به گزارش خبرنگار حوزه تئاتر باشگاه خبرنگاران امروز ظهر  مجموعه تئاتر شهر نشست مطبوعاتی تئاتر "پتیان اوراتورویو"  با حضور "ولادیمیر استانیفسکی" کارگردان لهستانی و "بابک مهری" کارگردان تئاتر برگزار شد.
 
"ولادیمیر استانیفسکی" کارگردان نمایش "پتیان اوراتورویو" گفت: من قصد ندارم خودم را بزرگ یا کوچک کنم اما چیزی که بسیار اهمیت دارد این است که تئاتر لهستان بسیار پیشرفته است اما به پای دهه‌های 80 و 70 نمی‌رسد.
 
وی ادامه داد: در سال‌ها و قرن‌های گذشته لهستان، بزرگانی حضور داشتند که به تئاتر اعتبار می‌بخشیدند و پس از آن نیز افرادی بودند که از آنها پیروی می‌کردند.
 
وی عنوان کرد: زمانی که من در آن زندگی می‌کنم با زمان‌های گذشته که بسیاری از بزرگان تئاتری می‌زیستند فاصله فراوانی دارد به طوری که شرایط نسل من با شرایط نسل آنها بسیار متفاوت است .
 
وی بیان کرد: به نظر من تمامی شرایط یک جامعه از جمله شرایط اقتصادی، تاریخی، سیاسی و ... بر ارائه یک تئاتر تأثیر شگرفی دارد، متأسفانه همه ما سعی داریم که خود را یک ناپلئون معرفی کنیم که می‌تواند دنیا را تغییر دهد اما اشتباه می‌کنیم این امر ناشی از خود محوری ماست.
 
وی ادامه داد: افرادی که تئاتر کار می‌کنند هم در این زمره قرار دارند اما آنها زودتر از دیگران با غریزه‌‌ خود متوجه می‌شوند که چه چیزی در حال تغییر کردن و یا به عقب رفتن است.
 
وی اظهار داشت: گاهی تاریخ پارادوکس وار عمل می‌کند و نمی‌توان برای آن اول یا آخری تصور کرد یعنی لزوما این گونه نیست که آیندگان از گذشتگان بیاموزند ممکن است بسیاری از آیندگان به گذشتگان استادان قدیمی بیاموزند و من فکر می‌کنم که این گونه هستم.
 
وی بیان کرد: نوع و شیوه تئاتری که من به آن علاقه دارم و آن را انجام می‌دهم تئاتر محیطی زیستی است و این به معنای حفاظت از محیط زیست و یا مسائل مربوط به آن نیست بلکه به معنای کل جهان طبیعت و یا همه دنیاست.
 
وی اشاره کرد: منظورم از تئاتر محیط زیستی تئاتری است که تحت تأثیر شرایط سیاسی، اجتماعی، اقتصادی، تاریخی و هر چه که در این دنیا وجود دارد است و مفهومی بسیار وسیع‌تر از محیط زیست و طبیعت دارد.
 
استانیفسکی ادامه داد: همه این شیوه طبیعی زیستی به روح یک بازیگر و هنرمند برمی‌گردد که به روح طبیعت و همه دنیا متصل است و با روح جهانی در ارتباط است مانند وزش باد در طبیعت که باعث متصل شدن روح یک هنرمند به روح طبیعت می‌شود که این امر مثل چرخشی در مراسم زار (مراسم رسمی در کشور لهستان) است.
 
وی افزود: این امری نیست که فقط به آن تفکر کرده باشیم و در سکوت بماند و به مرحله اجرا نرسیده باشد بلکه یک حرکت پویاست که در تمام اعضای بدن یک هنرمند جریان دارد اگر کسی به من بگوید که چه کاری انجام می‌دهی خواهم گفت که تولید انرژی می‌کنم و از آن به عنوان نیروی روان تنی در هنر یاد خواهم کرد.
 
این کارگردان ادامه داد: به نظر من ایرانی‌ها و یونانی‌ها در درک مسئله به یکدیگر نزدیک بودند. تئاتر زمانی را استفاده می‌کند که به فرا زمان معروف است، تئاتر در تمامی ابعاد فراتر می‌رود فرا زبان و فرا سیاست و غیره عمل می‌کند و این به عقیده من در بالاترین درجه قرار خواهد گرفت.
 
وی همچنین اظهار داشت: در تئاتر از تمامی ابزار برای ارائه و بیان عواطف و احساسات استفاده می‌شود در حالی که در سایر هنرها تنها به یک یا دو ابزار بسنده می‌شود.
 
وی ادامه داد: فکر می‌کنم در درجه اول زبان می‌تواند در انتقال پیام یک تئاتر موثر باشد اما جایی که زبان کفایت نکند و باعث انتقال پیام نشود موسیقی می‌تواند جایگزین آن شود. اما در صورتی که موسیقی هم نتواند پیام را منتقل کند می‌توان از زبان بدن استفاده کرد حتی زمانی که منظور از این طریق‌ها انتقال نیابد می‌توان به بیننده گفت که خانه و شکل و ظاهر مرا ببین و به هدف من پی ببر.
 
وی همچنین اظهار داشت: علاقه فراوانی دارم که با برنامه‌ریزی‌هایی که انجام می‌دهم دوباره در ایران به فعالیت بپردازم و این ارتباط را حفظ کنم اگر بسیاری از مسئولان مربوطه و دوستان من به هر نحوی کمک کنند تا من بتوانم به این مقصود خود برسم.
 
وی خاطر نشان کرد: قصد دارم که در سال آینده فیلمی در مورد ایران تهیه کنم و در آن از هنرمندان ایرانی نیز استفاده خواهم کرد.
 
انتهای پیام/ اس