«ایشان (روحانی) هیچ‌ وقت لیدر جریان حامی‌اش نبوده و خودش هم چنین ادعایی ندارد. در ضمن باید بر این نکته تاکید کرد که اغلب حامیان روحانی خیلی قبل‌تر از روحانی پیش‌تر رفته بودند و مطالباتشان جلوتر از روحانی است، اما در 24 خرداد بر اساس عقلانیت حاکم بر جریان اصلاحات آگاهانه و برای به دست آوردن پیروزی به این نتیجه رسیدند که عقب بنشینند و پرچم را به دست روحانی دهند.»

 

وی در ادامه نیز موضوع عبور از روحانی توسط اصلاح طلبان را «تا اطلاع ثانوی» ملغی دانسته و میگوید: «به همین دلیل تا اطلاع ثانوی بحث عبور از روحانی مطرح نخواهد بود چرا که وجدان جمعی و عقلانیت سیاسی موجود در جبهه حامیان دولت روحانی افزایش سطح مطالبات و بالا بردن توقعات در جامعه را در درون خود اصلاح خواهد کرد مگر اینکه خود دکتر روحانی از مواضع و تعهدات خود عقب‌تر برود که به طور خود به خودی عبور از روحانی اتفاق خواهد افتاد.»

 

این اظهارات شریعتی اگرچه سعی شده در قالب «وحدت آمیز» بیان شود اما به خوبی روشن می سازد که نگاه ابزاری اصلاح طلبان به دولت یازدهم تا چه اندازه آشکار است و آنها در واقع تلاش دارند تا «اطلاع ثانوی» اختلافات عمیق خود با حسن روحانی را آشکار نکرده و به احتمال زیاد بعد از انتخابات مجلس دهم و گرفتن سهم خود از دولت در ائتلاف های احتمالی، راه خود را جدا کرده و یک گزینه اصلاح طلب تر از روحانی را برای انتخابات ریاست جمهوری مطرح سازند.

 

 

همچنین توجه به تجربه دوران دوم خرداد نشان می دهد زمانی که محمد خاتمی با پشتوانه رای بالاتر از روحانی به ریاست جمهوری رسید و از همان ابتدا نیز مورد حمایت جدی و پر رنگ احزاب جناح چپ از جمله مجمع روحانیون مبارز، سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی و ... بود، در نهایت خود اصلاح طلبان در سالهای آخر حاکمیت دوم خرداد پروژه عبور از خاتمی را بطور جدی کلید زدند، حال این روزها که حسن روحانی با رای به مراتب شکننده تر از خاتمی و حمایت های مشروط و اجباری اصلاح طلبان به مسند ریاست جمهوری تکیه زده است می توان پیش بینی نمود که اختلافاتش با آنها بسیار زودتر و البته عمیق تر عیان خواهد شد و همین روزها نشانه های این موضوع را می توان در گفتار و رفتار بسیاری از اصلاح طلبان مشاهده نمود.

 

در همین راستا، عبدالواحد موسوی لاری وزیر کشور دولت خاتمی نیز اخیرا در گفتگویی که با روزنامه شرق داشته اظهارات مهمی را بر زبان رانده و در بخشهایی از این گفتگو که بوی تهدید دولت را می دهد، گفته است: «آقای روحانی در تماس خود با مردم و میثاقی که با مردم بسته این شعارها (اصلاح طلبانه) را مطرح کرده است. اگر آقای روحانی به میثاق و شعارها پشت پا بزند بالطبع ریزش خواهد داشت.»

 

وی نیز که سعی کرده مانند شریعتی بر وحدت اصلاح طلبان و دولت یازدهم در شرایط فعلی تاکید کند، در ادامه نتوانسته حرف دل خود دیگر همفکرانش در این روزها را ناگفته بگذارد و تصریح کرده است: «اصلاح طلبان هیچ زمانی نگفته اند آقای روحانی صددرصد اصلاح طلب است و هیچ زمانی نگفته اند با آقای روحانی به شکلی برخورد می کنیم که هیچ کدام از خطا ها و مشکلات دولت را تذکر نمی دهیم. ما حامی آقای روحانی و دولت ایشان هستیم، از همه شعارهای اصلاح طلبانه ایشان حمایت می کنیم. مادامی که آقای روحانی به این شعارها پایبند باشد و در جهت تحقق آنها حرکت کند، حمایت اصلاح طلبان محکم پشت سر آقای روحانی است.»

 

این اظهارات موسوی لاری نیز که از «حمایت مشروط» اصلاح طلبان از حسن روحانی حکایت می کند، به خوبی نشان می دهد جریان اصلاحات که طی سالهای گذشته دچار انزوای سیاسی- اجتماعی بزرگی شده و بعد از انتخابات 24 خرداد درصدد است تا با مصادره رای 18 میلیونی حسن روحانی، مطالبات مردم رای دهنده به وی را همان مطالبات سیاسی خود معرفی سازد، در حال حاضر با یک «نگاه ابزاری» به دولت یازدهم تنها می خواهد از شرایط فعلی و انزوای بوجود آمده خارج شود تا احتمالا در اولین فرصت ضمن علم کردن کاندیداهای اصلاح طلب با سابقه نسبت به حسن روحانی، در تمام سطوح عالی و مدیریتی کشور نفوذ دوران دوم خرداد را تکرار کند.

 

حال باید باز هم منتظر بود و دید اصلاح طلبان تا انتخابات مجلس دهم که دو سال دیگر برگزار می شود طاقت خواهند آورد و یا زودتر از آن، اختلافات بنیادین خودشان با روحانی را برملا خواهند ساخت؟