به گزارش سرويس بين‌ الملل باشگاه خبرنگاران،روزنامه الخلیج چاپ امارات در نسخه اینترنتی امروز  خود در مقاله ای با عنوان «توافق در ازای بلندی‌های اشغال شده جولان؟» به قلم "امجد عرار " نوشت: به نظر می رسد "اویگدور لیبرمن" که خواهان به رسمیت شناخته شدن پیوستن بلندی‌های اشغالی جولان به کشورش در ازای «توافق» با گروه‌های فلسطینی است، مانند دزدی است که وارد یک خانه شده و یک میلیون دلار دزدیده است و زمانی که با او مذاکره می کنند، درخواست می کند در ازای موافقت با برگرداندن ده دلار از یک میلیون حق او را در مالکیت خانه به رسمیت بشناسند. ظاهرا وقاحت نیز بخشی از سیاست شده است؛ وگرنه چه معنی داشت که یک روزنامه «عرب زبان» بنویسد: لیبرمن خواهان به رسمیت شناختن حاکمیت «کشورش» در بلندی های جولان است؟

نویسنده با انتقاد شدید از لیبرمن به علت استفاده از عبارت «کشورش» برای فلسطین افزود: لیبرمن زمانی که کشورش مولداوی را در سال 1978 میلادی ترک کرد، بیست سال داشت. او در مولداوی و از پدر و مادر مولداویایی به دنیا آمده است. زبان اصلی او «ایدیش» است. لیبرمن به عنوان یک مهاجر متجاوز وارد فلسطین شد و در آن جا زبان عبری را فراگرفت و مدت کوتاهی در خدمت ارتش بود. پس از آن با انتقال به شهرک صهیونیست نشین «نیکودیم» در بیت لحم و فعالیت در روزنامه ای عبری و منتشر کردن افکار نژادپرستانه‌اش توجه سران صهیونیست را به خود جلب کرد. لیبرمن مولداویایی به رغم فعالیت دیپلماتیک به عنوان وزیر خارجه رژیم صهیونیستی، ترجیح می‌دهد بیشتر در خدمت این رژیم باشد. او با بیان محال بودن رسیدن به توافق صلح با فلسطینی‌ها و نیز درخواست توافق موقت بارها بر این مطلب صحه گذاشته است. تهدید او به بمباران سد العالی مصر و غرق کردن این کشور در آب لغزش زبان یا چیزی خارج از چارچوب نیات درونی صهیونیست ها نبود. او زمانی که گفت اگر حسنی مبارک با سفر به «اسرائیل» موافقت نکند، باید به جهنم برود، مست نبود.

براین اساس، لیبرمن یک فرد نیست؛ بلکه نماینده یک سیستم فکری و سیاسی است که مواضع آمریکا در قبال سازش نیز در آن درج می شوند. لیبرمن، موتور محرک سیاست خصمانه نسبت به مصر در کشورهای جنوب قاره آفریقا از راه دستکاری در سهم های آب نیل، از «جامعه جهانی» می خواهد «حاکمیت» آن را بر بلندی های اشغال شده جولان که متعلق به سوریه است، به رسمیت بشناسد. این درحالیست که جان کری وزیر خارجه آمریکا پیشنهاد می دهد منطقه الاغوار در شمال شرقی اردن تحت اشغال باقی بماند. او با طرح این پیشنهاد دیدگاه «اسرائیل» را درمورد سازش تبیین می کند. این، یک دیدگاه گمراه کننده است.

به هر حال، لیبرمن که به نیمه خالی لیوان و بخش تاریک ماه نگاه می کند، با یادآوری این نکته که مذاکرات وزیر خارجه پیشین اسرائیل با لبنان شکست خورد و ارتش او پس از آن مجبور به فراری تحقیر آمیز از جنوب لبنان شد، خود را بازخوانی خواهد کرد.

انتهای پیام/