به گزارش خبرنگار حقوقی قضایی باشگاه خبرنگاران، زمستان افزایش خطر لیز خوردن و افتادن را در ذهن تداعی می‌کند، بنابراین احتمال آسیب‌هایی مانند شکستگی‌ها، پارگی‌های عضلانی، رگ به رگ شدن مفاصلی مانند زانو و قوزک پا بالا می‌رود.
 
عدم وجود روشنایی و یا نور کم، وجود مواد لغزنده بر روی سطح راه رفتن مانند روغن، چربی، یخ، برف، عدم استفاده از علایم ایمنی(تابلو ایمنی) هشدار دهنده، عدم تعمیر وعیب یابی نکردن سطوح سست، استفاده نکردن از محصولات ضد لغزندگی در سطوح ناهموار  و بسیار لغزنده و وجود چاله و شکاف در هنگام راه رفتن بر روی سطوح برخی از علل شایع لغزندگی و سقوط وصدمات جسمانی هستند.
 
این شرایط می تواند به طور موقت یا دائم باشد. شرایط دائمی مواردی است  که صاحب ملک (حقیقی و حقوقی) از شرایط غیر ایمن و لغزنده کف با خبر بوده (مشکل لیز بودن پله‌ها و افراد به دفعات قبلا در آنجا لیزخورده‌اند)و می‌بایست برای رفع آن قبلا اقدام می‌شد.
 
 در شرایط موقتی اگر علت لیز خوردن فرد اتفاقی به وجود آمده است( مانند باریدن باران ) ومالک زمان کافی برای رفع لغزندگی نداشته این اتفاق سهوی است.
 
 اگر در شرایط خطرناک برای یک دوره کافی از زمان وجود داشته است ( یخ بندان به مدت چند هفته در مدرسه)،  ومالک زمان کافی برای کشف وضعیت خطرناک را داشته باشد صاحبان املاک مسئول تثبیت و یا تعمیر هر گونه شرایط خطرناک که باعث لیز خوردن وسقوط افراد می شود هستند.
 
در صورت  محرز شدن کم کاری، مالک و مسئول ملک  (تجاری-مسکونی-دولتی-خصوصی) در دادگاه مسئول است.  
 
انتهای پیام/