به ادعای این دانشمندان، ستاره‌شناسان این فرآیند را در دو دهه گذشته سرعت بخشیده‌اند.

این امر از آن جهت است که آنها به اندازه گیری ماده تاریک، نیروی اسرارآمیزی که کهکشانها را از هم دور کرده، پرداخته‌اند.

این محققان که ابتدا نظریه خود را در سال 2007 ارائه کردند، بر این باورند که رصد دنباله‌دار جهان ممکن است آنرا در حالتی قرار دهد که همه چیز را از بین ببرد.

نظریه آنها به یک ویژگی عجیب فیزیک کوانتومی مرتبط است که رفتار ذرات زیراتمی و شاید حتی همه جهان را کنترل می‌کند.

سیستمهای کوانتومی می‌توانند بطور تصادفی حالت انرژی یک ذره را تغییر دهند؛ برای مثال می‌توان به زمانی که یک اتم رادیواکتیو واپاشیده می‌شود، اشاره کرد.

برخی دانشمندان بر این تصورند که جهان نیازمند یک تغییر انرژی کوانتومی است که باعث توقف موجودیت همه چیز در هر زمان می‌شود.

به گفته آنها، اگر یک فروپاشی رخ بدهد، از سرعت نور فراتر نخواهد بود و ما احتمالا می‌توانیم وقوع آنرا مشاهده کنیم.

به گفته پروفسور کراوس، دلیل فروپاشی باید شیوه تاثیرپذیری عجیب حالت کوانتومی با مشاهده آن توسط افراد باشد.

در آزمایش نظری شرودینگر، گربه درون جعبه که سرنوشت آن با ذرات زیراتمی تعیین می‌شود، هم مرده و هم زنده است تا زمانی که شخصی در جعبه را باز کرده و درون آنرا نگاه کند.

تنها در این زمان است که می‌توان درک کرد که گربه «زنده» یا «مرده» است.

بر اساس قانونی موسوم به «اثر کوانتومی زنو»، هنگامی که ما چیزی را در سطح کوانتومی مشاهده یا اندازه‌گیری می‌کنیم، ساعت واپاشی آنرا به صفر می‌رسانیم.

فیزیکدانان محاسبه کردند که مشاهده تاثیرات انرژی تاریک شاید باعث تنظیم مجدد ساعت واپاشی جهان شود.

خبر خوب این است که اگر از مشاهده دست برداریم، جهان می‌تواند به حالتی تغییر کند که این واپاشی با سرعت بسیار آهسته‌تری صورت بگیرد.

همین مفهوم برای آغاز جهان نیز اعمال می‌شود. پروفسور کراوس اخیرا در مصاحبه‌ای با مجله Radcliffe اظهار کرده که جهان از هیچ، ایجاد شده است.

وی اظهار کرد: ما در جهانی زندگی می‌کنیم که از قوانین درست برای حمایت از زندگی انسانی شکل گرفته است، در غیر این صورت وجود نداشتیم.