لاستیک‌های زمستانی معمولا با نماد طراحی‌شده برفدانه کوهستانی که در دیواره آن‌ها حک شده، قابل تشخیص هستند. یک لاستیک تنها زمانی می‌تواند این علامت را داشته باشد که در تست‌های به‌عمل‌آمده از حداقل استانداردهای تعریف شده بالا‌تر باشد. 

 

بعضی از کارخانه‌های تولیدی، لاستیک‌های چهار فصل جدیدی با‌‌ همان لوگوی برفدانه کوهستانی معرفی کرده‌اند که نه تنها استانداردهای زمستانی در آن رعایت شده بلکه با شرایط آب و هوایی تابستان نیز سازگاری دارند. 

 

تولیدکنندگان این کار را با استفاده از عاج‌های بزرگ‌تر انجام می‌دهند. آن‌ها در تولید این لاستیک‌ها اندازه شیار‌ها را دقیقاً از لاستیک‌های زمستانی کپی می‌کنند اما در عین حال از مواد اولیه لاستیک‌های چهار فصل استفاده می‌نمایند که این مواد در هوای سرد سفت‌تر می‌شوند. به احتمال خیلی زیاد عملکرد این لاستیک‌ها بر روی یخ به خوبی لاستیک‌های زمستانی نخواهد بود. استفاده از آن‌ها همچنین در فصل تابستان موجب افزایش مصرف سوخت می‌شود که این نیز به دلیل عاج‌های بزرگ‌تر در این نوع لاستیک‌ها است. 

 

لاستیک‌های چهارفصل فقط تا زمانی که حرارت هوا بالای ۱۰- درجه سانتیگراد باشد، مناسب است. برای هوای زیر ۱۰- درجه این لاستیک‌ها عملکرد ضعیف‌تری داشته و این توانایی را ندارند که حالت انعطاف خود را حفظ نمایند. 

 

به هرحال بهتر است نسبت به تعویض کامل چهار حلقه لاستیک به نوع زمستانی آن اقدام شود. امروزه با آن‌که بیشتر وسایل نقلیه با محرکه گیربکس متصل به چرخ‌های جلو ساخته می‌شوند ولی ضرورت تعویض کامل لاستیک‌ها همچنان به قوت خود باقی است. آزمایش‌های انجام شده توسط سازمان حمل و نقل کانادا نشان داده که تایرهای چهارفصل در سرعت‌های ۴۰ تا ۵۰ کیلومتر بر ساعت تغییر جهت می‌دهند که این مسئله در مورد ماشین‌های با لاستیک‌های زمستانی صدق نمی‌کند. 

 

اتومبیل‌های دیفرانسیل و موتور جلو به علت تقسیم وزن بر روی اکسل جلو در زمستان از خصوصیات بهتری برخوردارند. همین طور اتومبیل‌های موتور عقب که چرخ‌های متحرک در زیر موتور بوده نیز از کشش خوبی در برف و یخ بهره مندند. 

 

مطالعات نشان داده است که لاستیک‌های زمستانی مناسب، قدرت ترمز را نسبت به لاستیک‌های رادیال چهارفصل تا بیش از ۲۵ درصد بهبود می‌بخشد که این امر خطر تصادفات را تا حدود ۳۸ درصد کاهش می‌دهد.

انتهای پیام/