به گزارش خبرنگار سیاست خارجی باشگاه خبرنگاران، "آل خلیفه" لقب خانواده حاکم بحرین است.

درباره پیشنه تارخی طائفه آل خلیفه، گفته می‌شود این خانواده از اهالی سرزمین "عتوب" بودند اما در اواسط قرن 11 هجری از آن سرزمین مهاجرت کرده و در ابتدا در شبه جزیره قطر اقامت گزیدند.

اما به دلیل کمبود منابع مناسب برای زندگی، از آن جا نیز مهاجرت کرده و حرکت خود را در امتداد خلیج فارس ادامه دادند تا به کویت رسیدند و به دلیل روابط خوب حکام وقت کویت (خاندان بنی خالد) با عتوب، در آن جا مانده و به تجارت‌های دریایی پرداختند.

به تدریج و در اثر استمرار فعالیت‌های دریایی-اقتصادی، آل خلیفه به یک قدرت اقتصادی قابل توجه تبدیل شد.

اما پس از حملات "آل سعود" به بنی خالد، دو خاندان بزرگ عتوب (آل خلیفه و آل صباح) به بحرین و کویت مهاجرت کردند.

اسامی حکام آل خلیفه از ابتدا تا کنون به شرح زیر است؛
 
محمدبن خلیفه(1765-1776)، خلیفه بن محمدخلیفه(1776-1783)، احمد بن محمد بن خلیفه(1783-1794)، سلمان بن احمد بن محمد خلیفه(1794-1821)، عبدالله بن احمد محمد بن خلیفه(1821-1849)، محمد بن خلیفه بن سلمان(1849-1867)، علی بن خلیفه بن سلمان(1867-1869)، محمدبن خلیفه سلمان(1869)، محمدبن عبدالله بن خلیفه(1869)، عیسی بن علی بن خلیفه(1869-1933)، محمد بن عیسی بن علی(1933-1942)، سلمان بن همدبن عیسی(1942-1961)، عیسی بن سلمان آل خلیفه(1961-1999)، حمد بن عیسی بن سلمان آل خلیفه(1999-2014). 

عیسی بن علی بن خلیفة؛ حاکمی که بحرین را مستعمره و تحقیر کرد

زمانی که وی توسط اهالی بحرین به عنوان حاکم این سرزمین برگزیده شد، در قطر زندگی می‌کرد اما پس از آن، به بحرین بازگشت.

از جمله اقدامات بن خلیفة، تاسیس مدارس و ایجاد سنگ بنای نظام تعلیم و آموزش و هم‌چنین نظام بهداشتی بحرین بود.

هم‌چنین "بندر منامه" در سال 1330 هجری، به فرمان او احداث شد.


بن خلیفة، پس از آن‌که کاملا بر امور داخلی بحرین سیطره یافت، سیاست وابستگی به بریتانیا به عنوان قدرت اول آن زمان در خلیج فارس را برای قدرتمند شدن در برابر سایر دولت‌های منطقه، مخصوصا دولت وقت ایران و هم‌چنین سلطنت عمان برگزید.

به این ترتیب؛ طی سال‌های 1880، 1892 و 1893 سه پیمان‌نامه تاریخی با بریتانیا منعقد کرد که به موجب آن حاکم بحرین و هر کس که پس از وی حاکم بحرین می‌شد تعهداتی را در مقابل دولت بریتانیا بر عهده داشت؛

هیچ‌یک از حکام بحرین حق ندارد از خاک این کشور مقابل دولتی جز بریتانیا بگذرد.

هیچ‌کدام از حکام بحرین حق ندارد هیچ توافق‌نامه یا روابطی با هیچ کشوری بدون آگاهی بریتانیا داشته باشد.

البته تعهدات حکام بحرین به بریتانیا به اینجا نیز محدود نماند چرا که علاوه بر این موارد، حاکم بحرین متعهد شد در صورت یافتن نفت در کشورش هیچ‌گونه سرمایه گذاری شخصی و ملی بر آن نکند.
 
هم‌چنین از اتفاقات جالب در دوران وی این بود که در سال 1903 یک خدمتکار آلمانی به برادر زاده او توهین کرد و برادرزاده خلیفة نیز او را مورد ضرب و شتم قرار داد.

آن خادم از آل خلیفه به دولت آلمان شکایت کرد و در نهایت حکومت بحرین ضمن عذرخواهی از دولت آلمان 3 هزار روپیه به آن خادم پرداخت کرد.

البته این مبلغ نیز دولت آلمان و آن خدمتکار را راضی نکرد و دولت آلمان، بحرین را موظف به سوزاندن برخی از کشتی‌های جنگی خود و هم‌چنین تبعید ضارب به مدت 5 سال به هند کرد.
 
حمد بن عیسی بن علی و آغاز صادرات نفت بحرین
 
او حدود ده سال حاکم بحرین بود.


در زمان بن علی، سرمایه گذاری‌های نفتی و هم چنین صادرات نفت بحرین تحت مدیریت بریتانیا آغاز شد.

هم‌چنین، پل ارتباطی "منامه" و "محرق" به دستور وی در سال 1941 احداث شد.

او به دلیل سکته قلبی درگذشت.
 
سلمان بن حمد بن عیسی و نزدیکی به آل سعود

حکومت او حدود 20 سال به طول انجامید.

گفته می‌شود در دوران وی، بحرین شاهد پیشرفت‌های گسترده‌ای، مخصوصا در حوزه اقتصاد بود.

احداث بیمارستان‌ها، شبکه آب و فاضلاب، برق‌کشی به مناطق مختلف بحرین و هم‌چنین توسعه کشاورزی در دوران وی رخ داد.

از سوی دیگر، در زمان او، روابط آل خلیفه و آل سعود توسعه یافت.  
 
عیسی بن سلمان آل خلیفه؛ اولین امیر بحرین

او در سال 1971 استقلال بحرین را رسما اعلام کرد و بلافاصله پس از آن، طی دستوری (که اولین دستور ملی بحرین نام گرفت) لقب حاکم بحرین را به امیر دولت بحرین ارتقا داد.


پس از آن بحرین به سازمان ملل پیوست.

هم‌چنین اولین واحد پولی ملی بحرین(دینار) در زمان وی صادر شد.


این استقلال و ثبات سیاسی به بحرین کمک کرد تا پیشرفت اقتصادی سریع‌تری داشته باشد.

در همین زمینه؛ پل "ملک فهد" میان بحرین و عربستان سعودی با طول 25 کیلومتر احداث شد.


حمد بن عیسی بن سلمان آل خلیفه؛ دیکتاتور در آستانه سقوط

براساس نظام سلطنتی و وراثتی بحرین، او در سال 1999 و دقیقا در روز وفات پدرش  امیر بحرین شد.

هم‌چنین در سال 2002 دولت بحرین به مملکت بحرین تغییر یافته و بنابراین لقب شیخ نیز به ملک ارتقا یافت.

گفتنی است؛ از سال 2011 ملت بحرین در ادامه موج بیداری اسلامی دست به انقلابی گسترده علیه حکام آل خلیفه زد.


این اعتراضات توسط دستگاه امنیتی آل خلیفه و به کمک نیروهیا نظامی آل سعود سرکوب شده اما همچنان در اقشار مختلف ملت بحرین از جمله جوانان این کشور ادامه دارد.

انتهای پیام/