به گزارش سرويس بين الملل باشگاه خبرنگاران به نقل از شبکه تلویزیونی پرس تی وی، "نورمن فینکشلتاین" در گفتگو با این شبکه گفت:« آمریکا براساس تعهداتش درقبال معاهده منع اشاعه تسلیحات هسته ای (ان پی تی) که در سال 1968 امضاء کرد ، متعهد است تسلیحات هستهای اش را نابود کند. در بند ششم این معاهده تصریح شده است کشورهای دارنده تسلیحات هسته ای باید زرادخانه جنگ افزارهای هسته ای خود را نابود کنند. با گذشت نیم قرن از آن تاریخ و با وجود تعهد قانونی آمریکا به انجام دادن این کار، هنوز آمریکا برای نابودی تسلیحات هسته ایاش کاری انجام نداده است. مقامات آمریکایی می گویند در حال مذاکره برای نابودی تسلیحات هسته ای خود هستند اما این کار کافی نیست. سال 1996 دیوان بین المللی کیفری اعلام کرد اینکه گفته شود برای نابودی تسلیحات هسته ای ، مذاکره می شود کافی نیست بلکه باید این تسلیحات نابود شود و این کار ضروری است. هدف مطرح ، نابودی تسلیحات هستهای است و دیوان بین المللی کیفری اعلام کرد آمریکا باید در عملکرد و رفتار خودش نشان بدهد که جنگ افزارهای هسته ای اش را نابود می کند. سوال مطرح این است که چرا سالها گذشته است اما آمریکا این کار را انجام نداده است؟ این مسئله درباره دیگر کشورهای دارنده تسلیحات هسته ای نیز مصداق دارد. چرا باید سخنان مقامات آمریکایی مصداق این کار باشد و سخنان آنها را قبول کرد که می خواهند تسلیحات هستهای آمریکا را نابود کنند؟ باید براساس معاهده ای عمل شود که به صراحت گفته است این تسلیحات هسته ای باید نابود شود. آمریکا و دیگر کشورهای دارنده تسلیحات هسته ای که این کار را انجام نمی دهند قانون شکن هستند.»
وی در ادامه افزود:« رویکرد آمریکا درباره تسلیحات هستهای دوگانه است. مقامات آمریکایی میگویند باید تسلیحات هسته ای خود را حفظ کنند زیرا ممکن است در آینده در یک جایی از جهان، کشوری بخواهد به تسلیحات هسته ای دست پیدا کند و باید با این کار مقابله شود. این سخن، استدلالی باطل است. اگر چنین استدلالی معیار ما باشد، هرگز تسلیحات هسته ای جهان نابود نخواهد شد. چگونه پنج کشور دارنده تسلیحات هسته ای برای خودشان چنین حقی قائل می شوند به بهانه اینکه می خواهند از خودشان محافظت کنند اما برای کشورهای دیگر چنین حقی لحاظ نمی شود. آیا این رویکرد منصفانه است. پایه و اساس حقوق بین الملل این است که همه درمقابل قانون برابر باشند و آمریکا همان حقوق و امتیازهایی را داشته باشد که دیگران از آن برخوردار هستند. چگونه همین کشورهای دارنده تسلیحات هستهای با برنامه هستهای ایران مخالفت می کنند حال آنکه خودشان سلاح دارند و براساس معاهده بین المللی باید تسلیحاتشان را جمع آوری کنند؟ این خواسته کاملا غیرمنطقی است. باید به خاطر داشت که در سال 1974، ایران پیشنهاد عاری سازی منطقه خاورمیانه را از تسلیحات کشتار جمعی مطرح کرد. ایران همواره حامی این نگرش بوده است. اما اسرائیل مانع جدی در این مسیر بوده است. آمریکا نیز مطابق خواست اسرائیل در این مسیر حرکت کرده است.»
انتهای پیام/