به گزارش دریچه فناوری اطلاعات باشگاه خبرنگاران؛SSD مخفف عبارت Solid State Disk، منبع ذخیره سازی است که از نیمه رساناهای حالت جامد تشکیل شده است. این نوع فناوری همچنین در ساخت حافظه های فلش هم کاربرد دارد و به همین دلیل برخی از افراد SSD ها را حافظه های فلش یا EPP Rom می‌نامند. هارددیسک های حالت جامد یا همان SSD ها به حافظه‌هایی گفته می‌شوند که در آن‌ها از هیچ قطعه‌ی متحرکی استفاده نشده و از حافظه‌های مبتنی بر فلش یا SD-Ram ها استفاده شده باشد. استفاده از حافظه های مبتنی بر فلش در SSD ها باعث می‌شود تا زمان تاخیر به حداقل برسد و همچنین گرمای تولید شده کاهش یابد که تمامی این مسائل باعث افزایش چشمگیر سرعت خواندن و نوشتن، کاهش مصرف انرژی و همچنین سبک‌تر شدن این حافظه‌ها نسبت به هارد‌دیسک‌ها می‌شود. اما SSD ها هم دارای مشکلاتی می‌باشند که می‌توان از مهم‌ترین آن‌ها به قیمت بالای این حافظه‌ها در مقابل هارد‌دیسک اشاره کرد.

راه اندازی سریع: سیستم شما در کمتر از 15 آماده است.

صرفه‌جویی در زمان جستجوی فایل‌ها: زمان جستجو 8 برابر سریع‌تر از هاردهای سخت است. 

انتقال فایل‌ها در یک سوم زمان: با این قابلیت ، فايل هاي خودتان را سريع‌‌تر كپي و جابجا خواهید کرد.

شروع برنامه‌ها فقط در چند ثانیه: برای مثال برنامه‌هایی مانند فتوشاپ و پاورپوینت را 2 برابر سریعتر از هارددیسک‌ها اجرا می کند. 

کامپایل برنامه ها تا دوبرابر سریعتر: سرعت کامپایل برنامه های برنامه نویسان دو برابر سرعت تر است.

50درصد صرفه جویی در زمان: درایوهای سخت جامد می‌توانند زمان انجام کارهای ساده‌ای نظیر جستجوی ویروس‌ها را تا 50 درصد کاهش دهند.

صرفه جوئی در انرژی: SSD ها انرژی کمتری نسبت به هاردیسک‌ها مصرف می‌کنند و می‌توانند تا 30 دقیقه بر عمر باطری شما اضافه کنند .

استاد چند کاره: SSD ها به راحتی چندین برنامه را به طور همزمان اجرا می‎کنند. شما می‌توانید برش عکس‎های خود را به همراه بارگزاری نقشه‌های یک بازی به طور همزمان تا 3 برابر سریع‌تر از هارددیسک ها انجام دهید. 

کاهش در زمان ویرایش فایلهای تصویری: فایل‌‌ها ویدئویی و کلیپ‎های تصویری خود تا 30 درصد سریعتر از هاردیسکها ویرایش کنید. 

سرعت بیشینه‌ی بالا (Maximum Speed): در دیسک‌ های SSD بیشینه‌ی سرعت خواندن و نوشتن به ترتیب در حدود 400 و 300 مگابایت بر ثانیه است. البته در نظر داشته باشید که ممکن است این اعداد دقیقاً درست نباشند، گرچه تفاوت زیادی نیز نمی‌ توان برای آن متصور بود.

قابلیت عیب‌ یابی و رفع (ECC): همانطور که از نامش پیداست، این قابلیت یکی از کلیدی ‌ترین خصوصیاتی است که یک SSD باید حائز آن باشد. بدین ترتیب SSD شما قادر به تشخیص ایرادات عمومی و رفع آنهاست و نتیجه اینکه دیگر با فایل‌ های خراب مواجه نخواهید بود. مسلماً SSD ای که دارای قابلیت عیب‌یابی و رفع است قابل اتکاتر از دیگر نمونه‌ ها است.

سلول ‌های چندگانه‌ی ذخیره اطلاعات NAND: زمانی که قصد خرید SSD دارید با دو نوع دیسک سخت مواجه می ‌شوید. دیسک‌ هایی که دارای سلول‌ های ذخیره‌ی اطلاعات چندلایه (MLC) هستند یا دارای سلول ‌های تک‌لایه (SLC) می‌باشند. تفاوت اصلی بین این دو نوع آن است که در نمونه‌ی چندلایه، در هر سلول حافظه می ‌توان اطلاعات بیشتری را ذخیره نمود. از سوی دیگر ساخت سلول‌ های حافظه تک‌ لایه ارزان ‌تر بوده و برای عموم کاربران با بودجه‌ی محدود مناسب ‌تر هستند. اما روی دیگر سکه‌ مزیت سلول‌ های حافظه چندلایه، میزان خطای بیشتر آنها است به همین خاطر بهتر است در چنین مواردی، محصولی خریداری شود که مجهز به سامانه‌ی عیب‌یابی و رفع (ECC) می ‌باشد.

پشتیبانی از اتصالات ساتا 3 (SATA III): اغلب SSDها از اتصالات ساتا (SATA) بهره می‌ برند، با این وجود همه‌ی آنها مجهز به جدیدترین سامانه‌ی اتصالی ساتا 3 نیستند. گفتنی است که نرخ تبادل اطلاعات در انواع اتصال ساتا 1، 2 و 3 به ترتیب برابر با 1.5، 3.0 و 6 گیگابیت بر ثانیه است. برای اطمینان از اینکه SSD از حداکثر پهنای باند ممکن بهره می‌ برد، لازم است تا این دستگاه از ساتا 3 بهره‌ مند باشد. اگر چنین نیست، البته این موضوع اهمیت چندان بالایی ندارد چرا که اتصالات ساتا 2 یا حتی 1 نیز می‌تواند نیازمندی‌ های عموم کاربران را به خوبی رفع و رجوع کند.

فعال بودن یا نبودن قابلیت خواب‌زمستانه‌ی (Hibernation) ویندوز مزایا و معایب خاص خود را به همراه دارد. اگر فعال باشد، می‌ توانید پس از روشن کردن رایانه به ادامه ‌ی کار خود بپردازید و بدون تلف شدن وقف برای بالا ‌آمدن رایانه، کار خود را با سرعت پیش بگیرید. از این مهمتر در زمان فعال بودن این قابلیت، سیستم شما خاموش شده و مانند حالت خواب (Sleep Mode) برق اضافی مصرف نمی ‌شود، موضوعی که به خصوص برای کاربران لپ‌ تاپ که از انرژی محدود باتری استفاده می‌کنند، از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. تنها عیبی که فعال کردن خواب زمستانه در پی دارد، مصرف بخشی از فضای ارزشمند دیسک سخت برای ذخیره ‌سازی اطلاعات است که نه تنها از فضای آزاد شما می‌ کاهد، بلکه طول عمر این وسیله را نیز کاهش می ‌دهد. پس اگر ذخیره انرژی اولویت اصلی شماست، این قابلیت را فعال کنید؛ و اگر دوست‌ دارید تا مدت بیشتری از SSD کار بکشید، آن را غیر فعال نمایید.

زمانی که اطلاعات بر روی دیسک سخت‌های سنتی نگارش می‌شود، fragmentation شده و در بخش‌ها و بلوک‌های گوناگون حافظه نوشته می‌ شود. از آنجایی که هد خواندن / نوشتن باید مداوم در حال حرکت بین بخش‌های مختلف دیسک باشد، این موضوع موجب کند شدن کارایی دیسک‌ های سخت سنتی می‌شود. می‌ توان طی فراید یکپارچه‌ سازی یا Defragmentation این خلاء‌ها را گرفته و اطلاعات را در محدوده‌ای کوچکتر نگهداری کرد. به همین خاطر در سیستم‌عامل ویندوز 7 و OS X چنین قابلیتی پیش ‌بینی شده است. اما از آنجایی که محل قرارگیری اطلاعات بر روی SSD ها تقریباً در نزدیکی یکدیگر هستند و یکی از عوامل سرعت بالای دسترسی در این دیسک‌ها به شمار می‌رود چنین کاری لزومی ندارد. از همین روی نه تنها عملیات یکپارچه‌سازی برای SSDها ضروری نیست، بلک مضر و نامطلوب نیز هست. توجه داشته باشید که SSD ها دارای طول عمر محدودی هستند و هر چه از آنها بیشتر استفاده کنیم، از این عمر مفید کاسته می ‌شود. البته جای نگرانی وجود ندارد، این دیسک‌ها به آن اندازه‌ای که شما نیاز دارید کار خواهند کرد، اما انجام عملیات یکپارچه‌سازی به طور مشهودی از عمر مفید آن‌ها خواهد کاست چرا که دیسک را به خواندن و نوشتن بی مورد اطلاعات وا می‌دارد که نهایتاً نتیجه ‌ای جز کم شدن عمر مفید دستگاه ندارد.