در حالی که رهبری انقلاب اسلامی برای مهار فتنه در نماز جمعه تاریخی 29 خرداد خطبه خواند، مجمع روحانیون مبارز در روز 30 خرداد به عنوان اعتراض به اعلام نتایج انتخابات اعلام راهپیمایی کرد. روز
30 خرداد روز اعلام جنگ منافقین با نظام مقدس جمهوری اسلامی در سال 60 بود. لذا مجمع همصدا با منافقان و مخالفان نظام دستور سنگربندی خیابانی و مقابله با جمهوریت نظام را صادر کرد. اما در همین مجمع انسانهای ارزشمندی بودند که ولو دیر هنگام اعلام راهپیمایی را پس گرفتند و حاضر نشدند ننگ اعلام محاربه با نظام مقدس جمهوری اسلامی در کارنامه آنها ثبت شود. از آن هنگام به بعد تا عاشورای سال 88 تمام کشور، نه تنها تهران دستخوش ناآرامی بود. کسانی که فتنه را کلید زده بودند، میخواستند تا سرنگونی نظام آن را دنبال کنند در فتنه سال 88 دهها نفر کشته شدند. آرمانهای امام (ره) به سخره گرفته شد، شعارهای انقلاب را معکوس کردند و حتی اهل فتنه نوک تیز حمله خود را به سمت اصل نظام گرفتند.
اما متاسفانه مجمع روحانیون مبارز در همه این ایام ساکت بود و با سکوت خود از فتنه حمایت کرد.
در همان زمان یک سئوال در ذهن متدینین مطرح بود که اگر این جماعت با منتخب ملت مسئله دارند، چرا حمله خود را به شعارهای انقلاب و اهداف امام نشانه گرفتهاند؟ سوال این بود: وقتی تمثال مبارک امام (ره) را در دانشگاه تهران در 16 آذر 88 به آتش کشیدند چرا عدهای در مجمع روحانیون مبارز که قبل از انقلاب و بعد از انقلاب جانشان را برای امام فدا میکردند ساکت بودند و حتی یک بیانیه خشک و خالی در محکومیت این عمل زشت صادر نکردند؟
سوال متدینین این بود که وقتی در عاشورای 88 منافقان شعار مرک بر اصل ولایت فقیه را مطرح کردند، چرا اعضای مجمع در برابر این پدیده شوم و خائنانه ساکت بودند؟
سوال متدینین این بود که وقتی انقلاب اسلامی به بهانه دروغ تقلب در انتخابات توسط ارتش رسانهای غرب مورد هجوم قرار گرفت، چرا مجمع در این جنگ نابرابر سکوت اختیار کرد؟
چرا آنان جایی که باید فریاد میزدند و در کنار مردم و انقلاب قرار میگرفتند ساکت بودند. این سوالات و دهها سوال در ذهن مردم بود که بیپاسخ ماند. اکنون این پرسش در ذهن برخی که خود همگرایی با جریان فتنه داشتند و دارند هم وجود دارد، چرا سکوت؟ چرا سکوت؟
لذا یکشنبه گذشته حضرت آیتالله موسوی بجنوردی یکی از اعضای محترم مجمع روحانیون مبارز در مرقد حضرت امام مورد سوال خبرنگار آرمان قرار میگیرد. خبرنگار سوال میکند: "به نظر میآید مجمع روحانیون مبارز چند سالی بود که آنچنان فعالیتی نداشت. دلیل این سکوت چه بود؟" ایشان میفرمایند: "مجمع هر دو هفته یکبار جلسه تشکیل میدهند و در این جلسات اعضا در خصوص موضوعات روز داخلی و بینالمللی اظهار نظر میکنند ... به دلایل معذوریتهایی که به وجود آمده بود ترجیح میدادند موضوعات جلسات در رسانهها مطرح نشود، تشکل ما در هشت سال گذشته فعال بوده است. ما همیشه فعال بودهایم و اکنون هم که دولت تدبیر و امید براساس عقلانیت مشغول فعالیت است فضایی را برای ما به وجود آورده که میتوانیم بهتر از گذشته فعالیت کنیم". هر کس که این توضیحات را بخواند در مییابد که این پاسخ آن سوالات نیست. کسی نگفته است شما مشروح مذاکرات خود را بیایید به مردم بگویید. سوال این است که چرا بر خلاف مرامنامه خود و برخلاف منشور برادری امام (ره) از نظام، ولایت فقیه، انقلاب و کشور در توفان فتنه 88 دفاع نکردید و در کنار مردم نایستادید؟
چرا همین اقدام خوب و شایستهای را که مجمع در 35 سالگی انقلاب در مرقد امام (ره) برای اعلام همبستگی با آرمانهای بنیانگذار جمهوری اسلامی و مردم انجام دادند در سال 88 نکردند؟ اینکه دیگر هیچ هزینهای برای آنها نداشت.
اگر پس از شعار ننگین مرگ بر اصل ولایت فقیه منافقان در محرم 88 "مجمع" با حضور در مرقد مطهر امام (ره) از واضع اصلی تئوری ولایت فقیه دفاع میکرد با تجدید پیمان با نظامی که امام با خون و دل آن را بنیان نهاده بود حمایت میکرد میتوانست کارنامه قابل قبولی برای فرار از سکوتی باشد که اکنون قابل قبول نیست. این کمترین توقع مردم از شما بود و کم هزینهترین اقدام از سوی شما، سوال این است چرا همین را دریغ فرمودید؟
امسال برای اولین بار پس از فتنه سال 88 مجمع روحانیون مبارز به مناسبت پیروزی انقلاب بیانیه داد. علیرغم کاستیهای این بیانیه باید از آنها تشکر کرد. امسال مجمع با حضور در مرقد مطهر حضرت امام (ره) بیعت گذشته خود را با امام ومردم تجدید فرمود. مفهوم این کار چیست؟ مفهوم این کار شکست مفتضحانه اتاق فتنه در لندن، تل آویو و واشنگتن است. آنها میخواستند بخشی از نیروهای انقلاب و امام (ره) را از پیکر نظام جدا کنند. صبوری رهبری باعث شد دشمن این آرزو را به گور ببرد. آقای خاتمی به همین مناسبت نیز گفته بود: "برای تحقق حماسه سیاسی مورد نظر رهبری باید زمینه رفع کدورتها فراهم شود". این حرف درستی است. روز 22 بهمن بهترین روز برای رفع کدورتها و پر کردن شکاف نخبگان است و لو آن شکاف به سنگینی یک فتنه باشد. روز 22 بهمن روز تحکیم اتحاد ملی و انسجام اسلامی است. روز 22 بهمن روز جمع شدن زیر پرچم نورانی جمهوری اسلامی و پشت سر امام (ره) و رهبری است. هر کسی که سخن از تفرقه و جدایی بزند به بیراهه میرود و هر کس که سخن از وحدت و آشتی به میان میآورد یک قدم از دشمنان نظام دور و دهها قدم به دوستان نظام و انقلاب نزدیک میشود.
دیروز خیابانها مملو از جمعیت میلیونی ملت ایران بود که فارغ از زبان، نژاد و قومیت اسلام و خدا را فریاد زدند و نام و یاد امام (ره) را گرامی داشتند و با رهبری معظم به عنوان تداوم بخش راه امام (ره) تجدید بیعت کردند.
لذا از مجمع روحانیون میخواهیم به برخی دوستان و رفقایشان که امروز در حبس و حصر هستند و همچنان بر طبل تفرقه و فتنه میکوبند بگویند؛ از خر شیطان بزرگ پیاده شوید، ایستادن در برابر قرآن و ملت یک فکر بیهوده و عبث است، 35 سال این تفکر به آزمون گذاشته شد و هر بار بدتر از بار قبل مردود شد.
ای کاش بیعت با امام (ره) و حضور در مرقد مطهر بنیانگذار جمهوری اسلامی و واضع تئوری ولایت فقیه توسط "مجمع روحانیون مبارز" در سال 88 صورت میگرفت. ای کاش بیانیه مجمع در سال 92 در مورد یوم الله 22 بهمن در بهمن 88 صادر میشد. اما برای پیوستن به انقلاب، امام و مردم هیچگاه دیر نیست. بازگشت به اردوگاه انقلاب و همگرایی با مردم نشانه شکست دشمن در جنگ نرم علیه ملت ایران است. اعضای مجمع با حضور در مرقد امام (ره) و راهپیمایی 22 بهمن امسال گامی برای تعظیم حماسه سیاسی برداشت. این گام یک رویکرد مبارک است و باید آن را گرامی داشت.»