این جاده‌‌ها برای آمبولانس‌ها نیز لغزنده است. اورژانسی‌هایی که به سرعت می‌خواهند بر بالین هموطنانمان امداد خواه حضور یابند و‌  گاه خود اسیر خطر می‌شوند. سال گذشته یکی از تکنسین‌های اورژانس‌ ۱۱۵ در حین ماموریت به دلیل لغزندگی جاده با یک خودروی سنگین تصادف و دچار مرگ مغزی شد. نامی از او در خاطر خیلی از مسئولین نیست و حتی ۲۶ تکنسین اورژانس دیگری که در سال‌های اخیر حین خدمت جان خود را از دست داده‌اند... آیا فداکاری آن‌ها در قالب واژه شهید نمی‌گنجد؟ 

سقف برخی کانکس‌ها در زیر بار سنگین برف چکه می‌کند... سیستم‌های گرمایشی حریف برودت سرما نمی‌شود. دست‌های نجات بخش اورژانسی‌ها در این سرما مور مور می‌شود. 

کمبود آمبولانس دو دیفرانسیل و کمک‌دار برای محورهای و جاده‌های کوهستانی... عقب‌افتادگی حقوق و اضافه کار تکنسین‌های اورژانس ۱۱۵ حداقل به مدت ۳ ماه.... 

مشکلات و مسائل معیشتی تکنسین‌های اورژانس ۱۱۵ در خیلی موارد نادیده انگاشته شده است. با توجه به مخاطراتی که تکنسین‌های اورژانس ۱۱۵ را در حین انجام ماموریت تهدید می‌کند، قاعدتا این افراد باید جزو مشاغل سخت و پرمخاطره محسوب شوند اما متاسفانه این مبحث هنوز برای تکنسین‌های اورژانس اعمال نشده است. همچنین تفاوت حکم حقوقی پرسنل اورژانس در مقایسه با سایر سازمان‌های امدادی قابل تامل است. پرسنل اورژانس از پوشش بیمه‌ای مربوطه برخوردار نیستند، همچنین حکم حقوقی پرسنل اورژانس ۱۱۵ که همیشه محجور مانده‌ باید مورد بررسی و بازبینی قرار گیرد. عدم اجرای قانون ارتقاء بهره‌وری خدمات بالینی، عدم تصویب بازنشستگی پیش از موعد با توجه به سختی کار بیش از حد، عدم پرداخت کارانه به حوزه اورژانس پیش بیمارستانی از دیگر مشکلاتی است که گریبانگیر این حوزه بوده است اما باز هم این فرشتگان نجات با حس و دل خود و با وجود تمام این مشکلات دست از امدادرسانی بر نمی‌دارند و رسالت خود را با تمام این محدودیت‌ها در حد توان به انجام می‌رسانند. 

انتهای پیام/