"پاول شرییر" محقق و نویسنده آلمانی طی مصاحبه با یک سایت آلمانی اعلام کرد در حال حاضر حس میکنیم که خشم مردم نسبت به دروغهایی که سیاست و رسانه به آنها میگوید افزایش یافته است. تقریباً هیچ خبرنگاری جرأت نمیکند تحقیقات جدیدی درباره 11 سپتامبر را کلید بزند. برای ملاحظه مشروح این مصاحبه با سرویس بینالملل باشگاه خبرنگاران همراه شوید:
"پاول شرییر" (Paul Schreyer) متولد 1977 نویسنده و خبرنگار روزنامه "تله پولیس" و "گلوبال ریسرچ" است.
وی فرزند "ولفگانگ شرییر" (Wolfgang Schreyer) نویسنده مشهور آلمانی در سال 2006 نخستین کتاب خود را با عنوان "افسانهای که در 11 سپتامبر رخ داد" منتشر کرد؛ به این رمان جنجالی، 80 صفحه اسناد، شواهد و مدارک ضمیمه شده است.
پس از آن، دو کتاب علمی دیگر با موضوع 9/11 از "شرییر" به چاپ رسیدهاند که آخرین آن 2013 با عنوان "بررسی حقایق 11 سپتامبر؛ نگاهی متفاوت بعد از 12 سال" بوده است.
سایت آلمانی "موسلیم مارکت" (م.م) بعد از انتشار مقالۀ وی با عنوان "ابعاد دروغ" در مجله "تله پولیس" مصاحبهای با وی انجام داده که در زیر میخوانید:
• م.م: از آنجایی که شما به همراه پدرتان کتابی نوشتهاید، مشخص است که رابطه خوبی با ایشان دارید. پدرتان حتماً تجربیاتی از زندگی پیش از دوران اتحاد دو آلمان و جنگهای جهانی در اختیار شما گذاشتهاند. شما چه دریافتهایی در این زمینه داشتهاید؟
شرییر: اولین و مهمترین چیزی که دانستم، سانسور سیاسی و نحوه عملکرد سرویسهای اطلاعاتی علیه اپوزیسیونها بود. والدین من به شدت توسط "وزارت امنیت آلمان شرقی اشتازی" مورد آزار و اذیت قرار میگرفتند و تلفن ما شنود میشد.
• م.م: شما مقاله خود با عنوان "ابعاد دروغ" را با جمله حیرتآوری به پایان بردهاید: «هیچ چارهای برای اجتناب از دروغ نیست، چون اجتناب از دروغ، یعنی تغییر سیستم! نمیشود هم حقیقت را گفت و هم این سیستم اقتصادی را همچنان حفظ کرد.» حالا سؤال من از شما این است که آیا میتوان تغییر سیستم را بدون انقلاب یا جنگ جهانی تصور کرد؟
شرییر: مهم این است که اول در درون یک جامعه، این درک ایجاد شود که چگونه میتوان سیستم بهتری در قالب بزرگ داشت. اما اینطور که غولهای رسانهای بر چهارچوبهای اجتماعی موجود، احاطه دارند، تابوها و ممنوعیتهای شدیدی هست که هر تغییری را تقریباً ناممکن میکنند.
• م.م: تحول فکری عظیم در دنیای غرب، حداقل در وضعیت فعلی پیشبینی نمیشود. امروز دیگر هر کس میداند که یک بنای عظیمالجثه مانند برج تجارت جهانی را نمی توان با اصابت یک هواپیما به آن صورت منهدم کرد و حتماً باید مواد منفجرهای در ساختمان کار گذاشته شده باشند. اما هیچکس جرأت ندارد جور دیگری فکر کند. شما تحقیقات زیادی درباره این مسئله انجام دادهاید. آیا اکنون معتقدید که پتانسیل لازم برای مقاومت در برابر این دروغها و نپذیرفتن آنها وجود دارد؟
شرییر: در حال حاضر حس میکنیم که خشم مردم نسبت به دروغهایی که سیاست و رسانه به آنها میگوید افزایش یافته است. درباره ساختمان تجارت جهانی 7، سومین برجی که در 11 سپتامبر 2011 در منطقه منهتن نیویورک منفجر شد، بسیاری از مردم تقریباً هیچ چیزی نشنیدهاند. حتی شک کردن درباره حوادث 11 سپتامبر 2001، یکی از بزرگترین تابوهای رسانهای است. تمام افرادی که به هر نحوی میخواستند این حملات را مورد موشکافی و بررسیهای مجدد قرار دهند، تحت انواع فشارها قرار گرفتهاند.
به طور مثال از سال گذشته در ایالات متحده آمریکا یک کمپانی اطلاعات حرفهای به نام "بازبینی 9/11" (ReThink 9/11) تأسیس شده که در مراکز متعددی مشغول اطلاعرسانی به افکارعمومی درباره ابهامات انفجار سوم در 11 سپتامبر 2001 است. رسانههای مهم غربی متأسفانه همین اطلاعات ساده و پیش پاافتاده را هم از مخاطبان خود دریغ میکنند.
• م.م: قصد شما از نوشتن کتاب راجع به حادثه 11 سپتامبر کلید زدن مباحث جدیدی بود که ناچاراً تمام توجیهات بعدی برای تصمیمگیریهای سیاسی، از افغانستان گرفته تا امنیت داخلی را زیر سؤال میبرد. چرا این مباحث، اینقدر کند پیش میرود؟
شرییر: خودتان را جای یک خبرنگار شاغل در یک رسانه مطرح مانند "زد. د. اف" (ZDF) "اشپیگل" (SPIEGEL ) یا "تسایت" (ZEIT) بگذارید. وقتی یکی از آنان ناگهان بیاید بگوید که میخواهد حوادث 11 سپتامبر را از نو بررسی کند، باید همزمان توضیح دهد که چرا تازه بعد از 12 سال یادش افتاده این تحقیق را انجام دهد؟! چرا 12 سال است که یا سکوت کرده یا دروغپراکنی؟!
احتمال اینکه نویسنده یا خبرنگاری این ریسک را برای آینده شغلی و حتی باقیمانده عمر خود بپذیرد، یک به صد است. طبیعتاً همین مسئله درباره سیاستمداران نیز وجود دارد. برای یک انحراف عمومی، عبور از یک نسل لازم است.
• م.م: سیاست امروز، در واقع دیگر هیچ نیازی به داستان حوادث 11 سپتامبر ندارد. مثلاً آلمان در آفریقا، خاورمیانه و بخشهایی از آسیا، بدون اینکه تهدیدی از جانب این کشورها صورت گرفته باشد، مشارکت نظامی دارد، آن هم به نام "دفاع"! ما چه اقدامی در راستای رفع این مداخلات و برقراری صلح میتوانیم انجام دهیم؟
شرییر: همیشه باید به ماده مربوط در قانون اساسی توجه کنیم. طبق بند 87 آ، ارتش آلمان موظف به دفاع همهجانبه از تمامیت ارضی و استقلال ملی این کشور است. همین اصل، در تعریف خود مستقیماً هرگونه عملیات خارجی را ممنوع کرده، چون "دفاع" زمانی معنی پیدا میکند که از بیرون، به حریم کشور تجاوز شود.
• م.م: سیاستمداران دائماً میگویند "ما خوب هستیم"، بلکه بتوانند سربازانی به سراسر دنیا بفرستند و خود را در هر درگیری داخل کنند. چرا مردم به این راحتی فریب میخورند؟ ما چطور مغلوب امپریالسم نشویم؟
شرییر: اول اینکه حتیالامکان تلاش کنیم غرضورزیهای رسانهای را تشخیص دهیم. باید نگاهی کاملاً انتقادی به اصل "حفاظت اطلاعات" (Responsibility to Protect) داشته باشیم. در غیر اینصورت دخالتهای نظامیشان را به اسم نوعدوستی به خورد ما میدهند.
• م.م: در آینده قصد دارید روی چه موضوعی کار کنید؟
شرییر: روی بحث اطلاعات. امیدوارم بتواند مفید باشد.
• م.م: با تشکر از این که وقت خود را به ما اختصاص دادید.
**********
واقعیتی که یک فرد مانند "پاول شرییر" به عنوان نماینده خبرنگاران غربی عنوان میکند مبنی بر اینکه حتی شک کردن درباره حوادث 11 سپتامبر 2001، از بزرگترین تابوهای رسانهای است و اینکه تمام محققین تحت انواع فشارها قرار میگیرند، یادآور تحریم آکادمیکی است که در خصوص واقعه جعلی هولوکاست وجود دارد.
به نظر میرسد ممنوعیت بررسی داستان "11 سپتامبر" دارد شبیه منع تحقیق درباره "هولوکاست" میشود!
منابع:
http://muslimmarkt.de/interview/2014/schreyer.htm
http://rethink911.org/thank-you/#pagecontent
http://www.heise.de/tp/artikel/40/40972/1.html
http://www.amazon.de/Faktencheck-11-andere-Perspektiver-danach/dp/3897064308/ref=sr_1_1?ie=UTF8&qid=1387194315&sr=8-1&keywords=faktencheck+9%2F11
انتهای پیام/