يکی چند تخم مرغابی زير مرغ خانگی گذاشت. پس از مدتی، جوجه ها متولد شدند. مرغ خانگی به همراه جوجه ها بر لب جوی آمد. جوجه های مرغابی به حکم غريزه در آب پريدند و شروع کردند به شنا کردن و مرغ خانگی که خود را مادر آن ها می دانست، بر لب جوی می رفت و بال به آب می زد و نگران غرق شدن آن ها بود. عارفی بگذشت گفت: اين مرغ جسم انسان است و جوجه های مرغابی مانند روح انسان. جسم و روح اگرچه مدتی با هم زندگی مي کنند اما اين روح است که توانايی شنا در دريای رحمت پروردگار را دارد به همين خاطر پس از مدتی روح از جسم جدا می شود.
مثنوی معنوی
برای مشاهده مجله شبانه اینجا کلیک کنید