به گزارش خبرنگار اجتماعی باشگاه خبرنگاران، این دژ که امروزه خرابه ای از آن باقی مانده است، در زماناشکانیان یکی از دژ ها و قلعه‌های محافظ هسته اولیه ری به شمار می‌رفته است. ساختار این دژ متشکل از لاشه سنگ و ساروج و متعلق به دوره اشکانیان است.

بقایای این دژ در شمال شرقی ری در فاصله میان کارخانه سیمان و کارخانه گلیسیرین قرار دارد.

دژ عظیم رشکان مخفف ارشکان است. ارشکان منسوب به ارشک بوده و چون بنیان گذار این سلسله ارشک نام داشت دیگر پادشاهان این سلسله هم برای افتخار، کلمه ارشک را به نام خویش می افزودند و بدین سبب این دودمان را ارشکانیان یا اشکانیان گفته اند.

آنچه از بقایای این اثر مشخص است بنای دژ مرکب بوده است از سه قلعه تودرتو که از بالای کوه به سوی دامنه جنوبی امتداد داشته است.

امروزه فقط قسمت هایی از برج دیده بانی بالایی کوه، بقایای دامنه جنوبی و بقایای دیوار و برج دیده بانی غربی که دارای سوراخ هایی برای پرتاب تیروکمان بوده، باقی مانده است.

کرپرتر، اوزلی، جاکسن و ... از سیاحان اروپایی به شمار می روند که در بازدید از ری از این دژ دیدن کرده اند و در سفرنامه های خود از آن نام برده اند.

تپه باقیمانده از خرابه های این دژ در سال 1385 و 86 مورد کاوش باستان شناسان قرار گرفت و آثار سفالی و همچنین وسایل و ادوات جنگی زیادی از این دژ به دست آمده که هم اکنون در موزه ایران باستان از آن ها نگهداری می شود.

در این قلعه کاخ ها، اموال گران بها و اسلحه خانه هایی وجود داشته که بخش های اصلی قلعه تا زمان قاجار نیز برجای بوده است؛ اما امروزه قسمت اعظم آن تخریب شده است.


انتهای پیام/