برخی نفوذ و قدرت سیاسی و اقتصادی آمریکا را با امپراطوری روم مقایسه می کنند که با استفاده از توان نظامی، مهندسی و اقتصادیش بر حاشیه مدیترانه حکومت می کرد.
ماشین جنگی روم در سرکوب قیام ها بسیار شدت عمل داشت و از منابع کشورهایی که فتح می کرد برای تامین مالی فناوری های پیشرفته امپراطوری خود استفاده می کرد.
همزمان با اینکه کشورهای آسیا، اقیانوس آرام و کشورهای دیگر در حال تجربه کردن رشد اقتصادی بیشتر از آمریکا هستند به نظر میرسد که افول امپراطوری آمریکا طی سی سال آتی تسریع شود.
نشانه های تضعیف این ابرقدرت نمایان شده است. بحران مسکن سال 2008 و 2009 در آمریکا بار مالی زیادی بر این کشور وارد کرد و صادر کنندگانی نظیر چین ، آلمان و کانادا از این میان مازاد های تجاری عظیمی به جیب زدند.
بحران مالی پس از آن نهادهای مالی آمریکا را به شدت تحت فشار قرار داد و بدهی دولت به سطحی بی سابقه از جنگ جهانی دوم رسید.
به رغم پیش بینی هایی که اوباما درباره رشد اقتصادی سه درصد و کاهش کسری بودجه آمریکا به 2.6 تولید ناخالص داخلی تا 2024 کرده است، دفتر بودجه کنگره و دیگر تحلیلگران انتظار دارند ظرف دهه آینده کسری بودجه آمریکا نزدیک به 5 درصد تولید ناخالص داخلی باقی بماند. بدهی ها روی هم انباشته خواهد شد و نرخ بهره در نهایت به بالاتر از سطح سال 2008 خواهد رسید و منجر به هزینه استقراض 635 میلیارد دلاری خواهد شد که از بودجه کنونی دفاعی آمریکا بیشتر است.
مشکلات حل نشده مالی آمریکا به ضعف جایگاه این کشور به عنوان یک ابرقدرت کمک کرده است. پس از جنگ های پر هزینه در عراق و افغانستان، آمریکا تمایل زیادی به اعزام نیروها و تامین هزینه های آن از طریق افزایش مالیات و کاهش هزینه های اجتماعی ندارد. اوباما سقف 623 میلیارد دلاری برای بودجه دفاعی آمریکا در نظر گرفته است و این بودجه در سال 2016 میلادی 39 میلیارد دلار دیگر کاهش خواهد یافت. در نهایت بودجه دفاعی آمریکا به 2.3 درصد تولید ناخالص داخلی این کشور کاهش خواهد یافت که کمترین میزان از سال 1940 میلادی است.
وقتی یک کشور کسری تجاری بالایی دارد و به شدت مقروض است به سادگی نمی تواند جایگاه ابرقدرتی خود را حفظ کند.
این تحولات اقتصادی می تواند ضعف سیاست خارجی آمریکا را توضیح دهد. روسیه که کارت برنده در صادرات به اوکراین و اروپا را در دست دارد می تواند کریمه را به بخشی از خاک خود تبدیل کند و منافع استراتژیک نفت خود در دریای سیاه را بهتر حفاظت کند. به این علت که آمریکا تمایلی به اعزام نیرو در کریمه ندارد به سختی می تواند انتظار داشت که روسیه از این منطقه نیروهای خود را خارج کند.
البته کریمه نخستین مورد کاهش نفوذ آمریکا نیست . اوباما که نخست تهدید کرده بود در صورت استفاده از سلاح های شیمیایی در سوریه خط قرمز آمریکا نقض خواهد شد. با واگذار کردن تصمیم گیری در این باره به کنگره ضعف خود را آشکار کرد. با این حال پوتین اوباما را نجات داد و با مجبور کردن سوریه به کنار گذاشتن سلاح شیمیایی نفوذ خود را در خاورمیانه افزایش داد. مردم آمریکا درست مانند کریمه هیچ علاقه ای به دخالت نظامی آمریکا ندارند.
در واقع آمریکا به خاطر صادرات انرژی در حال حذف گزینه وابستگی خود به انرژی است و از خاورمیانه در حال دور شدن است. این کشور با این اقدام خود به کشورهای دیگر نظیر روسیه و چین اجازه داده است که این خلاء را پر کنند. تلاش برای مذاکره با ایران و تلاش برای از سرگیری مذاکرات خاورمیانه منعکس کننده محدود کردن نقش نظامی خود در آینده است.
با توجه به اینکه آمریکا نمی خواهد به عنوان سلاح نهایی برای کنترل مناقشات جهانی از توان نظامی خود استفاده کند، کشورهای دیگر احتمالا این کاهش قدرت آمریکا به عنوان یک ابرقدرت را به چالش خواهند کشید.
