به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران،فربد فدایی  اظهار داشت: از کوره در رفتن و عصبانی شدن به زبان روانپزشکی تحریک‌پذیری و پرخاشگری محسوب می‌شود. وقتی فردی با ناکامی و شکست روبه‌رو می‌شود و به جای استفاده از روشهای کارآمد و سازنده به ابتدایی‌ترین روش که عبارتست از کاربرد هیجانات و زور متوسل می‌شود در اصطلاح عام از کوره در رفته است.

وی افزود: البته این روش‌ در کودکان شایع است و وقتی امر دلخواه آنها انجام نشود به وسیله داد و فریاد، پا به زمین کوبیدن و حمله به شخصی که خواسته آنها را برآورده نمی‌کند عکس‌العمل نشان می‌دهند.

این متخصص بهداشت روان گفت: گاهی اوقات این حالت پرخاشگری معطوف به خود فرد می‌شود. به این معنی که او به خود ناسزا می‌گوید یا بر سر و بدن خود ضربه وارد می‌کند.

فدایی تأکید کرد: روشهای سازنده برخود در برابر ناکامی و شکست، ارزیابی واقع‌بینانه علت عدم موفقیت و کوشش برای حل آن است. از طرفی بیشتر اوقات به وسیله گفت‌وگو می‌توان مشکل را حل کرد.

وی با اشاره به تنوع علل رفتار پرخاشگرانه در دوران بزرگسالی یادآور شد: علت بروز چنین رفتاری در دوره بزرگسالی متنوع و مهمترین علت آن «یادگیری» است. کودک و نوجوان با دیدن عصبانیت بزرگسالان در برابر ناکامی و موانع می‌آموزد که چنین رفتاری را در موقعیت‌های مشابه انجام دهد.

این روانپزشک افزود: عاملی که سبب تداوم این رفتار می‌شود پاداشی است که متأسفانه گاهی فرد پرخاشگر دریافت می‌کند. مثلاً امکان دارد با نشان دادن پرخاشگری و استفاده از زور به خواسته خود برسد.

فدایی مقاومت در برابر رفتار پرخاشگرانه و قهرآمیز را راهکاری عملی عنوان کرد که همیشه باید انجام شود.

وی عوامل محیطی مانند گرما، سر و صدا و شلوغی را در ایجاد پرخاشگری مؤثر برشمرد و اظهار داشت: استفاده از موادی که تسلط قشر مغز بر مناطق ابتدایی‌تر را تضعیف می‌کند از عوامل دیگر پرخاشگری است. برای نمونه الکل و بسیاری از مواد مخدر و محرک سبب می‌شوند که بخش منطقی مغز کنترل خود را بر بخش‌های ابتدایی هیجانی از دست دهد و به مجرد ناملایمت چنین فردی دست به پرخاشگری زند.

فدایی گفت: هوش نیز نقشی موثر در این وضعیت دارد. هر چه فردی باهوش‌تر باشد، احتمال استفاده از از روشهای خشن و پرخاشگرانه کمتر می‌شود.

وی افزود: عواملی از قبیل گرسنگی، نرسیدن مواد مخدر به فردی که اعتیاد دارد نیز سبب افزایش پرخاشگری می‌شود. همچنین گاهی اوقات، رفتار پرخاشگرانه در بیماری‌های مغزی و برخی بیماری‌های شدید روانی شایع‌ است.

این متخصص بهداشت روان اظهار داشت: مهمترین گروه افراد پرخاشگر را مبتلایان به شخصیت ضداجتماعی تشکیل می‌دهند. این افراد کسانی هستند که به علت ترکیبی از عوامل ارثی و محیطی قادر به کنترل خواسته‌های غریزی خود نیستند. پرخاشگری و آزار انسان‌ها و جانوران از ویژگی‌های آنها است.

فدایی خاطرنشان کرد: افرادی که به عنوان شکار و تحت عنوان نادرست «تفریح» جانوران بی‌گناه را بی‌جان می‌کنند و از درد و رنج جانوران معصوم لذت می‌برند، حد اعلای پرخاشگری را نشان و نماینده سادیسم (دیگر آزاری) هستند.به همین دلیل است که شکار جانوران به عنوان تفریح در اسلام حرام است.