مدتي پس از تولد کودک، به خصوص تولد اولين فرزند تقريبا هر پدري با شوک بزرگي مواجه خواهد شد: او پدر شده است، و بايد با مسئوليت ها و انتظارات جديدي کنار بيايد. گاهي اوقات اين تغييرات ظريف و کوچک هستند و گاهي اوقات نه؛ اما در هر حال معمولا براي پدرها غافلگير کننده خواهند بود.

برخي از اين احساسات از اين قرارند:

1 - دوگانگي احساسات: در ماه هاي اول پس از تولد نوزاد، بروز احساسات متضاد در پدر، شايع است. از يک سو با احساس شيرين پدر شدن مواجه است و از سوي ديگر، هنگامي که نمي تواند نيازهاي کودکش را برآورده سازد يا حتي گاهي اوقات از درک اين نيازها عاجز است، احساس درماندگي به او فشار مي آورد.

۲ - افسردگي: هرچند برخي فکر مي کنند که افسردگي پس از زايمان صرفاً متعلق به زنان است، اما واقعيت اين است که تعدادي از مردان نيز پس از تولد نوزاد، دچار افسردگي مي شوند. برخلاف همسرتان، افسردگي شما ناشي از تغييرات هورموني در بدن تان نيست، بلکه بيشتر ناشي از واقعيت ها و مسئوليت هاي جديد است.

۳ - ترس: نگران هستيد که شايد نتوانيد انتظاراتي که از شما به عنوان يک پدر وجود دارد را برآورده کنيد؛ دلهره داريد که شايد نتوانيد از کودک يا خانواده خود در برابر مشکلات يا خطرها حفاظت کنيد؛ از اينکه نمي دانيد چگونه بايد با کودک خود برخورد کنيد نگرانيد؛ اين دغدغه ها و موارد ديگر، مرحله اي طبيعي از تبديل شدن از يک مرد يا شوهر به يک پدر است.

* از مادر يا پرستار کودک بخواهيد تا نحوه تعويض پوشک، حمام کردن نوزاد و ديگر کارهايي را که در مراقبت از کودک لازم است به شما ياد بدهد. با اين کار مي توانيد مسئوليت و کارهاي نوزاد را بين خود و همسرتان تقسيم کنيد.

پس از مدتي، شما در امور مربوط به نوزاد خود، متخصص خواهيد شد. برخي از پدرها حتي از بغل کردن نوزادشان نيز مي ترسند.

به هر حال بايد با کودک خود ارتباط برقرار کنيد و بخشي از کارهاي او را بر عهده بگيريد: پوشک او را عوض کنيد، کودک را بغل و آرام کنيد، به غريزه خود اعتماد کنيد مطمئن باشيد در زمان کوتاهي به يک پدر خوب تبديل خواهيد شد!

* حمايت از همسرتان، کليد اصلي رابطه عاطفي شما در اين دوران است. پدرها عمدتا مي گويند که مهم ترين وظيفه اي که در هفته هاي اول بر عهده آنها بوده، صبوري کردن و مراقبت از همسرشان بوده است. معمولا توصيه مي شود که به همسرتان سخت نگيريد و فرصت دهيد که خودش را پيدا کند: همسر شما، يعني مادر نوزاد، در حال تحمل مشکلات فيزيکي و روحي ناشي از زايمان است و تولد نوزاد همه زندگي او را تحت تأثير قرار داده است، تغييري که البته بسيار شيرين است. حتي اگر يک روز کاري سختي را پشت سر گذاشته ايد، شايد براي همسرتان مانند اين باشد که شما به مرخصي رفته ايد، زيرا کار او در خانه بسيار سنگين تر بوده است. پس صبور و پشتيبان او باشيد. در طول روز به همسرتان تلفن بزنيد و احوال او را جويا شويد.

* پدران با تجربه همگي بر اين عقيده اند که اگر مدت زماني را با کودک تان به تنهايي سپري کنيد، موجب مي شود واقعا احساس "پدر بودن" به شما دست دهد. همچنين، اين تنها راهي است که به شما کمک مي کند تا پيشرفت کنيد: مثلا ياد بگيريد هنگامي که کودک گريه مي کند او را آرام کنيد، نه اينکه يک نفر ديگر (مثلا همسرتان) را صدا کنيد و کودک را به او بدهيد تا آرام کند.

* سعي کنيد مسائل مختلف را به صورت خانوادگي (فقط شما و همسرتان) ياد بگيريد و حل کنيد.

اجازه ندهيد کمک هاي ديگران، حالت دخالت در زندگي شما را پيدا کند. اقوام يا دوستاني که مي خواهند به شما کمک کنند، ممکن است دردسرهايي هم درست کنند، طوري که نقش شما به عنوان «پدر» کمرنگ شود و در عمل به حاشيه رانده شويد.* از وقت گذراني با کودکتان لذت ببريد. بازي با نوزاد و آواز خواندن برايش را به بخشي از عادات روزانه خود تبديل کنيد. پدران باتجربه غالبا مي گويند که هيچ چيز آرامش بخش تر از آن نيست که نوزاد، در آغوش و روي سينه شما به خواب رود.اما بيشتر پدران قدر اين دوران را آنچنان که شايسته است نمي دانند، شايد با خودتان فکر کنيد در شرايط فعلي بايد بيش از گذشته کار کنيد و بعدها اين کمبود را جبران کنيد، اما واقعيت اين است که اين روزهاي شيرين تکرار نخواهد شد، پس حتماً زماني را به کودک اختصاص دهيد و از پدر بودن لذت ببريد.