به گزارش خبرنگار ورزشی باشگاه خبرنگاران؛ یکی از اتفاقات جالب و خوبی که در زمان حضور خولیو ولاسکو در ایران صورت گرفت تشکیل تیم ملی (ب) با هدف پشتوانه‌سازی برای تیم ملی (الف) بود به طوری که در نخستین حضورمان در مسابقات لیگ جهانی حسین معدنی در تهران بازیکنان را تمرین داده و آنها را برای تقویت و تزریق نیرو‌های تازه نفس به تیم ملی آماده نگه می‌داشت و با توجه به صلاحدید سرمربی برخی از آنها را روانه میدان مسابقات لیگ جهانی می‌کرد، این نوع حضور در رقابت‌های حساس و سنگین باعث شگفتی در نتایج تیم ملی ایران شد البته قصه سال گذشته تیم ملی به این مسأله ختم نشد و ملی‌پوشان کشورمان با مدیریت خوب کادر فنی و مسئولان فدراسیون توانستند در امارات مقابل چشم هزاران تماشاگر، مدال طلای آسیا را به خود اختصاص دهند.


والیبال ایران امسال هم این راه را در پیش دارد اما ظواهر امر به گونه‌ای است که ما به طور کاملاً متفاوت به استقبال لیگ جهانی می‌رویم.
اولین تفاوتی که در نگاه اول به تیم ملی، احساس می‌شود این است که اعضای کادر فنی تیم‌های ملی (الف) و (ب) به طور کاملاً مجزا و بدون هیچ گونه هماهنگی تمرینات آماده‌سازی را دنبال می‌کنند، البته شاید آنها معتقدند در والیبال مدرن همگان پیرو یک مکتب هستند ولی آیا مسئولان نمی‌خواهند در بازی‌های سنگین و حساس لیگ جهانی در شرایط سخت از نیرو‌های تازه نفس تیم ملی (ب) استفاده کنند پس هماهنگی در تمرینات آماده‌سازی شرط اول ماجراست که فی الواقع این مسئله وجود ندارد.

ای کاش آقای ولاسکو قبل رفتنش تاکید می‌کرد که تیم‌های ملی والیبال اعم از (الف)، (ب) ، نوجوانان، جوانان و امید‌ها همگی یکی پس از دیگری مکمل یکدیرگ هستند شاید بلکه اگر وی می‌گفت به خاطر ارادت خاص و زیادی که در میان برخی‌ها داشت هم اکنون حال و روزمان اینگونه نبود چون هر چه والیبال‌نویسان حرفه‌ای می‌گویند، گوش شنوایی نیست!

امسال ما علاوه بر لیگ جهانی بازی‌های آسیایی کره را نیز در پیش داریم. قرار بود ولاسکو مدال طلای کره را نیز برای ایران به ارمغان آورد که آرژانتینی‌ها از ما جلوتر گام برداشتند، حال امیدواریم باکواچ صرب این اتفاق میسر شود و به راحتی طلای قاره کهن را از دست ندهیم.

انتهای پیام/