به گزارش خبرنگار سینما باشگاه خبرنگاران؛ از روزی که سینماتوگراف وارد ایران شد و هنر سینما در این مملکت پا گرفت تاکنون هیچ وقت هنر هفتم ما در مدار ایجاد امید و اعتماد به نفس قرار نگرفته است.

"امید" با شانس باوری فرق دارد ما سال هاست که در این سینما با قهرمان هایی خوش شانس طرفیم، یعنی کسانی که خودشان در پدید آمدن موفقیت شان نقشی ندارند.

البته امروزه روز از همین هم عقب تر رفتیم و شخصیت های داستانی سینمای ایران نه تنها با نیروی اراده و اعتماد به نفس خود به جایی نمی رسند بلکه تمام دنیا هم علیه آن هاست.

سینمای سیاه سال های اخیر می تواند حتی انسان امیدوار را هم دچار یاس و افسردگی کند چه رسد به مابقی افراد؛ ناظر به همین مسئله ما پرونده ای را با نام امید در سینمای ایران باز کردیم و با اهالی سینما در این باب به گفتگو نشستیم که یکی از این مصاحبه ها را در ادامه می‌خوانید:

"علی‌اکبر ثقفی" تهیه کننده در خصوص "امید" در سینمای ایران در گفتگو با خبرنگار ما گفت: به طور حتم "امید" در سینما وجود دارد و انسان بدون امید نمی‌تواند زندگی کند و به نظر من امید توکل به خدا است.

وی ادامه داد: فیلم‌های سینمایی امروز ما بیشتر به مباحث کمدی و ازدواج می‌پردازد درحالی که مشکلات انسان زیرساخت آن دسته از بحث‌های نظری است که پیرامون امید نوشته می‌شوند.

ثقفی تصریح کرد: نباید "امید" را در سینما به صورت مقطعی دید. دلیل کاهش امید آن است که نگاه انسان‌ها تغییر کرده یعنی وقتی انسانی هزار تومنی دارد خوشحال بوده و وقتی ندارد ناراحت است!

وی سینما را قائم به فیلم‌نامه نویس و کارگردان خواند و اظهار داشت: امیدی که باید در فیلم‌ها به وجود آید بستگی به نگاه و دید کارگردان و فیلم‌نامه نویس دارد.

انتهای پیام/