چه بسیار که بعد از خودشان باغها و بوستانها، چشمه‏ سارها، کاخها و ویلاها و هرچه اسمش را بگذارید برجا گذاشتند؛ تعبیر به روز این است دیگر.

همه را گذاشتند و رفتند. آیا غیر از این بود؟

اشاره به فرعونی‌ها است که بر روی زمین ادعای خدایی می‏ کردند.
»أین الجبابرة الأکاسرة الألى       کنزوا الکنوز فما بقین و لا بقوا«

کاخ‌ سازها و گنج داران کجایند؟

دنیا به تو نشان نداد؟!

به خوبی به تو نشان داد و در هر عصری هم این چیزها را می ‏بینید.

قرآن می‌گوید: فرعونیان کجایند؟ برای این در مورد فرعونیان بحث می‌کند که شاید چون از نظر باستانی قدیمی‌تر از اهرام مصر که بقایای آنها است وجود ندارد. قرآن به سراغ آن می‏رود که همه می‌توانند بفهمند.

به مصر رفتم و آثار باستان دیدم
به چشم دیدم آن‌چه در داستان دیدم
بسی چنین و چنان خوانده بودم از تاریخ
به چشم آن‌چه شنیدم ز داستان، دیدم
من خفتگانِ در دلِ خاک را دیدم
تو نقش قدرت و من نقشِ ناتوان دیدم
تو تخت دیدی و من بختِ واژگون از تخت
تو صخره دیدی و من سُخره زمان دیدم
تو تاج دیدی و من تختِ رفته بر تاراج
تو عاج دیدی و من مشتی استخوان دیدم
تو سکه دیدی و من در رواجِ سکه سکوت
تو حلقه و من حلقه بی‌نام و بی‌نشان دیدم

همه رفتند؛ شما بر سرِ چه چیز دعوا می‏کنید؟
ریاست؟ پول؟
همه رئیس‌ها و پول‌دارها رفتند و تمام شد!

علی(ع) اینها را می‏گوید: أین أهل مدائن الرس الذین قتلوا النبیین و أطفؤوا نور المرسلین

کجایند اهل شهرهای رسّ که انبیاء را می‌کشتند و به دنبال خاموش کردن نور پیغمبران بودند؟ یزیدیان کجا رفتند که می‏ خواستند نور هدایت را خاموش کنند؟!

مگر می‏ شود بگویی: دنیا گولم زد و دلم را برد؟

بگو: من دل به دنیا سپردم و به پندها و موعظه‏ های دنیا گوش ندادم.

گوشِ من کر بود و چشم من این حقایق را ندید.