آنها براین باورند؛ که نباید صرفا برای سینمای کودک فیلم ساخت و جشنواره برگزار کرد بلکه باید به فکر اکران آثار کودک نیز بود و علت یابی کرد که چرا دیگر به مانند گذشته دانش آموزان وکودکان به تماشای آثار کودک نمی نشینند، مسئله ای که متأسفانه بارها مورد نقد و انتقاد فیلمسازان بسیاری قرار گرفته اما به نتیجه ی مشخص نرسیده است

با اینکه 5ماه بیشتر تا دوره ای از این جشنواره باقی نمانده اما تا به امروز خبری از ساخت فیلمی جدید در زمینه کودک به گوش نمی رسد، یا اگر هم ساخته شود دیگر منتظر جشنواره کودک نمی ماند به طور مثال فیلم سینمایی "شهر موشهای 2"به کارگردانی "مرضیه برومند" و تهیه کنندگی" منیژه حکمت" که قرار است عید فطر امسال اکران شود.

اگر نگاهی به فیلم های سینمایی ساخته شده به دو جشنواره دوره گذشته  سینمای کودک بیندازیم متوجه می شویم که هنوز تعداد بسیاری از این آثار اکران نشده است زیرا هیچگاه شورای صنفی نمایش فکری به حال اکران و مشخص کردن سرگروهی برای آثار سینمای کودک نکرده است

گرچه کمبود تعداد سالن های سینمایی ما نیز مزید بر علت شده تا وقتی پی گیر اکران اثار سینمای کودک می شویم سریع با این گفته روبرو شدیم که تعداد سالن های سینمایی ما محدود هستند.

فیلم های سینمایی چون "گنجشگک اشی مشی "که در سه اپیزود به کارگردانی "مسعود کرامتی "،"وحید نیکخواه ازاد"و "غلامرضا آزادی" ساخته شده "گورداله و عمه غوله "به کارگردانی "نادره ترکمانی "فیلم سینمایی "ساکن خانه چوبی"به کارگردانی "حسین لیالستانی" ،"پرواز بادبادکها"به کارگردانی "علی قوی تن" ،فیلم سینمایی" مروارید"به کارگردانی "سیروس حسن پور"، فصل بلوغ به کارگردانی رهبر قنبری، "دوباره پرواز خواهی کرد" به کارگردانی" هوشنگ پرویز پور"،فیلم سینمایی "ماهی کویر" به کارگردانی "محمد قربان کریمی"،از مجموعه آثار تولید شده برای سینمای کودک هستند که خوشبختانه توانسته اند درجشنواره های مختلفی حضور پیدا کرده و جوایزی نیز کسب کنند، اما این فیلم ها تا کنون فرصت اکران عمومی پیدا نکرده اند و ما کارگردانان بسیاری را در زمینه ی سینمای کودک می شناسیم که دیگر برای این سینما فیلم نمی سازند، زیرا شرایط تولید و اکران آثار آنها به سختی فراهم می شود و اگر شرایط تولید با مشقت های بسیار فراهم شود کسی حامی اکران آثار سینمای کودک نمی شود و این آثار با فروش اندک در نهایت وارد شبکه ی نمایش خانگی می شود، اما از این اکران محدود و تیره چه حاصل؟

آیا ما در کشوری زندگی نمی کنیم که حدود 13 میلیون دانش آموز در آن هستند که متناسب با سن و سالشان نیاز به خوراک فرهنگی خود دارند، هستند فیلمسازان دلسوز و علاقمند به سینمای کودک که سالیان سال وقت و جوانی خود را صرف ساخت آثای برای این سینما کرده اند و امروز وقتی با آنها پای صحبت و گفتگو می نشینیم می‌گویند ،ای کاش به سراغ حرفه ای دیگر رفته بودند گفتنی ها کم نیستند اما کاش قبل از برپایی دوره ای دیگر از این جشنواره که سال گذشته زمزمه هایی مبنی بردوسالانه کردن جشنواره کودک شنیده شد مسئولان فرهنگی و کسانی که سالیان سال در این عرصه به فعالیت پرداخته اند مسائل سینمای کودک را آسیب شناسی کنند و قبل از برگزاری دوره ای دیگر فکری به حال اکران و دیده شدن این آثار کنند زیرا هیچ فیلمسازی فیلمش را برای قفسه های کتابخانه ی خانه ی خود نمی سازد.

کانون پرورش فکری هنری کودکان و نوجوانان "بنیاد سینمایی فارابی "جشنواره کودک "با قدمت بیست و چندین ساله خود هستند برای اینکه بگویند ما برای کودکان و نوجوانان گام برمی داریم اما گویا در عمل چنین چیزی نیست و طی سه سال گذشته فیلم‌های سینمایی مختلفی در زمینه ی سینمای کودک ساخته شده و یا اینکه در مراحل مختلف فیلمبرداری با هزینه های گزاف متوقف شده اما کسی پاسخگوی بلاتکلیفی وضعیت آشفته ی آنها نیست.

اما امروز وقتی عنوان می‌شود که کارگردانان مطرح سینمای ایران در عرصه های بین المللی برای احیای سینمای کودک ایران در دنیا،در جشنواره های مختلف کشورهای خارجی حضور پیداکرده اند خوشحال می شویم اما باز مدتی بعد آنها رابه فراموشی می سپاریم، باشد این بار مسئولان و کارشناسان این عرصه اتاق فکری برای سینمای کودک تشکیل دهند تا فکری برای این سینمای فراموش شده کنند.

یادداشت :مهدیس مستعد