به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران،  «محرم علی‌پور»، متولد روستای «قراجه محمد» (از توابع «مرند») روز 7 اردیبهشت ماه 1393 (هشت روز قبل) در نبرد با «پیروان اسلامِ آمریکایی» و «مزدوران وهابی سعودی»، برای دفاع از حرمِ «بانوی مقاومت» حضرت «زینب کبری(سلام الله علیها)» خلعت شهادت پوشید.
 با مراجعه به سوابق دیگر پایگاه های مجازی داخلی، مشخص شد که قاطبه‌ی پایگاه های مطرح رسانه‌ ای، مع الاسف در این موضوع کوتاهی کرده اند و اخبار شهادت و تشییع و تدفین این «مدافع حرم»، جز در تعداد محدودی از پایگاه های خبری محلی و چند پایگاه خبری کوچک، به صورت مناسب و فراگیر (حداقل به اندازه چند مدافع دیگر که طی شش ماه گذشته، شربت شهادت نوشیدند) پوشش خبری داده نشد. این غفلت و حواس پرتی رسانه‌ای، با هر دلیل و توجیهی (دور بودن مراسم تدفین از پایتخت و تمرکز آیین های بزرگداشت در شهرستان «مرند» و یا سرگرم بودن به کشاکش های سیاسی روزمره) از سوی اصحاب رسانه های باورمند به «نهضت جهانی اسلام» و «آرمان های حضرت روح الله» قابل قبول نیست.گرچه ساحتِ ملکوتی «محرم علی‌پور» از این قبیل لوازمات دنیایی بی نیاز است  اما، ما برادرانِ آن مدافع شهید حریمِ «بانوی کربلا»، به جهت این قصور و سلب توفیق، از محضر خانواده‌ی آن دلاورمرد آذربایجانی(خصوصا همسر و دو پسرش، میثم و یاسر) پوزش می طلبیم. امید که زین پس، در تکریم و تجلیل سربازانِ آخرالزمانی «حضرت روح الله» در حد توان و وسع این پایگاه، مقبول تر از پیش، به وظیفه رسانه ای خویش عمل کنیم.

و اما چند کلامی به محضرِ میهمانِ جدید بارگاه اهل بیت (صلوات الله علیهم):

جناب «محرم علی‌پور»! می دانم که در «ملکوت حسینی» آن قدر سرت شلوغ است که برای امثال ما، فرصتی برای بذلِ حتی گوشه ی چشمی نداری. می دانم که از شرابِ کهنه ی کربلایی، چنان سرمستی که حواست به ما «قبرستان نشینان عادات سخیف» نیست. می دانم که تا ابد، از ما خاکیان، بی نیازی. گوارای وجودت باد برادرم. نوش جانت سرورم. مقامِ «عند ربهم یرزقون» مبارکت باد.
اما
ما برادرانت را ببخش.
ببخش که حواسمان به روزمره گی های خودمان بود،
ببخش که فشارهای زندگی و ناملایمات اقتصادی و سیاسی(همان ها که تو هم خوب می دانی چیستند)، حساسیت هایمان را کم کرده
ببخش که اولویت هایمان، بدون این که متوجه باشیم عوض شده
ببخش که کم آوردن هایمان مان را هزار گونه توجیه می کنیم
ببخش که در قد و قواره‌ی تو و یارانت نیستیم اما از شما دم می زنیم
ببخش و از خدا هم بخواه، به حرمت خون تو و همه شهدای کربلایی دیگر،
ما را هم کربلایی کند