گفت‌وگو با یک جنبش سبزی پیشرو/ من یک کچل مغز پسته‌ای هستم!
اعضای جنبش سبزه‌ای برای همدردی با زندانیان سیاسی، فتنه‌گر و منافقین و... سرهای خود را تراشیدند؛ در همین راستا ما بالاخره یکی از این بیشمار‌ها را پیدا کرده و از او راز توفیق جنبش را پرسیدیم.
به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران، وبلاگ طنزهای یک م.ر.سیخونکچی نوشت: جنبش در آستانه اتمام 5 سالگی خود پروژه‌ای را عملیاتی کرد که نشان می‌داد گذشت زمان هیچ خللی در بیشمار بودن این جنبش ایجاد نکرده است؛ اعضای این جنبش در عملیاتی هماهنگ و با حضور حداقل 17 نفر، شاهد کچل شدن اعضا بود.
اعضای این جنبش برای همدردی با زندانیان سیاسی، فتنه‌گر و منافقین و... سرهای خود را تراشیدند؛ در همین راستا ما با کلی بدبختی بالأخره یکی از این بیشمار‌ها را پیدا کرده و از او راز توفیق جنبش را پرسیدیم. گفتگوی ما با او را در زیر می‌خوانید:
-سلام. در ابتدا خودتون رو معرفی بفرمایید.
بنده کچل مغز پسته‌ای هستم.
-لطفا قصدتان از کچل کردن سرتان را بفرمایید.
کچل مغز پسته‌ای: بله. راستش بنده و دوستانم که جمعاً 17 نفر شده و یک جمعیت بیشمار را تشکیل داده‌ایم برای نشان دادن همدردی خود با زندانیان این کار را انجام دادیم.
-برنامه‌های بعدیتان چیست؟
کچل مغز پسته‌ای: بنده و دوستانم بی‌صبرانه منتظریم که شایعه برهنه کردن زندانیان هم به بیرون درز کنه تا با کمال میل برای همدردی برهنه بشیم! حدس می‌زنیم در این صورت اقبال هم به جنبش سبز بیشتر بشه و بتونیم رکورد 30 نفر بیشمار رو جابجا کنیم!
-کمی هم از گذشته خود بگویید. برای رسیدن به این طرح کچلی چه مسیری را طی کردید؟
کچل مغز پسته‌ای: اتفاقاً پیش خوب کسی آمدید چون من از ابتدا در همه طرح‌ها حضور داشتم و واقعاً اینطوری نبوده که در اولین قدم کچل بشیم! ما مسیر طولانی رو طی کردیم تا به بلوغ لازم برای کچل شدن رسیدیم.
ما طرح‌هایی مثل راهپیمایی سکوت رو داشتیم که در نوع خودش یک شکست تمام عیار بود و اگرچه مفتضح شدیم اما تونستیم باعث خنده خلق الله بشیم و از قدیم هم گفتن که همین کارهای خوب و شاد کردن مردمه که واسه آدم میمونه!
ما طرح‌هایی مثل کثیف کاری در زمان برگزاری اجلاس کشورهای عضو عدم تعهد رو هم داشتیم.
-خب، اون چی شد؟
کچل مغز پسته‌ای: ما تا تونستیم گند زدیم. یعنی با توجه به اینکه اساساً تخصص خاصی در گند زدن داریم، سعی کردیم با بیشترین ظرفیت گند بزنیم که البته در این طرح هم به نتایج دلخواه نرسیدیم.
-چرا؟
کچل مغز پسته‌ای: چی بگم؟ بخاطر اینکه اکثر اعضای جنبش، جنبش رو مثل خیار به سواحل شمالی فروختند و ترجیح دادند بجای تلاش در راستای آرمان‌های جنبش، از تعطیلات استفاده کنند.
-دیگه چه طرح‌هایی داشتید؟
کچل مغز پسته‌ای: آرمانی‌ترین طرح ما زدن همزمان اتو‌ها به برق برای رفتن برق جمهوری اسلامی بود!
-یعنی جدا شما اتو‌هایتان را به برق زدید که برق جمهوری اسلامی بره و نظام سرنگون بشه؟!
کچل مغز پسته‌ای: بله، دقیقاً! البته این طرح هم جواب نداد!
-آخه چرا؟ حیف نبود طرح به این خوبی؟!
کچل مغز پسته‌ای: والا خودمونم نمی‌دونیم چرا اینطوری شد. روی کاغذ باید جواب می‌داد. آخه مگه جمهوری اسلامی چقدر برق داره که ما هرچی اتو زدیم به پریز، برقای نظام تموم نشد؟!
-طرح دیگه‌ای هم بود؟
کچل مغز پسته‌ای: بله، البته یه سری طرح‌ها هم بود که به مرحله اجرا نرسید.
-چرا؟
کچل مغز پسته‌ای: چون بودار بود! ما در راستای همون زدن اتو‌ها به پریز، تصمیم گرفتیم که همگی بصورت همزمان بریم دستشویی و بعد از باز کردن شیر آب، در ساعتی مشخصی و همزمان، با انگشت جلوی شلنگ آب رو بگیریم تا یکباره آب در لوله‌ها جمع شده و فشار آب بزنه سد‌ها رو بترکونه و نظام رو آب ببره! خب اون دستشویی بوداره دیگه!
-عجب! پس به واقع باید شما رو یک کچل مغز پسته‌ای تمام عیار دونست.
کچل مغز پسته‌ای: بله... من یک کچل دوست داشتنی هستم!
اعضای این جنبش برای همدردی با زندانیان سیاسی، فتنه‌گر و منافقین و... سرهای خود را تراشیدند؛ در همین راستا ما با کلی بدبختی بالأخره یکی از این بیشمار‌ها را پیدا کرده و از او راز توفیق جنبش را پرسیدیم. گفتگوی ما با او را در زیر می‌خوانید:
-سلام. در ابتدا خودتون رو معرفی بفرمایید.
بنده کچل مغز پسته‌ای هستم.
-لطفا قصدتان از کچل کردن سرتان را بفرمایید.
کچل مغز پسته‌ای: بله. راستش بنده و دوستانم که جمعاً 17 نفر شده و یک جمعیت بیشمار را تشکیل داده‌ایم برای نشان دادن همدردی خود با زندانیان این کار را انجام دادیم.
-برنامه‌های بعدیتان چیست؟
کچل مغز پسته‌ای: بنده و دوستانم بی‌صبرانه منتظریم که شایعه برهنه کردن زندانیان هم به بیرون درز کنه تا با کمال میل برای همدردی برهنه بشیم! حدس می‌زنیم در این صورت اقبال هم به جنبش سبز بیشتر بشه و بتونیم رکورد 30 نفر بیشمار رو جابجا کنیم!
-کمی هم از گذشته خود بگویید. برای رسیدن به این طرح کچلی چه مسیری را طی کردید؟
کچل مغز پسته‌ای: اتفاقاً پیش خوب کسی آمدید چون من از ابتدا در همه طرح‌ها حضور داشتم و واقعاً اینطوری نبوده که در اولین قدم کچل بشیم! ما مسیر طولانی رو طی کردیم تا به بلوغ لازم برای کچل شدن رسیدیم.
ما طرح‌هایی مثل راهپیمایی سکوت رو داشتیم که در نوع خودش یک شکست تمام عیار بود و اگرچه مفتضح شدیم اما تونستیم باعث خنده خلق الله بشیم و از قدیم هم گفتن که همین کارهای خوب و شاد کردن مردمه که واسه آدم میمونه!
ما طرح‌هایی مثل کثیف کاری در زمان برگزاری اجلاس کشورهای عضو عدم تعهد رو هم داشتیم.
-خب، اون چی شد؟
کچل مغز پسته‌ای: ما تا تونستیم گند زدیم. یعنی با توجه به اینکه اساساً تخصص خاصی در گند زدن داریم، سعی کردیم با بیشترین ظرفیت گند بزنیم که البته در این طرح هم به نتایج دلخواه نرسیدیم.
-چرا؟
کچل مغز پسته‌ای: چی بگم؟ بخاطر اینکه اکثر اعضای جنبش، جنبش رو مثل خیار به سواحل شمالی فروختند و ترجیح دادند بجای تلاش در راستای آرمان‌های جنبش، از تعطیلات استفاده کنند.
-دیگه چه طرح‌هایی داشتید؟
کچل مغز پسته‌ای: آرمانی‌ترین طرح ما زدن همزمان اتو‌ها به برق برای رفتن برق جمهوری اسلامی بود!
-یعنی جدا شما اتو‌هایتان را به برق زدید که برق جمهوری اسلامی بره و نظام سرنگون بشه؟!
کچل مغز پسته‌ای: بله، دقیقاً! البته این طرح هم جواب نداد!
-آخه چرا؟ حیف نبود طرح به این خوبی؟!
کچل مغز پسته‌ای: والا خودمونم نمی‌دونیم چرا اینطوری شد. روی کاغذ باید جواب می‌داد. آخه مگه جمهوری اسلامی چقدر برق داره که ما هرچی اتو زدیم به پریز، برقای نظام تموم نشد؟!
-طرح دیگه‌ای هم بود؟
کچل مغز پسته‌ای: بله، البته یه سری طرح‌ها هم بود که به مرحله اجرا نرسید.
-چرا؟
کچل مغز پسته‌ای: چون بودار بود! ما در راستای همون زدن اتو‌ها به پریز، تصمیم گرفتیم که همگی بصورت همزمان بریم دستشویی و بعد از باز کردن شیر آب، در ساعتی مشخصی و همزمان، با انگشت جلوی شلنگ آب رو بگیریم تا یکباره آب در لوله‌ها جمع شده و فشار آب بزنه سد‌ها رو بترکونه و نظام رو آب ببره! خب اون دستشویی بوداره دیگه!
-عجب! پس به واقع باید شما رو یک کچل مغز پسته‌ای تمام عیار دونست.
کچل مغز پسته‌ای: بله... من یک کچل دوست داشتنی هستم!
در نامه به رئیس دیوان عدالت اداری مطرح شد؛
تقاضای ابطال حکم ظریف توسط رئیس کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس
