به گزارش سرويس بين‌ الملل باشگاه خبرنگاران، استفان لندمن تحلیلگر و مجری رادیو پروگرسیو شیکاگو در مقاله ای انتقادی به ابعاد فاجعه بار بحران گرسنگی در کشوری که ادعا می کند ثروتمندترین کشور جهان است پرداخته  و می نویسد در حالی که میلیون ها نفر در امریکا با بحران گرسنگی دست به گریبان هستند سیاستگذران توجهی به این امر ندارند و برای آنها خدمت به صاحبان قدرت و ثروت در اولویت است. 

ده ها میلیون نفر گرسنه در ثروتمندترین کشور جهان را  تصور کنید. همدستی هر دو حزب  در نادیده گرفتن یک بحران فزاینده را تصور کنید. 
 
او در مقاله ای تحت عنوان"   بحران گرسنگی پنهان در امریکا   " می نویسد:
 
سیاست گذاران بی خیال  را تصور کنید. آنها را تصور کنید که در حال قطع  برنامه های کمک رسانی حیاتی هستند آن هم وقتی به افزایش چشمگیر این برنامه ها نیاز است. 
 
تصور کنید که آنها با هزینه مردم در خدمت منافع ثروتمندان  هستند.تصور کنید که خود را در این فرایند ثروتمند می کنند. 
 
"گرسنگی را بیرون برانید(OH) " یک برنامه ملی است . این برنامه مردم را در مبارزه روز افزون علیه گرسنگی مشارکت می دهد.
 
گرسنگی یک مشکل بزرگ است .  برای نزدیک به 50 میلیون آمریکایی ، این یک واقعیت روزانه است. در حدود 13 میلیون خانواده تحت تاثیر گرسنگی قرار دارند که اکثر آنها خانواده های سخت کوش و زحمت کش هستند. 
 
آنها برای امرار معاش به اندازه کافی پول در نمی آورند. داده های سرشماری نشان می دهد فقر و یا مرز فقر حدود نیمی از خانواده های ایالات متحده را تحت تاثیر خود قرار داده است. 
 
کودکان به اندازه کافی غذا برای خوردن به دست نمی آورند . حدود 16 میلیون نفر تحت تاثیر گرسنگی قرار دارند . تغذیه امریکا(feeding America )" بنیاد خیریه پیشگام در رفع گرسنگی " امریکا است .  
 
ماموریت این سازمان " تغذیه گرسنگان امریکا است. " شبکه بانک غذا این نهاد در سراسر کشور این کار را   می کنند. این نهاد نمی تواند پا به پای تقاضا ها پیش برود ، تقاضا به طور فزاینده از عرضه پیشی گرفته است.  
 
به گزارش" راس فریزر"مدیر امور رسانه ایFA ، " از زمان رکود بزرگ، ناامنی غذایی بیشتر از هر زمان دیگری شده است . از هر شش آمریکایی یک  نفر با گرسنگی روبرو است. از هرپنج کودک هم یک نفر از گرسنگی رنج می برد." 
 
وعده های غذایی از دست رفته امری معمول است .برای میلیون ها نفر رژیم غذایی متعادل و مغذی وجود ندارد. رژیم های شکم پرکن جایگزین آنها شده است. 
 
شرایط طولانی رکود بزرگ همچنان باقی است. اوضاع از بد به بدتر تبدیل می شود . کوپن های مواد غذایی برای هر نفر در هر وعده غذایی رقم ناکافی 1.40 دلار را تامین می کند.  
 
زمانی که دریافتی(حقوق و مزایا) ماهانه به پایان می رسد بانک های غذا با دریافت کنندگان اضافی مواجه می شوند. اغلب حدود 10 روز یا بیشتر قبل از پایان ماه این اتفاق می افتد.  
امریکا سرزمین "من اهمییتی نمی دهم" است. برابری و عدالت در واژگان آن وجود ندارد. آمارهای رسمی واقعیت را کمتر از حد واقعی نشان می دهد. میلیون ها نفر دور از چشم و ذهن دیگران رنج می کشند. 
 
ثروت امریکا کمکی نمی کند . کنگره بی اعتنا است . کوپن غذا کاهش یافت آن هم وقتی  بیشتر مردم به آن احتیاج داشتند. قرار است مقادیر بیشتری قطع شود.  
 
در ماه دسامبر گذشته ، 1.3 میلیون آمریکایی مزایای بیکاری را از دست دادند. 73 هزار نفر هم به طور هفتگی به آنها پیوستند.  
 
در روز 7 آوریل، اعضای مجلس سنا "مزایای اضطراری" را به مدت پنج ماه دیگر تمدید کردند. 
جمهوری خواهان مجلس این قانون را مسکوت گذاشت.میلیون ها بیکار امریکا با روزگاری سخت تراز هر زمان سخت دیگری مواجه هستند.  
 
منابع آمریکا برای جنگ افروزی صرف می شود. کمک و هبه به شرکت ها مهم تر است. نیازهای حیاتی و مهم به طور فزاینده ای نادیده گرفته می شود. جهان سوم سازی امریکا، سیاست رسمی است . گروه های ممتاز ذینفوذ به تنهایی نفع می برند. 
 
اختلاف ثروت امریکا تاسف بار است . 1٪ ثروتمند ،بیش از نیمی از ثروت کشور را در اختیار دارد. 90 ٪ پایین جدول سهم رو به کاهشی دارند. نابرابری اجتماعی نهادینه شده است . این امر بی سابقه است . 
 
  این مسئله با اوضاع سخت قرن 19 همسان یا فراتر از آن است.شرایط رکود طولانی میلیون ها نفر را تحت تاثیر قرار داده است. 
 
فقر، بیکاری، بی خانمانی و گرسنگی به حد رکورد زدن رسیده اند. میلیون ها نفر برای پرداخت اجاره ، وام مسکن ، صورتحساب های پزشکی ، گرمایش خانه، و مدیریت سایر هزینه های روزانه با مشکل مواجهند. 
 
تعداد زیادی به اندازه کافی غذا برای خوردن ندارند . عدالت اجتماعی به سرعت در حال محو شدن است. فقط منافع ثروتمندان مهم است . 
 
امریکا هرگز زیبا نبود. قطعا در حال حاضر هم نیست سیاست آن" یا غرق شو یا شنا کن" است. شاید گرسنگی روز افزون خارج از موضوع است. 
 
در تاریخ 16 آوریل ، روزنامه یو اس ای تودی تیتر زد " گرسنگی یک بحران خاموش  در ایالات متحده آمریکا است  " و گفت : 
 
"تیانا گینز ترنر" نمی تواند آخرین باری را که بدون نگرانی از این که چگونه شکم سه بچه خود را سیر خواهد کرد به رختخواب رفته به یاد بیاورد."  
" او نمی تواند آخرین باری را که بیدار شده و در مورد اینکه چگونه او و همسرش از طریق مشاغل پاره وقت خود به اندازه کافی پول برای خرید مواد غذایی و پرداخت هزینه آب و برق آپارتمان خود در بخش طبقه کارگرنشین فیلادلفیا نگرانی نداشته به یاد آورد . " 
 
" و او نمی تواند آخرین باری که مطمئن بوده او و همسرش مجبور نیستند غذا نخورند تا فرزندانشان بتوانند غذا بخورند را به یاد بیاورد ". 
 
داستان های مشابه در سراسر کشور تکرارمی شود. پدر و مادرها برای تغذیه کودکان خود با مشکل مواجهند. مشاغل کم درآمد و پاره وقت کفاف زندگی را نمی دهد. 
میلیون ها بیکار هیچ درآمد ثابتی ندارند . مزایای دولتی به طور فزاینده کاهش یافت . 
 
و نیکی ماکسول و همسرش مانند میلیون ها نفر از پدر و مادر دیگر می باشد. آنها برای تامین غذای کودکان خود دچار مشکل هستند.  
 
او از اول فقیر نبود. سال ها قبل از آن ، خانواده اش از طبقه متوسط ​​بود. او و شوهرش مدارک دانشگاهی دارند . آنها شغل خوبی داشتند  وپول خوبی می گرفتند. 
 
آنها پس انداز خود را خرج کردند. در سال 2012 ، آنها به مدت شش ماه بی خانمان بودند. آنها برای کمک به خانواده و دوستان خود متکی بود. آنها وعده های غذایی خود را حذف کردند. 
 
آنها در حال حاضر به مراتب کمتر از قبل پول به دست می آورند. بقا یک مبارزه روزانه است. کودکان آنها هشت ، 12 و 14 ساله هستند . 
 
میلیون ها آمریکایی فقیر دیگر هم به همین شیوه با مشکل دست و پنجه نرم می کنند. تعداد غیر قابل تحملی در بحران زندگی می کنند. و نیکی احساس می کند مانند آنها در بحران زندگی می کند او می گوید" هنگامی که شما با ناامنی غذایی روبرو می شوید ، احساس این که دوباره اوضاع امن شود سخت است." 
آخرین گزارش "تغذیه امریکا" بر اساس داده های سال2012 دولت فدرال است. نزدیک به 50 میلیون نفر امنیت غذایی ندارند . 
 
آنها کمتر می خورند ، وعده های غذایی را حذف می کنند ، یا گرسنه میمانند. آنها دور از چشم و ذهن دیگران رنج می برند. کودکان بیشتر از همه رنج می کشند. بدن در حال رشد آنها نیاز به مواد غذایی مغذی دارد. 
 
شرایط رکود بزرگ باقی است. کریگ گاندرسون اقتصاددان در مورد گرسنگی مطالعه می کند. او می گوید:" میزان ناامنی غذا  بالا است. میلیون ها آمریکایی برای گذران زندگی در تقلا هستند. 
 
ماریانا شیلتون مدیر مرکز جوامع عاری از گرسنگی گفت: کاهش کوپن مواد غذایی و دیگر مزایای اجتماعی همراه با افزایش هزینه ها خانواده ها را مجبور می کند بین خوردن غذای کافی و پرداخت هزینه های دیگر یکی را انتخاب کننند. 
 
او تاکید دارد ": این یک بحران گسترده بهداشت عمومی است ، و بحران خاموشی است ". 
 
دیده بان سلامت کودکان ( CH ) شبکه ای از پزشکان و محققان بهداشت عمومی است . اطلاعاتی از کودکان تا چهار ساله جمع آوری شده است . در حدود 29 ٪ از خانواده هایی که دیده بان سلامت کودکان پیگیری کرده با گرسنگی فزاینده ای روبرو هستند . در سال 2013 ، این رقم 25 ٪ بود. 
 
"تغذیه امریکا" فهرستی از 10 ایالتی که  در آنها عدم امنیت غذایی به طور قابل توجهی بالاتر از میانگین ملی 14.7 درصد سال های 2012-2000 است، ارائه کرده است. آنها عبارتند از: 
 
می سی سی پی : 20.9 ٪ 
 
آرکانزاس : 19.7 ٪ 
 
تگزاس : 18.4 ٪ 
 
آلاباما : 17.9 ٪ 
 
کارولینای شمالی : 17.0 ٪ 
 
جورجیا : 16.9٪ 
 
میسوری : 16.7 ٪ 
 
نوادا : 16.6 ٪ 
 
اوهایو : 16.1 ٪ 
 
کالیفرنیا : 15.6 
 
ایلینویز زادگاه این نویسنده است . بنا به اعلام وب سایت no kid hungry ، بیش از یک پنجم کودکان این ایالت ( 22.2 ) با " کشمکش دائمی با گرسنگی روبرو هستند".  
 
آنها درد هایی را تحمل می کنند که بچه هایی که به خوبی تغذیه می شوند با آن روبرو نیستند. آنها سوئ تغذیه دارند آن هم زمانی که به رژیم غذایی سالم تر نیاز دارند. با شکم خالی تمرکز کردن سخت تر است. عملکرد کلاس درس لطمه می بیند. 
 
بیماری و سردرد شایع تر هستند. آسیب پذیری در برابر عفونت ها هم همینطور. احتمال بستری شدن در بیمارستان بیشتر می شود. 
 
سال به سال شرایط بدتر می شود. با توجه به اطلاعات سال 2011 ، بیش از 745 هزار نفر از کودکان ایلینویز " در معرض خطر گرسنگی هستند. " آنها برای داشتن یک زندگی فعال و سالم به اندازه کافی غذا نمی خورند "" 
 
" در سال  2010  ، بیش از 23 درصد از خانواده های دارای فرزند برای تامین هزینه غذای کافی برای خود و خانواده خود دچار مشکل بودند. " 
اکنون اوضاع بدتر از آن موقع است. این نویسنده در شیکاگو زندگی می کند. سازمان دپوی موادغذایی شیکاگو امنیت غذایی این شهر را اینطور  تشریح کرد. 
" از هر 6نفر یک نفر " تحت تاثیر گرسنگی قرار دارد. آنها نمی دانند که " وعده غذایی بعدیشان  کی و کجا خواهد بود." 
 
مردم در سراسر شیکاگو دچار مشکل هستند  . داده ها نشان می دهد در محله های غرب و جنوب شیکاگو  گرسنگی بیشتر است. 
در غرب گارفیلد پارک شیکاگو ، یک سوم مردم با عدم امنیت غذایی روبرو هستند. آبرن گرشام ، غرب انجل وود ساوث شور و رزلند به شدت تحت تأثیر گرسنگی هستند. 
 
شیکاگو هاروی جنوبی ، رابینز و فورد هایتس به ترتیب با 34 ٪ ، 39 ٪ و 48 درصد عدم امنیت غذایی  روبرو هستند. 
 
کیت مائرمدیر اجرایی دپوی مواد غذایی شیکاگو می گوید : " بزرگسالان با انتخاب های دردناکی بین  پول دادن برای مواد غذایی و پرداخت پول برای دارو ، و یا پرداخت برای مواد غذایی و یا پرداخت اجاره بها روبرو هستند. " 
 
او افزود کاهش بودجه فدرال باعث به وجود آمدن        " گرسنگی " بیشتری شده است. او گفت ، بیش از 860 هزار نفر از ساکنان کوک کانتی نمی دانند وعده غذایی بعدی آنها از کجا خواهد آمد. 
 
در حدود 37 ٪   از آنها کودک هستند. حدود 9٪ آنها کمتر از پنج سال هستند. نزدیک به نیمی از خانواده های آسیب دیده می گویند که آنها مجبور هستند بین غذا و خدمات رفاهی( آب و برق ) یکی را انتخاب کنند.
 
44 درصد دیگر یا مواد غذایی می خرند، یا اجاره بها   ، و یا وام مسکن ماهانه پرداخت می کنند. خانواده های شاغل و بیکار با شرایط مشابهی مواجه هستند. 
در سراسر کشورهمه جوامع همین طور هستند.اوضاع رو به بهبودی نیست. روزگار سخت همچنان در حال سخت تر شدن است . 
نویسنده سپس در ادامه به اوضاع مردم در قرن 18 اشاره می کند ومی نویسد مردم با غذای اندکی که داشتند سر می کردند. 
وی می افزاید:اکنون میلیون ها امرییکایی نیز همینطور هستند. ثروتمندترین کشور جهان ،به این موضوع اهمیتی نمی دهد . 
حقوق اساسی اهمییتی ندارد. نیاز انسانی نادیده گرفته می شود. واشنگتن اولویت های دیگری دارد . 
خدمت به منافع ثروتمندان در صدر فهرست قرار دارد. به راه انداختن جنگ علیه بشریت هم همینطور . شاید از بین بردن بشریت برای ساختن بشریت برنامه ریزی شده باشد . 
 
میدان جنگ از یک نمایش به نمایش دیگری تغییر می کند. درگیریها بی پایان می غرند. ماشین جنگی امریکا نشان دهنده جنون است. دیپلماسی جوخه مرگ از بین می برد.  
 
استبداد فقط یک تار مو از ما دور است.کی این اوضاع به پایان می رسد، کسی نمی داند . میلیون ها گرسنه ، بیشتر نگران شکم خالی هستند. اگر آنها از گرسنگی هم بمیرند برای سیاستگذاران کوچکترین اهمیتی ندارد.


انتهای پیام/