به گزارش سرويس بين‌ الملل باشگاه خبرنگاران،  موسویان در یادداشتی که سایت "ایران ریویو " آن را منتشر ساخت می گوید : تمرکز قدرت های بزرگ روی برنامه هسته ای تلاش آنها برای شانه خالی کردن از زیر تعهدات هسته ای خود است. پیمان منع گسترش سلاح (NPT) تنها معاهده شناخته شده بین المللی است که به جلوگیری از تکثیر سلاح های هسته ای اختصاص داده شده است . این پیمان در سال 1970 به عنوان یک قانون بین المللی به رسمیت شناخته شد . در آن زمان، پنج عضو دائم شورای امنیت سازمان ملل متحد ( ایالات متحده آمریکا ، انگلستان ، روسیه، چین و فرانسه ) کشورهای قدرت های هسته ای بودند. پس از انعقادNPT ، سه کشور دیگر ، یعنی، هند، پاکستان و کره شمالی ، بعلاوه اسرائیل هم سلاح های هسته ای تولید کردند.  همچنین این ها تنها کشورهایی هستند که تاکنون از پیوستن به NPT خودداری کرده اند. در حال حاضر، 189 کشور   عضو این پیمان و متعهد به ایجاد جهانی عاری از سلاح های هسته ای هستند.:NPT بر سه اصل عمده استوار است:1- خلع سلاح هسته ای ، که بر طبق آن قدرت های بزرگ اند موظف شده اند به تدریج زرادخانه های سلاح های هسته ای  خود را نابود کنند . 2-منع گسترش سلاح های هسته ای ، و 3- تعهد کشورها به ترویج فعالیت های صلح آمیز هسته‌ای.

کشورهای عضو NPT متعهد هستند هر پنج سال کنفرانس بازنگری NPT  را به منظور بررسی عملکرد اعضای پیمان، با توجه به تعهداتشان، برگزار کنند. در نتیجه، یک کمیته مقدماتی در نیویورک تاسیس شد، که هر سال تشکیل جلسه می دهد تا در مورد اجرای این پیمان بحث و تصمیمات لازم را در این زمینه اتخاذ کند. 

در طول کنفرانس بازنگری NPT در سال 2010 ، یک طرح اقدام تحت عنوان طرح اقدام NPT توسط شرکت کنندگان به تصویب رسید. این طرح از 64 اقدام ، از جمله 22 اقدام درمورد خلع سلاح هسته ای و 23 اقدام درخصوص منع گسترش سلاح های هسته ای تشکیل می شد. بقیه طرح درمورد استفاده صلح آمیز از انرژی هسته ای متمرکز شده بود.

بررسی گزارش تهیه شده توسط موسسات تخصصی بین المللی  نشان می دهد که از  64 اقدام مندرج در طرح اقدامNPT ، حدود 28 اقدام نسبتا اجرا شده است. اجرای 21 اقدام بسیار ضعیف بوده است در حالی که میزان پیشرفت در 15 اقدام دیگر عملا در حد صفر باقی مانده است.اما  نکته اصلی این است که بسیاری از 28 اقدامی که نسبتا اجرا شده اند مربوط به تقویت همکاری در زمینه استفاده صلح آمیز از انرژی هسته ای است. در مقابل، آن 15 اقدامی که هنوز اجرا نشده است ، همگی مربوط به خلع سلاح هسته ای است.

فراموش نکنیم که اولین و مهمترین هدف NPT  ایجاد جهانی عاری از سلاح های هسته ای است. اکنون، با گذشت بیش از 40 سال از اجرای این پیمان با وجود این واقعیت  که 15 اقدام مشخص شده توسط پیمان و مورد توافق جامعه بین المللی مربوط به خلع سلاح هسته ای است، قدرت های بزرگ هنوز هم بیش از 20هزار سلاح هسته ای را حفظ کرده اند که 90 درصد آنها در اختیار ایالات متحده و روسیه است. در نتیجه، قدرتهای بزرگ نه تنها از انجام تعهدات خود در خصوص ترویج خلع سلاح هسته ای خودداری کرده اند بلکه در چند دهه گذشته ذخیره سلاح های هسته ای خود را نوسازی و مدرن کرده اند . بدون شک، پنج عضو دائم شورای امنیت سازمان ملل متحد بزرگترین ناقضان NPT هستند در حالی که ، در عین حال ، بالاترین مسئولیت را برای اجرای کامل مفاد این پیمان دارند.

در طول دهه گذشته ، قدرت های بزرگ جهانی تمام منابع جامعه بین المللی  روی برنامه انرژی هسته ای جمهوری اسلامی متمرکز کرده اند و بی رحمانه ترین تحریم ها را علیه این کشور تحمیل کرده اند به رغم این واقعیت که ایران عضوNPT است ، هیچ سلاح هسته ای  ندارد و بنا به گزارش های مکرر آژانس بین المللی انرژی اتمی (IAEA) ، هیچ انحرافی در برنامه انرژی هسته ای اش به سمت تولید سلاح های هسته ای وجود نداشته است. با این حال، همین قدرت ها تا حد زیادی نسبت به تملک سلاح های هسته ای توسط کشورهایی مانند هند ، پاکستان و اسرائیل بی تفاوت بوده اند، هیچ اقدامی علیه آنها صورت نداده اند، و حتی روابط استراتژیک با آنها برقرار کرده اند ! در عین حال ، این قدرت های بزرگ هرگز به خاطر نقض تعهدات خود در رابطه با خلع سلاح هسته ای مورد بازخواست قرارنگرفته‌اند.

بنابراین، ایران و کشورهای عضو جنبش عدم تعهد و دیگر کشورهای متعهد به NPT ، مانند آلمان، سوئد و نروژ ، باید طرح های جدیدی  را مطرح کنند. این طرح می تواند شامل  تصمیمات زیر باشد:

1 همه کشورها باید به صورت سالانه  گزارشی دقیق و مستند در مورد عملکرد خود در رابطه با تعهداتشان که در طرح اقدامی که در کنفرانس بازنگری NPT در سال 2010 به تصویب رسید،ارائه کنند.

2 . برای اجرای 15 تعهداتی که قدرت های بزرگ برای حمایت از خلع سلاح هسته ای متعهد شده اند باید طرح عملی تهیه و به تصویب برسد. بدیهی است که طرح های ارائه شده در طول جلسه کمیته مقدماتی در سال 2014 – که در کنفرانس بازنگری2015 مطرح و مورد بحث قرار گرفت - می تواند بسیار سرنوشت ساز باشد.

3 قدرت های بزرگ باید موظف به توقف تحقیق و توسعه و تمام انواع آزمایش های مربوط به گسترش سلاح های هسته ای باشند.

4 همچنین همان قدرت ها باید موظف به از بین بردن ، سالانه حداقل ، 20 درصد از ذخایر سلاح های هسته ای خود بشوند.

5 تمام کشورهای دارای سلاح هسته ای باید ازحق کارآمد ساختن سلاح های هسته ای خود محروم شوند.

6 کشورهایی مانند هند ، پاکستان و کره شمالی ، ونیز رژیم اسرائیل باید ملزم به تن دادن بهNPT و از بین بردن زرادخانه های سلاح های هسته ای خود بشوند .

 7بایدافکار عمومی سراسر جهان را به طور جدی و به گسترده از عواقب فاجعه بار استفاده از سلاح های هسته ای آگاه شوند.

8 .  برای اجرای طرح خاور میانهای عاری از انواع سلاح های کشتار جمعی ،چارچوب زمانی جدیدی اتخاذ شود.

این طرح قبلا در یک کنفرانس بازنگریNPT به تصویب رسید، در آن  کنفرانس شرکت کنندگان تصمیم  گرفتند جهت اجرای این طرح ،قبل از پایان سال 2012 ی یک کنفرانس بین المللی برگزار کنند. اما، با توجه به تلاش مانع تراشانه اسرائیل،کنفرانس فوق الذکر بدون هیچ گونه چشم اندازی روشن در خصوص  تاریخ احتمالی آینده به تعویق افتاد.

قدرت های بزرگ با متمرکز کردن توجه بین المللی به برنامه انرژی هسته ای ایران ، در واقع تلاش  می کنند راهی برای فرار از تعهدات خود پیدا کنند . این وظیفه اصلی دیپلماتهای ایرانی است که  از طریق طرح ها و ابتکارات خود این سیر غلط را اصلاح کنند. آنها همچنین باید جهان را از تهدیدات ناشی از بیش از 20،هزار سلاح هسته ای که پنج قدرت جهانی در اختیار دارند آگاه کنند و گام های مصممی  را به سمت اجرای کامل 64 اقدام  پیش بینی شده در طرح اقدام NPT بردارند .