تربیت جریانی بر کشف استعدادهای پنهان
یک روانشناس گفت: هدف تربیت و پرورش نیروهای بالقوه آدمی است.
معصومه حاتمی در گفتگو با خبرنگار اجتماعی باشگاه خبرنگاران گفت: آدمی نسبت به سایر موجودات آغاز و انجامی متفاوت دارد و لحظه‌ای که پا به عرصه گیتی می‌گذارد دارای قدرتی است که با پرورش و فعلیت یافتن آنها هم کمالات و درجات عالی را کسب می‌کند.
وی با اشاره به عواقب ناخوشایند عدم توجه به تربیت و آموزش فرزندان و نسل حاضر جامعه تصریح کرد: اگر مقوله پرورش و تربیت به حال خود رها شود از این دنیا چیزی نصیب نسل جوان و کودکان نمی‌شود و آنها نمی‌توانند با محیط خود به سادگی کنار بیایند اما اگر برای نیازهای جامعه پاسخ مطلوبی باشد زندگی برای آنها شیرین و پرنشاط خواهد شد و مسیر کمال را که از طریق رشد اجتماعی و آموختن و تربیت صحیح کسب کرده را طی می‌کند.
وی افزود: تربیت جریانی فرایند گونه و مستمر و منظم است و به کمک آن می‌توان استعدادهای پنهان آدمی را آشکار کرد و هدف آن به عبارتی دیگر تربیت و پرورش بالقوه‌های آدمی است.
در اینجا لازم است اجتماعی شدن را مورد بررسی قرار دهیم و آن را روندی بدانیم که افراد از طریق آن شیوه‌های زندگی، استانداردها، ارزش‌ها و رفتار و عقاید مورد نظر فرهنگ حاکم بر جامعه خویش را می‌آموزند و از این طریق شخصیتی کسب کرده و هویت خود را پیدا می‌کنند پس پرورش اجتماعی کودک کمک به شخصیت و شخص کودک در جهت مقاصد فوق است.
این استاد دانشگاه خاطرنشان کرد: تاثیر خانواده و پرورش اجتماعی کودکان محور اصلی مباحث اجتماعی شدن است بسیاری از روانشناسان شروع نقش خانواده‌ها را در تربیت اجتماعی کودکان از آغاز دوران شیرخوارگی می‌دانند، ولی آنچه از متون اخیر روانشناسی مورد توجه قرار گرفته نقش مهم دوران جنینی و شرایط محیطی و عاطفی زنان بارداری است که به گفته روانشناسان بی‌تاثیر در شکل‌گیری یک کودک نیست.
وی در پایان تصریح کرد: با توجه به مطالب بالا می‌توان نتیجه گرفت خانواده یکی از موثرترین نهادهای تاثیرگذار بر فرآیند اجتماعی شدن انسان‌هاست که تاثیر آن از دوران جنینی آغاز شده و تا نوجوانی و جوانی ادامه دارد و هر گونه اختلال در فعالیت این نهاد فرآیند اجتماعی شدن و کسب هویت فرزندان نیز با مشکل مواجه می‌شود.
روابطی از قبیل نوازش کودکان، بوسیدن آنها و استقبال گرم و پذیرش آنها، با ملاطفت و نرمی با آنها سخن گفتن و وفای به عهد و وعده‌هایمان و رعایت تساوی در محبت و نیازهای کودکان و احترام به شخصیت و توانایی آنها می‌تواند بر ایجاد روابط صحیح و تاثیرات اجتماعی این روابط موثر واقع شود.
انتهای‌پیام/
وی با اشاره به عواقب ناخوشایند عدم توجه به تربیت و آموزش فرزندان و نسل حاضر جامعه تصریح کرد: اگر مقوله پرورش و تربیت به حال خود رها شود از این دنیا چیزی نصیب نسل جوان و کودکان نمی‌شود و آنها نمی‌توانند با محیط خود به سادگی کنار بیایند اما اگر برای نیازهای جامعه پاسخ مطلوبی باشد زندگی برای آنها شیرین و پرنشاط خواهد شد و مسیر کمال را که از طریق رشد اجتماعی و آموختن و تربیت صحیح کسب کرده را طی می‌کند.
وی افزود: تربیت جریانی فرایند گونه و مستمر و منظم است و به کمک آن می‌توان استعدادهای پنهان آدمی را آشکار کرد و هدف آن به عبارتی دیگر تربیت و پرورش بالقوه‌های آدمی است.
در اینجا لازم است اجتماعی شدن را مورد بررسی قرار دهیم و آن را روندی بدانیم که افراد از طریق آن شیوه‌های زندگی، استانداردها، ارزش‌ها و رفتار و عقاید مورد نظر فرهنگ حاکم بر جامعه خویش را می‌آموزند و از این طریق شخصیتی کسب کرده و هویت خود را پیدا می‌کنند پس پرورش اجتماعی کودک کمک به شخصیت و شخص کودک در جهت مقاصد فوق است.
این استاد دانشگاه خاطرنشان کرد: تاثیر خانواده و پرورش اجتماعی کودکان محور اصلی مباحث اجتماعی شدن است بسیاری از روانشناسان شروع نقش خانواده‌ها را در تربیت اجتماعی کودکان از آغاز دوران شیرخوارگی می‌دانند، ولی آنچه از متون اخیر روانشناسی مورد توجه قرار گرفته نقش مهم دوران جنینی و شرایط محیطی و عاطفی زنان بارداری است که به گفته روانشناسان بی‌تاثیر در شکل‌گیری یک کودک نیست.
وی در پایان تصریح کرد: با توجه به مطالب بالا می‌توان نتیجه گرفت خانواده یکی از موثرترین نهادهای تاثیرگذار بر فرآیند اجتماعی شدن انسان‌هاست که تاثیر آن از دوران جنینی آغاز شده و تا نوجوانی و جوانی ادامه دارد و هر گونه اختلال در فعالیت این نهاد فرآیند اجتماعی شدن و کسب هویت فرزندان نیز با مشکل مواجه می‌شود.
روابطی از قبیل نوازش کودکان، بوسیدن آنها و استقبال گرم و پذیرش آنها، با ملاطفت و نرمی با آنها سخن گفتن و وفای به عهد و وعده‌هایمان و رعایت تساوی در محبت و نیازهای کودکان و احترام به شخصیت و توانایی آنها می‌تواند بر ایجاد روابط صحیح و تاثیرات اجتماعی این روابط موثر واقع شود.
انتهای‌پیام/
