"بن رودز "مشاور امنیت ملی آمریکا در کنفرانسی خبری در کاخ سفید درباره سفر اوباما به افغانستان توضیحاتی داد. وی هدف از این سفر را مشخصا قدردانی رئیس جمهور از سربازان آمریکایی و نیروهای غیرنظامی برای خدماتشان عنوان کرد.

رودز درباره حضور نیروهای نظامی آمریکا در افغانستان پس از ضرب الاجل 2014، گفت ما برای اینکار به توافق امنیتی دوجانبه نیاز داریم و هر دو نامزد انتخابات این کشور نیز حمایت خود را از چنین توافقی اعلام کرده اند. در عین حال در باید در روزهای آتی منتظر شنیدن توضیحات بیشتری در این خصوص از رئیس جمهور بود. او در این صحبت ها درباره آینده سیاست خارجی  آمریکا و اولویت های امنیت ملی اش در این کشور صحبت خواهد کرد. همچنین در چهارم ژوئن ناتو در این خصوص نشستی خواهد داشت.

مشاور امنیت ملی آمریکا درباره اینکه تعداد نیروهایی که در افغانستان باقی می مانند، گفت مسئله اساسی برای ما این است که چطور می توانیم به نیروهای امنیتی افغانستان کمک کنیم توانمندی‌های خود را در تامین امنیت کشور حفظ کنند و در این راه باید در نظر بگیریم چه نوع حمایتی آنها پس از2014  نیاز دارند. موضوع دیگر اقداماتی است که برای مقابله با تروریسم در افغانستان صورت می گیرد و رئیس جمهور در نطق موسوم به "وست پوینت" خود دقیق تر به آینده فعالیت های آمریکا در این عرصه می پردازد.

رودز درباره آنچه احتمالا در این نطق رئیس جمهور مطرح خواهد شد، گفت ما به طور کلی در بحث سیاست خارجی خود در نقطه عطف قرار داریم. حجم بسیاری از اقداماتی که ما در دور اول [ریاست جمهوری] انجام می دادیم، از جمله در عراق و افغانستان کاهش یافته است و اکنون با خروج نیروها از عراق و افغانستان، توجه به دیگر گروه های وابسته به القاعده و گروه های افراط گرا در نقاط مختلف جهان متمرکز شده است.

سیاست خارجی ما از یک دهه اخیر که عراق و افغانستان موضوع غالب آن بود، به سمت پرداختن به موضوعاتی متفاوت سوق می یابد. رئیس جمهور در سخنرانی خود درباره معنای تغییر در راهبرد ضد تروریسم ما صحبت خواهد کرد. اما به شکل کلی تر درباره نقش آمریکا در جهان بحث خواهد کرد. می‌دانید که ما رخدادهای متنوعی از حمله شیمیایی در سوریه تا افشاگری های اسنودن و اوضاع اوکراین را داشته ایم.

مشاور امنیت ملی آمریکا افزود کاری که ما می خواهیم انجام دهیم، این است که یک گام عقب برویم و همه این رخدادهای مختلف را با این سوال بسنجیم که آمریکا چطور می تواند جهان را رهبری کند و چطور می تواند  خود را بیش از حد درگیر نکند -نظیر آنچه در عراق وجود داشت- اما در عین حال اطمینان داشته باشد که در موضوعات مختلف، هدایت کننده ائتلافی از کشورها و جامعه بین المللی است؛‌ برای نمونه آیا آمریکا می تواند مسئله ایران را به شکلی صلح آمیز حل کند، آیا می تواند برچیده شدن تسلیحات شیمیایی سوریه را تکمیل کند، آیا می تواند از اوکراین حمایت کند در زمانی که این کشور قصد برگزاری انتخابات دارد تا پیامی روشن به روس ها بدهد که ادامه مداخله در امور آن هزینه خواهد داشت، آمریکا در همه این موضوعات متفاوت می خواهد بداند چطور می تواند نقش رهبری خود را داشته باشد.

اینها موضوعاتی نیست که صرفا در سخنرانی وست پوینت به آن اشاره شود، رئیس جمهور پس از آن راهی اروپا می شود و در سخنرانی خود در لهستان، درباره تعهد ما به اروپا و امنیت اروپا صحبت می کند. او پس از آن با گروه هفت در بروکسل خواهد بود و همه اینها محافلی برای بحث درباره نقش رهبری آمریکا و اقداماتی است که ما اکنون در سراسر جهان انجام می دهیم.