آنتی‌وار: وعده های محقق نشده سیاست خارجی اوباما
در آستانه سخنرانی "باراک اوباما" در مورد سیاست خارجی واشنگتن ، انتی وار در مقاله ای به وعده های سیاست خارجی که او در سخنرانی سال گذشته قول انجام آن را داده بود و هیچ یک محقق نشده است اشاره کرده است.
به گزارش سرويس بين الملل باشگاه خبرنگاران ، انتی وار در مقاله ای به قلم " مدیا بنجامین " فعال مدنی و یکی از موسسان سازمان حقوق بشری "گلوبال اکسچینج" وعده هایی را که باراک اوباما در سخنرانی ماه مه سال 2013 قول انجام آنها را داد و در عمل هیچ یک را اجرا نکرد مورد بررسی قرار داده است.
این فعال مدنی می نویسد، یک سال پیش، در 23 می 2013، زمانی که باراک اوباما،در دانشگاه دفاع ملی در مورد سیاست خارجی خود سخنرانی می کرد من هم در بین مخاطبان بودم. با توجه به این که برای بستن زندان گوانتانامو و توقف حملات هواپیماهای بدون سرنشین ایالات متحده، سالها تلاش کرده بودم متوجه شدم که سخنان رئيس جمهور رو به پایان است و او هیچ تغییر قابل توجهی را در خصوص این دو سیاست اعلام نکرد . قلبم با ترس می تپید. قطع کردن سخنان رئيس جمهور آسان نیست، اما من تصمیم گرفتم صحبت کنم.
من سعی کردم غم و اندوه زندانیان گوانتانامو مثل معاذ العلوی را ،که از سال 2002بدون محاکمه در بازداشت به سر میبرد و در ماه نهم اعتصاب غذای خود است، انتقال بدهم. من فقط تغذیه اجباری هر روزه علوی ، که در آن او به یک صندلی بسته شده و یک لوله به بینی خود وصل شده ، و وی را به شدت به استفراغ و درد مشقت بار وا می دارد،فکر می کردم . من به اشک های "عوده الشوباتی" 13 ساله ، دختر نوجوانی که من در یمن ملاقات کرد م فکر می کردم.او در حالی که گریه می کرد عکس فرسوده پدری را که هرگز ندیده بود محکم در دست گرفته بود چرا که او از زمان تولد عوده در گوانتانامو زندانی است - و هیچ شانسی برای محاکمه ندارد.
من به فکر قربانیان بی گناه حمله هواپیماهای بدون سرنشین بودم. مثل البیبی مادر بزرگ 68 ساله پاکستانی ، که در حالی که سرگرم چیدن بامیه در مزرعه خانواده اش بود،به وسیله یک موشک هلفایر کشته شد و یا عبدالرحمن الاولاکی ، یک آمریکایی 16 ساله که در یک روستای کوچک یمن در حالی که مشغول خوردن شام با دوستان نوجوان خود بود سر به نیست شد.در ذهنم ده ها عکس از بچه هایی که زندگی شان ، برای همیشه ، با فشار یک دکمه از هواپیماهای درنده بدون سرنشین کنترل از راه دور به پایان رسیده است، به سرعت حرکت می کردند.
من ایستادم ، و در حالی که طپش قلبم حتی سخت تر شده بود فریاد زدم: " شما فرمانده کل قوا هستی ، شما قدرت آزاد کردن 86 زندانی که قبلا تبرئه شده اند را دارید! " من همچنان به صحبت کردن در مورد بسته شدن زندان گوانتانامو و پایان دادن به حملات هواپیماهای بدون سرنشین ادامه دادم ، نیروهای سرویس مخفی و اف بی آی مرا احاطه کردند ، و بازوهای مرا گرفتند . من با صدای آرام به آنها گفتم: " من دارم با رئیس جمهور گفتگو می کنم. شما واقعا نمی خواهید که مرا به بیرون ببرید ، چرا که برای همه بسیار ، بسیار بد خواهد شد ".
واضح بود که اوباما گوش می داد ، و پاسخ داد. او گفت " ، صدای آن زن ارزش توجه را دارد ". " بد قضاوت نکنید. آیا ما اینطور هستیم ؟ آیا این چیزی است که بنیانگذاران ما پیش بینی کردند ؟ "
یک سال بعد ، این پرسش های عمیق هنوز هم به شدت بر دوش کشور ما سنگینی می کند . در حالی که رئیس جمهور اعلام کرد که نمایندگان ارشد جدیدی را برای پرداختن به افتضاح گوانتانامو منصوب کرده ، تنها 12 زندانی در تمام طول سال آزاد شده اند ، و 154 نفر هنوز هم در بند هستند. 77 نفر از آنها سال گذشته تبرئه شدند - به این معنی که دولت آمریکا آنها بی گناه دانسته و یا تهدیدی برای آمریکایی ها قلمداد نکرده است - اما همچنان پشت میله های زندان باقی مانده اند . بسیاری از دیگر زندانیان همچنان بدون محاکمه در بازداشت هستند. عدم توانایی رئیس جمهور برای تضمین محاکمه عادلانه و آزادی زندانیان تبرئه شده همچنان تلفات انسانی غیر قابل تحملی را تحمیل می کند.
در مورد حملات هواپیماهای بدون سرنشین ، رئیس جمهور در سخنرانی خود قول داد فقط تروریست هایی که تهدیدی آنی و مداوم برای مردم امریکا به وجود می آورند را هدف قرار دهد آن هم فقط زمانی که " یقین حاصل شود که هیچ غیر نظامی کشته و یا زخمی نخواهد شد. " از سال 2012 تا سال 2013، تعداد حملات در پاکستان در واقع تقریبا 50 درصد کاهش یافته است( از 50 حمله به 27 مورد رسیده)، که یک تحول مثبت است. اما در یمن به گفته گروه حقوقی هود HOOD) ) حملات جدیدی صورت گرفته ، در حالی که بسیاری از مظنونان شبه نظامی کشته شده را می شد دستگیر و محاکمه کرد. و هنگامی که موشک های هواپیماهای بدون سرنشین در تاریخ 12 دسامبر یک جشن عروسی را هدف قرار داد و 12 بیگناه را کشت، ثابت شد وعده محافظت از جان غیر نظامیان ، پوچ است.
رئيس جمهور اوباما گفت که مرگ افراد بی گناه توسط حملات هواپیماهای بدون سرنشین تا زمانی که زنده است ذهن او را مشغول خواهد کرد. اما او هنوز هم تمایلی به اذعان به این مرگ و میر ها ، عذرخواهی از خانواده های قربانیان ، و یا پرداخت غرامت به آنها ندارد.
در آن سخنرانی 23 مه رئیس جمهور در مورد حمله بحث برانگیز هواپیماهای بدون سرنشین که انور الاولاکی روحانی متولد آمریکا را کشت صحبت کرد. او اعلام کرد که دستور داده " این اقدام ، و مرگ سه آمریکایی دیگر در حملات هواپیماهای بدون سرنشین غیر محرمانه باشد تا شفافیت و بحث در مورد این موضوع تسهیل شود." روز 20 مه دولت اعلام کرد طبق حکم دادگاه 21آوریل ، یکی از یادداشت های هواپیماهای بدون سرنشین را غیر محرمانه خواهد ساخت ، - اما نگفت کی این اتفاق می افتد . اوباما به دیوید بارون ، نویسنده یادداشت هواپیماهای بدون سرنشین ، قضاوت فدرال را اعطا کرد.
در اقدامی دیگر برای سرکوب شفافیت ، دولت اوباما گزارش بیش از 6000 صفحه ای در مورد استفاده از شکنجه در دوران بوش ، که با تلاش بی وقفه کمیته اطلاعات مجلس سنا تحقیق انجام شده بود ، گرفته است و آن را در دست نهادی که خود شکنجه را انجام داده ، یعنی CIA ، قرار داده تا قبل از علنی شدن آن را تدوین کند. بسیاری بر این باورند گزارش شکنجه هرگز روشنی روز را نخواهد دید و یا به حدی ویرایش خواهد شد که آن را به چیزی بی ارزش تبدیل خواهد کرد.
در همین حال، هم گوانتانامو و هم حملات هواپیماهای بدون سرنشین به ابزاری تبدیل شده اند که به گروه های تروریستی مانند القاعده کمک کرده اند و احساسات ضد آمریکایی را در سراسر جهان افزایش داده اند. چکش های نظامی دولت آمریکا که بیش از 12 سال است علیه مظنونین تروریستی استفاده شده است در از بین بردن القاعده موفق نبوده؛ بلکه به گسترش گروه های تروریستی در سراسر خاور میانه جنگ زده و در حال حاضر در آفریقا کمک کرده است.
اظهارات رئیس جمهور حاوی یک ادعای عمیق بود مبنی بر که تا کنون " از استفاده ما از هواپیماهای بدون سرنشین گرفته تا بازداشت مظنونان تروریستی ، تصمیماتی که ما اتخاذ می کنیم نوع کشور و جهانی که ما برای فرزندانمان به ارث می گذاریم را مشخص می کند. " ، تا کنون این میراث پر از اشک ، بدهی های جنگ، و وعده های عمل نشده است .
مارتین لوتر کینگ III ، که اخیرا برای جماعتی در اوکلند کالیفرنیا در مورد هواپیماهای بدون سرنشین صحبت کرد گفت " من ناراحتم که ما به اندازه کافی صدای خود را بلند نکردیم و در مورد آنچه رئیس جمهور اوباما با این هواپیماهای بدون سرنشین انجام می دهد چیزی نگفتیم." " ژنرال ها به او می گویند ما باید این کاررا انجام دهیم. اما جامعه باید به پا خیزد وبگوید که ما آمریکایی ها اینطور نیستیم . این بدان معنی نیست که شما از رئیس جمهور به شیوه منفی انتقاد کنید، اما ما قطعا باید او را به چالش بکشیم.
نویسنده در پایان با گفتن این که در واقع این درسی است که ما باید در سالگرد سخنرانی رئیس جمهور یادبگیریم. از مردم می خواهد به هر روشی که می دانند-با ارسال نامه به کاخ سفید- دیدار با اعضای کنگره و.... رئیس جمهور را به چالش بکشند و صدای خود را به گوش او برسانند.
انتهای پیام/
