فلزات، قدیمی‌ترین موادی هستند که در کاربردهای پزشکی و جراحی مورد توجه بوده‌اند. مهم‌ترین عیب این نوع از مواد، اثر منفی یون‌های فلزی آزاد شده بر اثر خوردگی، بر فرآیندهای بیولوژیکی بدن انسان است. گفتنی است که در بین عناصر به کار رفته در فولادهای ضدزنگ رایج، نیکل و کروم عناصر زیان آوری هستند. بنابراین بهبود رفتار خوردگی آنها اهمیت ویژه‌ای دارد. پوشش دهی سطح مواد کاشتنی با مواد زیست سازگار یکی از راه حل‌های مؤثر برای محافظت از فولادهای کاشتنی در برابر خوردگی است. 

 

این محققان به منظور جلوگیری از اثرات منفی یون‌های فلزی آزاد شده به علت خوردگی در فرآیندهای بیولوژیکی بدن انسان، رفتار خوردگی فولاد ضدزنگ را پس از پوشش‌دهی با لایه‌های نازک پایه زیرکونیا مورد ارزیابی قرار دادند. 

 

مهندس محسن نوروزی گفت: به منظور ارزیابی مناسب خوردگی، از سیال شبیه‌سازی‌ کنندهٔ محیط بدن و پوشش‌های اکسید زیرکونیا و هیبریدی زیرکونیا-پلی متیل متاکریلات استفاده شد. 

 

بر اساس نتایج آزمایش چسبندگی، پوشش‌های اکسیدی خالص چسبندگی بهتری نسبت به پوشش‌های هیبریدی دارند. این در حالی است که با توجه نتایج خوردگی، چگالی عیوب و تخلخل برای پوشش‌های هیبریدی کمتر از اکسیدی است. با توجه به این دو نکته، ایدهٔ توسعهٔ پوشش‌های دو لایه‌ای ترکیبی اکسیدی-هیبریدی را می‌توان مورد بررسی قرار داد؛ به گونه‌ای که برای لایهٔ زیرین از پوشش‌های اکسیدی استفاده شود تا تضمین‌کننده چسبندگی مناسب باشد و برای لایه رویی پوشش هیبریدی انتخاب شود تا با داشتن چگالی عیوب و تخلخل کمتر، تضمین‌کننده مقاومت خوردگی باشد. 

 

در کنار این موارد، نتایج دیگر نشان می‌دهند که با افزایش تعداد لایه‌های پوشش و در نتیجه افزایش ضخامت فیلم، مقاومت به خوردگی یکنواخت و موضعی بهبود می‌یابد. به عبارت دیگر، مکانیزم حفاظت از خوردگی، ایجاد یک سد فیزیکی در مقابل الکترولیت است. پس با افزایش ضخامت، نفوذپذیری سد فیزیکی کاهش می‌یابد و دسترسی به زیرلایه نیز مشکل‌تر خواهد شد.

انتهای پیام/