به گزارش حوزه سینما باشگاه خبرنگاران؛ امسال را هم سال فرهنگ اسم گذاشتهاند و هم اقتصاد همین
بهانهای میشود تا پروندهای برای اقتصاد سینمای ایران بازکنیم یعنی
سینمایی که از نظر مالی تا مرز ورشکستگی کامل پیش رفته و عنقریب است که این
ضعف کل پیکره آن را فلج کند.
اکثر کسانی که درباره ضعفهای اقتصادی
این سینما اظهار نظر میکنند علتهای این قضیه را مسائلی مثل کمبود
سالنهای نمایش، بالا بودن هزینههای تولید و یا حتی موارد ممیزی میدانند.
در حالی که مردم در منازل و پای دستگاههای خانگی صوت و تصویر هم
بیشتر فیلمهای خارجی را میبینند تا ایرانی و این نشان میدهد که فیلمهای
حال حاضر ما نمیتوانند حتی از ظرفیت همین تعداد سالنی که داریم استفاده
کنند.
هزینههای تولید هم در خارج ایران چند برابر اینجاست و فیلمی که
اینجا با یک میلیارد تومان ساخته میشود در اروپا حدود 12 میلیارد تومان آب
میخورد اما با این همه خارجیها از فروش بلیت همان فیلمها پول هم در
میآورند.
در مورد ممیزی هم باید گفت: تنها عاملی که باعث دیده شدن یک
فیلم میشود مسائلی نیست که ممیزیها جلوی آن را میگیرند و راههای کسب
حلال هنوز بسته نیست.
پس مشکل اصلی کیفیت فیلمهاست البته اگر متصدیان سینمایی کشور قصد داشته باشند که زیربار این انتقاد بروند!
در این باره با افرادی از صنوف مختلف سینمایی ایران صحبت کردیم که آنچه در ادامه میخوانید یکی از این گفتگوهاست:
داوود توحید پرست کارگردان سینما در گفتگو با خبرنگار ما گفت: انتقاد همیشگی از وضعیت سینمای
ایران به چند عامل برمیگردد که بیان میکنم و امیدوارم همه هنرمندان ومنتقدان
ومسئولان فرهنگی کشور به آنها توجه کنند.
رانت خواری و توزیع ناعادلانه و نابرابر امکانات دولتی بین عدهای خاص از
فیلم سازان که به " هنرمندان نفتی" معروف شده اند یکی از چند عامل وضعیت
سینمایی است.
وی ادامه داد: بیکاری و بی مسکنی وبی بیمهای، 95 درصد از اهالی خانه
سینما و سکوت مرگبار و تاسف آور مسئولان خانه سینما و سکوت تاسف بار و مرگ آور
منتقدان و روزنامه نگاران سینمایی در برابر این همه نابسامانی و بی عدالتی از دیگر
عوامل این وضعیت است .
توحید پرست عنوان کرد: نا آگاهی فرهنگی مسئولان وعدم تشخیص موضوعاتی که
هیچ تناسبی با عمیق ترین مسائل فکری و فرهنگی مردم و جامعه ندارد که متاسفانه
درمحتوای 95 درصد از فیلمهای ساخته و حمایت شده از سوی مسئولان فرهنگی کشور به
وضوح دیده میشود.
همچنین وی اظهار داشت: سکوت تاسف آور و مرگبار خود اهالی سینما که از فقر
وگرسنگی و بیکاری وعذاب مطلق هستند، ولی هرگز به صورت گروهی و قانونی اعتراض نمیکنند
که اگر ترس را کنار بگذارند و شجاعانه و کاملاً قانونی و گروهی به این رانت خواریها
و نابرابریها اعتراض کنند، اولاً به وظیفه مهم انسانی و خدایی خودشان عمل کردهاند
و دیگر اینکه هیچ مسئول سینمایی جرات نخواهد کرد که برخلاف مسیر عدل الهی عمل کند
و امکانات دولتی را در اختیار عدهای خاص قرار دهد.
انتهای پیام/