به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران، پروفسور مصطفی قانعی، درباره جدیدترین وضعیت جانبازان شیمیایی کشورمان که زمانی برای درمان به خارج اعزام می‌شدند، اظهار داشت: زمانی که جانبازان شیمیایی‌مان را به خارج از کشور می‌فرستادیم، زمانی بود که تصور داشتیم آنها (غرب) چون خودشان سلاح شیمیایی را ساخته اند، بنابراین پادزهر را نیز خودشان دارند. برای همین چون آلمانی‌ها در این زمینه متبحر بودند، این کشور انتخاب شد و در حال حاضر نیز خانه جانبازان ایران در آلمان است. بعدها مشخص شد که این‌ها در این مورد چیزی نمی‌دانند، زیرا در کتاب‌های طب اصلاً درمان این موضوع نیامده است و هیچ پزشکی راجع به این مبحث درسی فرا نمی‌گیرد، بنابراین پزشکی هم که چیزی را فرا نگرفته باشد، مسلماً به آن موضوع آگاهی نخواهد داشت.

رئیس انستیتو پاستور ایران ادامه داد: بنابراین در این مبحث (درمان مصدومان شیمیایی)، ما یک سردرگمی عمومی داشتیم ولی خوشبختانه تحقیقات متعددی به خصوص در مرکز تحقیقات آسیب‌های شیمیایی بقیةالله(عج) صورت پذیرفت، بطوریکه رتبه بندی تحقیقات شیمیایی در کل دنیا را مشاهده کنیم، مرکز تحقیقات آسیب‌های شیمیایی بقیةالله(عج) رتبه نخست را کسب می‌کند و در تمام موارد در زمینه آسیب‌های شیمیایی از طرف این مرکز مشاوره ارائه می‌شود زیرا مواد شیمیایی فقط گاز خردل نیست بلکه موارد بسیاری را شامل می‌شود.

اعزام جانباز شیمیایی به خارج از کشور نداریم

قانعی تصریح کرد: براین اساس امروز نه تنها احتیاجی به اعزام جانبازان شیمیایی به خارج از کشور نداریم، بلکه تا چند سال پیش، از 25 کشور به ایران می‌آمدند تا در این زمینه تحت آموزش قرار گیرند، و هم اکنون نیز سازمان ملل یک ارگانی دارد با عنوان منع گسترش سلاح‌های شیمیایی؛ که یک ماده 10 دارد که شاخه کمکی به حساب می‌آید تا اگر اتفاقی در این حیطه رخ داد، اقدامات درمانی و خارج کردن مصدومان صورت پذیرد، بر این اساس وظیفه درمان در این حیطه به ایران سپرده شده است و چند بار هم مانور برگزار شده است.

رتبه نخست ایران در درمان مصدومان شیمیایی دنیا

عضو ایرانی کالج پزشکان ریه آمریکا بیان داشت: براین اساس ایران در رتبه بندی چنین تجاربی، رتبه نخست را کسب کرده است، براین اساس از کشورهای سوریه و لبنان برای این امر از ایران آموزش‌ها را فرا گرفته‌اند و کشورهای دیگری هم در این زمینه از ایران، این آموزش دریافت می‌کنند، بنابراین ایران مرجعیت علمی این حوزه را بر عهده دارد. البته دلخوش کننده نیست، زیرا اگر روی این مبحث کار بیشتری نکنیم موقعیت کنونی‌مان از بین می‌رود.

بکارگیری نتایج تحقیقات مصدومان شیمیایی ایرانی در حادثه یازده سپتامبر

قانعی ادامه داد: اکنون فرصتی پیش آمد تا این مطلب را عنوان کنم، زمانی کشور ردیف بودجه ای برای تحقیقات شیمیایی اختصاص داد که در اوایل نهم یا دهم این ردیف بودجه قطع شد و مشکلاتی ایجاد کرد. به هر حال درباره مصدومان شیمیایی در کتب طب چیزی وجود ندارد، بنابراین هر چیزی که در این مقوله نیاز داریم باید خودمان به آن برسیم. برای مثال، یک یافته تحقیقاتی که بنده روی آن کار کردم و در دنیا نیز به ثبت رسید، آمریکائیها در یازده سپتامبر از نتیجه این تحقیق استفاده کردند. و آن یافته تحقیقاتی این بود که متعاقب حادثه شیمیایی، این برگشت اسید معده هست که باعث پیشرفت بیماری ریه می‌شود، بنابراین در این مقوله تا تحقیق صورت نپذیرد، پی بردن به این نتایج امکانپذیر نخواهد بود.

این فوق تخصص ریه و استاد دانشگاه بقیه الله (عج) عنوان کرد: براین اساس مشاهده می‌کنیم که مصدومان شیمیایی ما دچار مشکلات گوارشی هستند، در حالی که در گذشته فرد با سرفه‌های عجیب مراجعه می‌کرد که آنها را به خارج از کشور می‌فرستادیم یا مخدر به آنان داده می‌شد؛ اصلاً کسی اطلاع نداشت چنین افرادی مشکل شان چیست، در حالیکه این تحقیقات صورت پذیرفت و دیگران نیز از آن بهره مند شدند.

قانعی در ادامه به مقاله ای دیگری که مربوط به مقایسه کردهای شیمیایی شده سردشت و حلبچه اشاره کرد و گفت: در حلبچه مصدومان تحت درمان قرار نگرفته بودند که ما برای ویزیت و معالجه آنان اقدام کردیم، البته در گذشته گروهای پزشکی از آلمان و ایتالیا برای درمان آنان اقدام کردند که نتیجه نگرفتند و بعد با اعزام تیم پزشکی ایران به حلبچه، برای این افراد پرونده تشکیل شد و دسته و گروه بندی شدند و برای آنان پروتکل درمانی تشکیل شد، آنها نیز بسیار از این اقدامات قدردان بودند که ایران هم در زمان حادثه و هم بعد از سالها به آنان کمک کرده است.

عضو ایرانی انجمن ریه اروپا اظهار داشت: مقاله ما نشان داد که شدت ضایعات در مصدومان شیمیایی حلبچه دو برابر مصدومان شیمیایی سردشت است، زیرا سردشتی‌ها خوب درمان شدند، ولی مصدومان حلبچه اینطور نبود، ما امروز می‌توانیم بگوییم که پیشرفت ضایعات در مصدوم شیمیایی نداریم، بنابراین در بیماری‌های ریوی، همینکه بتوان بیماری را کنترل کرد بسیار مهم است، مثلاً در بیماری آسم هیچ زمان نمی‌توان عنوان کرد که یک دارویی تجویز کرد تا بیماری برای همیشه درمان شود، بلکه باید کنترل کرد.

700 تا 800 جانباز با وضعیت شدید در کشور

قانعی گفت: این بیماری، (مصدومیت شیمیایی) تا حد زیادی کنترل شده است، چون دیگر مشاهده نمی‌کنید که هر روز سر و صدای باشد، بالاخره این جانبازان دچار مشکلاتی هستند، حالا دیگر تخت‌های بیمارستانی خالی شده است، و دیگر اینکه این جانبازان مکرراً بستری شوند مشاهده نمی‌شود، بنابراین از 50 هزار جانباز شیمیایی حدود 700 تا 800 جانباز با وضعیت شدید داریم، یعنی 47 هزار جانباز شیمیایی سرپایی در حال درمان هستند. این موفقیتی است که باعث کاهش اعزام‌ها به خارج و بستری‌ها شد و فرد در خانه و زندگی اش قرار گرفت و حتی درمان در منزل صورت پذیرفت و حتی برنامه ای برای مراقبت جانبازان شیمیایی با وضعیت شدید در منزل داریم. الان به بیمارستان ساسان بروید، دیگر نمی‌بینید که تخت‌های بیمارستان پُر باشد، حتی یک زمانی پزشک آلمانی به ما می‌گفت، یک زمانی مصدومان شیمیایی زیاد به ما مراجعه می‌کردند، احتمالاً همه آنها فوت کرده باشند که به وی گفتیم، خیر، همه آنها زنده هستند ولی نزد شما مراجعه نکرده اند.

استناد (نیوانگلند ژورنال آو مدیسین) برترین مجله پزشکی دنیا به تحقیقات ایران

وی تصریح کرد: لذا این مسئله یک موفقیت در عرصه علمی کشور بود، ولی هنوز جای کار دارد تا محققان این عرصه کم نیاورند زیرا به دو دلیل، باید این محققان را کمک کرد، ببینید، چگونه برای حوادثی که شاید در دنیا رخ نداده باشد، آنچنان تبلیغات می‌کنند و برای آن هم پایگاه می‌زنند، بنابراین وقتی ما حادثه ای مانند بمباران شیمیایی را داریم خیلی بد است که این حادثه به دست فراموشی سپرده شود، شاید در وهله نخست عنوان شود که رسانه‌ها این اطلاع رسانی‌ها را انجام می‌دهند، ولی بُرد رسانه‌ها تا یک زمان خاصی است و یک زمانی خاتمه پیدا می‌کند، ولی وقتی یک مقاله علمی منتشر شد، دیگر پاک شدنی نیست و در سامانه‌ها برای همیشه باقی می‌ماند و تبدیل به کتاب می‌شود، و به آن استناد می‌شود و شاید یک صد سال دیگر هم کسی به این مقاله رجوع کند و متوجه می‌شود که صد سال پیش چنین حادثه ای در ایران رخ داده و چقدر مصدوم شده اند، به طور مثال (نیوانگلند ژورنال آو مدیسین) برترین مجله پزشکی دنیا یکصد سال است که منتشر می‌شود، اخیراً یک بیماری که مصدومان شیمیایی به آن مبتلا می‌شوند را به صورت مقاله کار کرد و 8 استنادش، به استنادهای ایران بود.

قانعی بیان کرد: لذا باید براساس فرمایشات رهبر معظم انقلاب کاری کرد تا در جای که ما رشد علمی داریم، شتاب‌مان را چند برابر کنیم، این حوزه، مقوله ای است که به دلایل مسائل سیاسی، عقلی و حفظ حُرمت کسانی که جان‌شان را نثار کرده اند باید پاس بداریم، گاهی خوشایند نیست برای یک بیماری مادرزادی این‌همه انجمن، گروه و یارانه وجود داشته باشد، ولی برای رزمنده ای که آگاه بوده که سلاح شیمیایی چه چیزی هست، و از عواقب آن نیز اطلاع داشت ولی از صحنه فرار نمی‌کرد، اقدامی نشود، بنابراین این اقدام بسیار ارزش دارد.

رئیس انستیتو پاستور ایران ادامه داد: حال این رزمنده دوران دفاع مقدس به دلیل این مصدومیت‌های شیمیایی دچار بیماری شده است، ولی انجمن‌های این حوزه قدرت خاصی ندارند، البته تلاش‌های انجام می‌دهند که خوب است، مثلاً شهرداری، یک جای به آنان در تهران داده است تا آثار و عواقب مصدومیت‌های شیمیایی به نمایش گذاشته شود، ولی در مجموع انجمن دفاع از قربانیان سلاح های شیمیایی بیشتر فعالیتش بر روی مباحث فرهنگی معطوف شده است، ولی حرف ما این است که وقتی عنوان می‌شود انجمن آسم، و تمام فعالیت‌هایش متمرکز بر درمان این بیماری است، یا انجمن بیماران هموفیلی یا انجمن خون و یا سرطان که مورد توجه واقع می‌شوند، بنابراین کشور باید به بلوغی برسد تا این حادثه شیمیایی و مصدومان آن را در دنیا زنده نگه دارد.

قانعی بیان کرد: بنابراین در دنیایی کنونی زبان، زبان علم است، و هر چیزی که دست دانشمندان باشد، بهتر منتشر می‌شود، البته می‌توان با زبان‌های هنر هم این مباحث را منتشر کرد ولی این زبان‌ها و رو‌ش‌ها تا یک حدی ورود دارد، بنابراین بنده تصور می‌کنم، اگر این مقوله را خوب مراقبت کنیم، خدمتی به جامعه مان است و تحقیقات آن می‌تواند برای حل مشکل بیماری ریه کارساز باشد و هم نشان داده می‌شود که دنیا چه بر سر ایران آورده است.

اقدامات یهودیان برای کم ارزش جلوه دادن بمباران شیمیایی بر علیه ایران در مجامع علمی دنیا

مشاور وزیر بهداشت و دبیر شورای فن آوری سلامت وزارت بهداشت خاطرنشان کرد: بنده فراموش نمی‌کنم، در کنگره ریه اروپا بودم، دو نفر آمدند که مقاله ما را بررسی کنند که یک نفر از آنان یهودی بود، آن یهودی به داوری می‌گفت: هیچ خبری نبوده و ایرانی‌ها بی‌خودی بزرگنمایی می‌کنند، ولی این در شرایطی است که بسیاری از مقالات ما در آمریکا و اروپا منتشر شده است، و آنها با داوری‌های که دارند پذیرفته اند و این مقالات در مجلات آنان منتشر شده است، این یک نقطه بُرد برای ما است، و دائم در کتاب‌های طب این تحقیقات مصدومان شیمیایی ایرانی قید شده است و در هر جای دنیا پزشکی به این مطالب ورود کند متوجه می‌شود که زمانی بر سر ایران چنین بلاهای آورده اند و عوارض آن نیز نمایان خواهد بود.