من متولد سال 1960 در شهر دمشق هستم. در یک مدرسه لاییک که فرانسوی بود تحصیل کردم. الان اسم آن مدرسه شهید باسل اسد است. من در مدرسه‌ای درس خواندم که همه فرزندان "حافظ اسد "رئیس جمهور فقید سوریه در آن تحصیل می کردند. بنابراین من این خانواده و خاندان را از کوچکی می شناسم. بنابراین این شناخت چون شمشیر دو لبه است. من از دانشگاه دمشق در رشته اقتصاد و مدیریت مقطع لیسانس فارغ التحصیل شدم. مدرک کارشناس ارشد خودم را از دانشگاه ویسکانسن آمریکا که یکی از پنج دانشگاه برتر جهان است در رشته مدیریت عمومی اخذ کردم.من دکترای خود را نیز در رشته مدیریت و توسعه منابع انسانی از دانشگاه کندی آمریکا گرفتم. من سال 1991 به سوریه بازگشتم و در بخش اقتصادی و صنایع مشغول به کار شدم. من برای تصدی سمت رئیس اتاق بازرگانی و صنایع دمشق نامزد شدم. من در آن زمان 34 سال سن داشتم. بعد از گذشت 2 سال نامزد انتخابات پارلمانی سوریه شدم. در این زمان 36 ساله بودم. بعد از آن من نامزد تصدی وزیر مشاور در امور توسعه اداری و گروه های عامل و امور پارلمان شدم. این سمت برای نخستین بار سال 2000 در سوریه ایجاد شد. من به مدت دو سال به عنوان وزیر توسعه اداری فعالیت کردم و دیدگاه ها و طرح های خوبی و پیشرفته ای برای توسعه اداری ارائه کردم. ولی افکار سیاسی و دیدگاه های سیاسی مقامات سوریه در آن زمان هنوز آماده قبول طرح های ارائه شده از سوی من را نداشت. همکار من مرحوم "عصام الزعیم " وزیر برنامه ریزی وقت سوریه نیز طرح های جدیدی را ارائه کرد. ما بعد از گذشت دو سال از انحلال این دو وزارتخانه شگفت زده شدیم. من از در خارج شدم ولی بازگشتم و از پنجره وارد شدم. من بعدا مشاور اصلی طرح های اصلاحات اداری در سوریه شدم و با دولت های مختلف در این کشور همکاری داشتم. بعد از آن من فعالیت در بخش دانشگاه و آکادمیک را آغاز کردم. من ائتلاف آموزشی بزرگی را تاسیس کردم. مقر آن در ورشو و متشکل از دانشگاه های مختلف فعال در عرصه بین المللی از جمله آمریکایی ، لهستانی ، انگلیسی و سوئیسی بود. شاید من در سوریه نبودم ولی همیشه با کشورم در ارتباط بودم و دغدغه آن را داشتم و در زمینه ارائه طرح های اقتصادی و مدیریتی به آن کمک می کردم. تا این که به این نتیجه رسیدم که رهبران سیاسی کنونی و نظام اقتصادی حاکم بر سوریه نظام اقتصادی مبهم و بدون برنامه است. هیچ رنگی ندارد. بنابراین من یک چارچوب راهبردی برای رویکرد اقتصادی و اداری وضع کردم. من این چارچوب را ارائه کرده‌ام. در واقع من متعلق به یک خانواده سوری معروف به خانواده اشراف زاده و نجیب زاده هستم. من از یک خانواده ثروتمند هستم. من فرزند یک تاجر بزرگ معروف به "حکیم دمشق" هستم. درست است که من از یک خانواده پولدار و دارای وضع اقتصادی ممتاز هستم ولی حقیقت این است که منم فرزند کوچه و خیابان های سوریه هستم. من همواره معروف هستم به این که همواره مردی حاضر در عرصه میدانی و در تعامل با کوچه و بازاری ها هستم. من در انتخابات پارلمانی و اقتصادی نیز حضور داشته ام و در دو عرصه نیز موفق بوده ام. علت توفیق و پیروزی من در این دو انتخابات این است که همواره خودم را از مردم و با مردم می دانسته ام و می دانم. من معتقدم که ملت عظیم سوریه به کسی که به سخنان آنان رو در رو و از نزدیک گوش فرا دهد نیاز دارند. من مرد عمل و میدان هستم. من با طیف ها و قشرهای مختلف مردم از نزدیک دیدار کردم و به صحبت ها و مشکلات آنان گوش دادم. من به نتایجی دست یافتم. این که با شخصیت قوی ( اشاره به بشار اسد ) در حال رقابت هستم. بشار اسد در میان مردم سوریه از محبوبیت زیادی برخوردار است. این محبوبیت در پی پیروزی های پیاپی ارتش سوریه در مناطق مختلف در زمینه مبارزه با تروریسم افزایش یافته است. بشار اسد در زمینه مبارزه با تروریسم موفقیت های زیادی کسب کرد و توانسته است یک توازن سیاسی داخلی و بین المللی ایجاد کند. من یک شخصیت ملی گرای عربی هستم. من هیچ اعتقادی به تعامل مطلق با جهان عربی ندارم. این را من از استادم مرحوم حافظ اسد یاد گرفته ام. من معتقدم که باید در قبال دشمنان نیز انعطاف نشان دهیم تا در آینده برای احیا و بهبود روابط بهتر بتوانیم عمل کنیم. من عربستان در شرایط کنونی را به طور کلی طرد می کنم. ممکن نیست با سران کنونی حاکم بر عربستان ارتباط برقرار کنم. ولی صحبت های زیادی درباره نسل جدید در عربستان سعودی ، مواضع و دیدگاه های آنان می شود. بسیاری در این کشور به نسل جدید دلخوش و تکیه کرده اند. شاهزاده عبدالعزیز ، شاهزاده متعب و شاهزاده مقرن از آلارم ها و نشانه های مثبتی در روابط سیاسی با امت عربی برخوردارند. من معتقدم که محور و خط بندری و طیف شاهزاده الفیصل وزیر امور خارجه عربستان تاثیر زیادی بر روابط عربی و خلیج فارس گذاشته اند. گریزی نیز به قطر می زنیم. سوریه با قطر از روابط خوبی برخوردار بود. این سوریه بود که قطر ناچیز و کوچک را به قطر بزرگی تبدیل کرد. قطر بسیار ناچیز و کوچک بود ولی به لطف سوریه بزرگ شد. برادران قطری ما خود باور کرده اند که می‌توانند از یک موقعیت تصمیم گیرنده راهبردی عربی تبدیل شوند. در حالی که این اشتباه است. امروز می بینیم که امیر سابق قطر دیگر در قدرت نیست. امروز دیگر این شیخ تمیم است که باید تصمیم بگیرد چگونه باید با سوریه رفتار کند. مشکل ما با ترکیه روشن است. من فردی هستم که با اردوغانیسم و طیف آن نمی توانم گفتگو کنم. اگر من رئیس جمهور شوم هیچ امیدی به احیای روابط سوریه با ترکیه اردوغانی وجود نخواهد داشت. زیرا من به حکومت اخوانی ها ( اخوان المسلمین ) هیچ اعتماد و اطمینانی ندارم. درباره اتحادیه اروپا نیز باید بگویم که ما باید کشورهای عضو این اتحادیه را به چند بخش تقسیم کنیم. برخی از کشورهای اروپایی در نهایت خصمانگی و دشمنی با ما تعامل کردند. من معتقدم که حکام این کشورها غیر از مردم آن هستند. من با ملت فرانسه دوست هستم ولی معتقدم که "فرانسوا اولاند" رئیس جمهور این کشور شخصیت سیاسی ساده لوحی است. کشور بزرگی مانند آلمان که من احترام زیادی برای آن قائلم باید بگویم که هرگز اجازه نمی دهد همه چیز با سوریه به طور کلی قطع شود به اندازه یک سر سوزن هم که شده روابط را حفظ می کند. همین سیاست در قبال روسیه را نیز دارد. ولی از موضع مرکل در قبال انتخابات که اجازه نداد اتباع سوری در آلمان در انتخابات ریاست جمهوری در خارج شرکت کنند غافلگیر شدم. امیدوارم که آلمان و کشورهایی مانند چک ، لهستان و اتریش که در فلک آن قرار دارند در آینده در تعامل با سوریه بهتر عمل و در مواضع خود تجدید نظر کنند. انگلیس که عضو اتحادیه اروپاست ولی واقعیت امر در فلک آمریکا می چرخد و تابع محض سیاست های آمریکاست. آمریکا کشوری است که من سال‌های طولانی در آن زندگی کرده ام. در آن تحصیل کرده ام. تدریس کرده ام و فرهنگ مردم آن را خوب می شناسم. ملت آمریکا ملی قابل احترام و صادق است. مردم آمریکا با کاخ سفید کاملا فرق دارند. من نمی توانم به آمریکا که از رژیم صهیونیستی به طور کامل حمایت می کند نگاه خوبی داشته باشم. هرگز چنین نیست. من برخلاف مقامات کنونی حاکم بر سوریه معتقدم که باید به اندازه سر سوزن هم که هست با آمریکا ارتباط داشته باشیم زیرا اگر از طریق دیپلماسی نتوانیم ارتباط برقرار کنیم حداقل از طریق ارتباط مردمی مردمی بتوانیم برخی از اهداف مد نظر را محقق کنیم. من اگر رئیس جمهور شوم یا نشوم باید بگویم من یک شخصیت و مردم معتقد به مقاومت و حامی مقاومت هستم. من با محور مقاومت هستم. من  جمهوری اسلامی ایران را دوست دارم و آن را مایه افتخار می دانم. من خودم را سربازی از سربازان ارتش عربی سوری می دانم. ارتش سوریه بسیار بزرگ است. از کشور محافظت می کند. صلح و ثبات داخلی در سوریه را فراهم می کند. ارتش سوریه تاکنون در راه دفاع از وطن و شرف سوری هزینه های زیادی داده است. بسیار قربانی داده است. بسیاری از نیروهای ارتش تاکنون در راه دفاع از جان و مال و سرزمین ما شهید شده اند. من خود از خانواده شهید هستم. بیمارستانی به نام شهید دکتر "محمد علی النور"ی است. تعصب من به کشورم واقعی است. من احترام زیادی برای خانواده شهدا قائلم. من اعلام می کنم که از تحقق آشتی ملی در کشور استقبال می کنم. من با گفتگوی سوری سوری موافقم. من حتی با گروه های مسلح سوریه نیز باب مذاکره را باز می کنم. کاری می کنم تا بسیاری از افراد مسلح بار دیگر به دامن کشور و وطن شان باز گردند. ولی من هرگز با تروریسم کنار نمی آیم و تا زمان نابودی و ریشه کن کردن آنان به خصوص تکفیری ها از پای نمی ایستم. تکفیری ها را به هیچ وجه نمی توان بخشید و مورد عفو قرار داد. باید در مرحله اول قرارداد آتش بس با تکفیری ها امضا کرد تا از کشور خارج شوند و اگر نخواستند به جنگ با آنان تا آخر ادامه خواهم داد. من انسان صادقی هستم. مردم کوچه و خیابان هم درباره من می‌گویند که انسان راستگویی است.

 اگر این مصاحبه شبکه روسیا الیوم با من قبل از برگزاری انتخابات ریاست جمهوری سوریه در خارج می بود به شما می گفتم که از شانس زیادی برای پیروزی در انتخابات برخوردارم ولی با توجه به انتخابات خارجی و بازتاب آن در عرصه داخلی باید بگویم که با یک شخصیت قوی رقابت می کنم و همین فرد قدرتمند ( اشاره به بشار اسد ) بالاترین شانس را برای پیروزی دارد. من در برخی مناطق شانس کسب آراء بیشتر را دارم ولی برای پیروزی در انتخابات اصلا کافی نیست.