پل بیستون به نام های پل کهنه، پل شاه عباسی، پل صفوی، پل نادر آباد و پل دینور آب نیز معروف است.

این پل به طور 144 متر و عرض 60/7 متر با جهت شرقی غربی و با پایه های شش ضلعی ساخته شده است.

قسمت داخلی پایه ها با قلوه و لاشه سنگ به همراه ملاط گچ و روکار آن از سنگ های تراشیده، چیده شده است.

بر روی برخی از این سنگ ها، نشانه هایی از سنگ تراشان ساسانی به اشکال مختلف دیده می شود.

پل بیستون دارای چهار دهانه – دو دهانه کوچک و دو دهانه بزرگ – است. طاق تمام دهانه ها به جز دهانه دوم از نوع طاق های جناغی و طاق دهانه سوم از نوع طاق های هلو چین است. شکل این نوع طاق بیضی نزدیک به دایره است.

شواهد و مدارک باستان شناختی نشان می دهد پایه های سنگی این پل در دوره ساسانی ساخته شد؛ هر چند در آن دوره هرگز موفق به تکمیل آن نشدند.

در دوره حکومت حسنویه یکی از سلسله های محلی کرد. اقدام به تکمیل پل کردند. از این دوره تنها طاق های دهانه سوم و چهام و همچنین پشتبندهای مدور آن باقی مانده است. پس از حسنویه ها در دوره ایلخان، دهانه اول پل که بزرگ تر از دهانه آن است، به همراه پشتبندهای مثلثی بازسازی شد. در دوره صفویه نیز نمای پل مورد بازسازی قرار گرفت. در زمان پهلوی نیز طاق دهانه دوم این پل ساخته شد/س.