اندازه شاسی فیبر کربنی خودرو جدید 4.5 متر گزارش شده و به یک در عظیم شباهت دارد. این وسیله‌نقلیه مستطیلی مسطح، ماه گذشته در شمال ایران آزمایش شد و چهارچرخی که زیر بدنه سفیدرنگ آن پنهان شده، تنها سرنخی است که نشان می‌دهد این سیستم، خودروست.

هم‌اکنون، خودرو ابداعی در آخرین مراحل آمادگی به سر می‌برد و تیم علمی به دنبال رقابت در یک مسابقه 2700 کیلومتری هشت‌ روزه است که از شهر آستین تگزاس شروع می‌شود و به منییاپولیس مینه‌سوتا ختم شده است.

خودروی خورشیدی هاوین-2 طی آزمایش‌های انجام‌شده به سرعت 110 کیلومتر در ساعت رسیده اما تیم سازنده مدعی است این سامانه قادر به ارائه سرعت 160 کیلومتر در ساعت در چنین رقابتی است.

«فرخنده نظیری» از دانشگاه آزاد قزوین مدعی است تیم علمی به دنبال بهینه‌سازی جذب انرژی خودرو مبتنی بر جاده‌ای است که می‌پیماید. وی گفت: ما نخستین شبیه‌سازی از مسیر واقعی را خلق می‌کنیم و شرایط آب و هوایی منطقه مسابقه را نیز مطالعه خواهیم کرد، سپس به دنبال محاسبه زوایای خورشید در طول هشت روز رقابت خواهیم بود.

خودروی ابداعی 220 کیلوگرمی 4.5 متر طول و 1.8 متر عرض دارد و بلندی آن نیز 1.1 متر گزارش شده است. سلول‌های فتوولتائیک حدود شش متر مربع از آن را پوشانده‌اند و باتری‌های یون-لیتیم نیز می‌توانند تا چهار ساعت نیروی سامانه را تامین کنند.

به منظور عملکرد بالا در آمریکا، تمامی تیم‌ها به 516 پنل‌های فتوولتائیک یا سلول‌های خورشیدی که در این کشور ساخته شده‌ و در آلمان مونتاژ شده‌اند، متکی‌اند. اما هر شرکت‌کننده‌ای «سیستم رهگیری بیشینه نیرو» (MPPT) را خود طراحی کرده است. این سیستم مبدل برق، شارژر‌های باتری و دیگر ابزار را برای بهینه‌سازی عملکرد ماشین به یکدیگر متصل می‌کند.

کلید برد این مسابقه، درک مسیر و شناسایی زوایای تابش خورشید در طول مسابقه است که طی روزهای مسابقه از 9 صبح تا شش بعد از ظهر به وقت محلی برگزار می‌شود و هر تیمی از چهار راننده بهره می‌گیرد.

پیش‌تر، نسخه پیشین خودروی ایرانی به نام هاوین-1 در مسابقات جهانی خودروهای خورشیدی در استرالیا رتبه هفدهم را کسب کرده بود.

هم‌اکنون بزرگ‌ترین چالش پیش روی تیم دانشجویی ایران فرستادن این خودرو به آمریکا به دلیل تحریم‌های موجود است و «محمد سعادتمند»، رهبر مکانیکی تیم علمی دانشگاه آزاد قزوین، در این باره به شدت ابراز نگرانی کرد.