به گزارش مجله شبانه باشگاه خبرنگاران، زیگموند فروید در تعریف مکانیسم‌های دفاعی، از فرآیند «بازگشت» حرف می‌زند؛ «بازگشت یعنی سر‌زدن رفتاری از فرد بزرگسال که به مراحل اولیه رشد مربوط می‌شود و مخصوص سنین پایین‌تر است، رفتاری مثل کودکانه حرف زدن یا گاز گرفتن.» الان در همین حد که توضیح جناب فروید را خواندید، کاملا حق دارید در زمینه «کودکانه حرف زدن»، رفتار مردانی بزرگ ـ چه به لحاظ جسمی و چه سنی ـ در حد آن واژه معروف را به یاد بیاورید که برای اطرافیان در شبکه‌های اجتماعی یا از طریق اس‌ام‌اس می‌نویسند: چرا لوئیز سوارز گاز می‌گیرد؟

با فرض پذیرش حرف‌های فروید درباره مورد دردآور سوارز که جهان را انگشت به دهان کرده، به نظرمی رسد نوعی «بازگشت» به دوران کودکی برای این ستاره فوتبال اروگوئه اتفاق افتاده. پس حالا این سوال جدید را باید پرسید: چرا بچه‌ها گاز می‌گیرند؟!

درباره این پرسش سال‌هاست روان‌شناسان کودک مشغول تحقیق و مطالعه و رفتارشناسی و... هستند و در نهایت این‌طور گفته‌اند: 1) بچه‌ها در سنین پایین گاز می‌گیرند، چون با این حربه می‌خواهند قدرت کنترل دیگران را به دست بیاروند 2) گاز گرفتن بچه‌ها می‌تواند به دلیل عصبانیت یا ترس از یک اتفاق یا کسی باشد. دقیق‌تر این‌که این واکنش (گاز گرفتن کودکان) می‌تواند برای ترس از آسیب دیدن یا آزار دیدن از سوی دیگران باشد 3) احساس باخت در جدال، احساس ناتوانی از غلبه بر طرف مقابل، یکی دیگر از دلایل استفاده از گاز گرفتن به وسیله بچه‌هاست.

حالا این امکان وجود دارد که یک‌بار دیگر به آن سوال اساسی و جهانی و... درباره ستاره فوتبال اروگوئه بازگردیم: چرا لوئیز سوارز گاز می‌گیرد؟ به نظر می‌رسد فرآیند بازگشت در او ـ به هر دلیل که احتمالا نیاز به مطالعه مورد از نزدیک و گفت‌و‌گوی حضوری دارد ـ اتفاق افتاده. در نتیجه سوارز در زمین فوتبال، در لحظه‌های پراسترس که احساس ناتوانی از غلبه بر حریف مستقیم می‌کند یا از تصور شکست در پایان بازی احساس عصبانیت و ترس دارد یا می‌خواهد بر بازیکن سمج مقابل برتری پیدا کند (کنترل او را در دست بگیرد) به شکل کودکانه از گاز گرفتن استفاده می‌کند.

بررسی تصاویر ثبت شده از گاز گرفتن‌های سوارز ـ در هر سه مورد ـ موارد مشابهی را نشان می‌دهد! اول این‌که سوارز پشت بازیکن مورد نظر قرار دارد (کاملا پوشش داده شده و از تصاحب توپ، پیش از بازیکن حریف ناتوان است) دوم این‌که نتیجه بازی می‌تواند سرنوشت نهایی تیم او را در یک رقابت مهم تعیین کند و او در بازی‌های سرنوشت‌ساز اقدام به گاز گرفتن بازیکن حریف کرده که می‌تواند معادل همان ترس از باخت در کودکان باشد. سوم این‌که دقایق بازی به پایان نزدیک شده و تا لحظه پیش از گاز گرفتن، بازیکن مورد نظر در تمام نبردها بر سوارز برتری داشته!... و درست در همین لحظه‌هاست که لوئیز سوارز، این ستاره بزرگ تاریخ فوتبال اروگوئه، تبدیل به پسربچه‌ای خردسال و ناتوان در رقابت با بچه قلدرهای محل می‌شود! گرچه، در نهایت این رفتار او چندان هم کم‌طرفدار نیست! از خوزه موخیکا، رئیس‌جمهور اروگوئه ـ او از رفتار بازیکن تیم کشورش در حد شدیداللحن (!) حمایت کرد! ـ و از طرفداران متعصب اروگوئه که بگذریم، برندهای تجاری هم از این رفتار (شگفتی جهان از دندان‌های سوارز) استفاده کردند.

شکلات اسنیکرز به فاصله چند روز، این جمله تبلیغاتی را جهانی کرد: «هی سوارز، دفعه بعد که گشنه‌ات شد فقط یک اسنیکرز بگیر»! و در چین هم خیلی سریع ـ به سبک امان ندادن چینی‌ها در فرآیند تولید! ـ در بازکن سوارز تولید و راهی بازار شد؛ عروسک کوچکی از لوئیز سوارز که می‌توانید در دست بگیرید و با دندان‌هایش در بطری‌ها را باز کنید!