امروز در تاریخ؛
از پذیرش رسمی قطعنامه 598 از سوی ایران تا تأسیس نیروی انتظامی
پذیرش رسمی قطعنامه 598 از سوی ایران، تأسیس نیروی انتظامی، کشف ماهیت کهکشانِ راه شیری، ارتحال آیت اللَّه "سیدرضا بهاءالدینی"و ... از مهمترین رخدادهای تاریخی امروز است.
به گزارش مجله شبانه باشگاه خبرنگاران، امروز است. مهمترین رخدادهای تاریخی امروز از این قرار است:
27 تیر 1393 خورشیدی برابر با 20 رمضان 1435 هجری و 18 جولای 2014 میلادی.
پذیرش رسمی قطعنامه 598 شورای امنیت از سوی جمهوری اسلامی ایران (1367 ش)
یکی از دلایل واهی رژیم بعث عراق برای تجاوز به حریم نظام جمهوری اسلامی ایران، اختلاف بر سر مرزهایی است که در قرارداد 1975 الجزایر تعیین شده بود. پس از نزدیک به هشت سال جنگ نابرابر که تمام موجودیت رژیم عراق در خطر قرار گرفت، آمریکا و دیگر متحدان و یاوران رژیم بعث عملاً وارد جنگ گردیدند و حضرت امام خمینی (ره)، با در نظر گرفتن مصالح عالی نظام اسلامی و با درک توطئه گسترده آمریکا و غرب برای سرکوب انقلاب اسلامی و مردم مسلمان و انقلابی ایران، پس از مشورت با فرماندهان عالی نظامی و مسؤولان مملکتی، قطعنامه 598 شورای امنیت را پذیرفتند. شورای امنیت در این قطعنامه دو کشور ایران و عراق را به برقراری آتش‌بس و صلح دعوت کرده بود.
جمهوری اسلامی
ایران به دلیل ویژگی‌های مثبت برخی از مفاد این قطعنامه، به ویژه، بندهای
مربوط به معرفی متجاوز و پرداخت غرامت جنگی، موافقت خود را با پذیرش آن
اعلام کرد. اما با وجود پذیرش قطعنامه 598 توسط جمهوری اسلامی ایران، رژیم
عراق که خود نیز آن قطعنامه را پذیرفته بود، تا زمان برقراری آتش‌بس رسمی
در مرداد ماه سال 1367 ش (اوت 1988 م) به تهاجمات خود علیه جمهوری اسلامی
ایران ادامه داد و خوی تجاوزگری خود را بار دیگر آشکار ساخت. پس از پذیرش
قطعنامه 598 از طرف ایران، آتش‌بس میان طرفین از تاریخ 29 مرداد 1367
برقرار شد. شورای امنیت در تاریخ 18 مرداد 67، قطعنامه 619 را تصویب کرد که
به موجب آن گروه ناظران نظامی ایران و عراق و سازمان ملل که از حدود
چهارصد نفر از 25 ملیت مختلف تشکیل شده بود، در دو کشور مستقر شدند.
مرگ "محمد ولی خان سپهدار تنکابنی" از سیاستمداران مشهور دوران مشروطه (1305 ش)
محمدولی خان خلعتبری معروف به سپهدار تنکابنی در حدود سال 1225 ش به دنیا آمد و پس از فراگیری دروس ابتدایی، وارد کارهای نظامی گردید. محمد ولی خان در طی سالیان متمادی پست‌های متعددی از قبیل حکمرانی گیلان، اردبیل و مشکین شهر را به عهده گرفت و از طرف مظفرالدین شاه، لقب سپهدار اعظم را دریافت کرد. وی همچنین مدتی حاکم تهران بود و بر آزادی‌خواهان خشونت زیادی روا داشت. سپهدار هنگام مشروطه از رجال مستبد و خودکامه به شمار می‌رفت و با آزادی و مشروطیت دشمنی داشت به طوری که با شنیدن نام مشروطه، حالش دگرگون می‌شد. وی که برای سرکوبی شورش آذربایجان راهی این خطه شده بود، وقتی که نتواسنت کاری از پیش ببرد، راهی گیلان گردید و انجمن عدالت را تشکیل داد. سپهدار در حالی که در ابتدا از طرفداران محمدعلی شاه بود، پس از چندی قصد فتح تهران نمود و پس از فتح پایتخت و خلع پادشاه، شخص اول ایران شد. وی پس از مدتی صدر اعظم احمد شاه گردید و همزمان وزارت جنگ و داخله را بر عهده داشت. سپهدار پس از سه بار نخست‌وزیری و در حالی که لقب سپهسالار اعظم را هم یدک می‌کشید، مدتی والی آذربایجان بود تا اینکه در کودتای اسفند 1299 ش در زمره توقیف شدگان قرار گرفت و مدتی را در زندان گذراند. وی در سال‌های آخر عمر به عنوان یک رَجُل برجسته در مراسم‌ها حضور می‌یافت تا اینکه بابت مالیات املاک وسیع خود، مبالغ هنگفتی بدهکار شد. سپهدار که هرگز سختی ندیده و عمری زیر بار این حرف‌ها نرفته و کسی از او مطالبه مالیات نکرده بود، چون عرصه را بر خود تنگ دید در 27 تیر 1305 ش در هشتاد سالگی با اسلحه کمری‌اش خودکشی کرد و در امامزاده صالح تجریش به خاک سپرده شد. وی مردی بسیار متهوّر، تندخو، فاقد نظم و ترتیب، متعدی، مستبد، خودرأی، جاه طلب، لجوج و کینه‌توز و حریص در جمع آوری اموال به خصوص املاک، بوده است. سپهسالار، بزرگ‌ترین ملاک زمان خود بود و بیش از هزار نفر نوکر و سوار و خدمه داشت که همه از او تأمین می‌شدند.
استعفای دکتر "علی امینی" از نخست وزیری رژیم پهلوی (1341 ش)
آمریکا که می‌خواست با به اجرا گذاشتن برخی اصلاحات به اصطلاح مردمی، رفاه ملت ایران را به ظاهر تأمین کند، به دنبال مهره سرسپرده‌ای بود که اهداف آن‌ها را در ایران به اجرا درآورد. علی امینی گزینه مناسبی بود که توسط آمریکا به شاه تحمیل شد. امینی در طول صدارت 14 ماهه‌اش، حلقه به گوشی خود را به آمریکا ثابت کرده و می‌خواست نقشه‌های ارباب خود را در ایران به اجرا درآورد. شاه که یکه‌تازی امینی را در کشور بر نمی‌تافت در سفرِ غیرمتعارفِ 45 روزه‌ای که به آمریکا داشت، موافقت اربابان برای برکناری امینی و اجرای برنامه‌های آمریکا توسط خودش را خواستار شد. به این ترتیب امینی در 27 تیرماه 1341 از نخست وزیری کنار رفت و از این پس طرح لوایح شش‌گانه که آغازی برای انقلاب سفید شاه بود، مطرح گردید. پس از برکناری علی امینی، با موافقت آمریکا، مهره مطیع و سرسپرده دیگری به نام اسداللَّه علم به نخست وزیری رسید.
بهشت زهرا گورستان جدید تهران افتتاح شد. (1349 ش)
دومین شب قدر
فتح مکهٔ معظمه توسط سپاهیان اسلام به فرماندهی پیامبر اسلام بنا به روایتی (8 ق)
به دنبال نقض پیمان صلح حدیبیه توسط کفار قریش - که در سال ششم هجری میان پیامبر و قبیلهٔ قریش امضاء شده بود - سپاه ده هزار نفری اسلام به فرماندهی حضرت محمد (ص) شهر مکه را فتح کرد. پیامبر اسلام (ص) پس از فتح مکه، اهالی آن را امان دادند، در حالی که آن‌ها در مقابل گسترش اسلام مقاومت کرده و پیامبر اکرم و بسیاری از مسلمانان را آزار و شکنجه داده بودند. این رفتار محبت‌آمیز پیامبر، باعث شد تا قبیلهٔ قریش به اسلام ایمان آورد. بدین ترتیب، مکه بدون هیچ گونه درگیری و خونریزی فتح شد. سپس حضرت محمد (ص) گروهی را به اطراف مکه فرستاد تا بتخانه‌ها را ویران کنندو خود نیز به همراه امام علی (ع) بت‌های داخلِ خانهٔ کعبه را درهم شکستند. فتح مکه را در دوم ماه رمضان سال هشتم هجری نیز گفته‌اند.
ارتحال فقیه جلیل و عارف واصل آیت اللَّه "سیدرضا بهاءالدینی" (1376 ش)
آیت‌اللَّه سیدرضا بهاءالدینی در 9 فروردین 1287 ش برابر با عید غدیر 1327 ق در قم به دنیا آمد. وی از 19 سالگی در حوزه درس آیت‌اللَّه شیخ عبدالکریم حائری یزدی شرکت جست و مورد لطف استاد قرار گرفت. آیت اللَّه بهاءالدینی پس از رحلت استاد، در درس حضرات آیات: سیدصدرالدین صدر، سید محمد حجت کوه‌کمره‌ای، سید محمد تقی خوانساری و سید حسین بروجردی حاضر شد و در 25 سالگی اجازه اجتهاد گرفت. ایشان همزمان با پشت سر گذاردن دروس سطح و ورود به درس خارج، خود تدریس سطوح را آغاز کرد و پس از کسب مدارج بالاتر، حلقه درس خارج خود را تشکیل داد. ایشان از آن پس به مدت بیش از پنجاه سال، به تدریس و تربیت طلاب در حوزه علمیه قم مشغول شد و تنها در اواخر عمر به دلیل کسالت و بیماری، از آن باز ماند. آیت‌اللَّه بهاءالدینی، از نمونه‌های روحانیان زاهد و عامل بود؛ به نماز شب و رعایت جزئیات مسائل اخلاقی پایبندی بسیار داشت و از علاقمندان عالمان آزاده به شمار می‌رفت.
ایشان شیفته
کسانی همچون آیت‌اللَّه سیدحسن مدرس بود و حتی با حالت بیماری نیز زیارت
قبر او در کاشمر را از یاد نمی‌برد. این عارف سترگ، در تحمل مصائب و
سختی‌ها صبور بود و به خواندن قرآن و ادعیه شوق فراوان داشت. به دفاع از
حریم ایران اسلامی اهمیت فوق‌العاده می‌داد و به همین خاطر، علی‌رغم کهولت
سن و رنج بیماری، چندین بار در زمان جنگ در جبهه‌ها حضور یافت و با نفس
رحمانی خود، روحیه بخش رزمندگان اسلام گردید. همچنین کتاب‌های سلوک معنوی و
نردبان آسمان از جمله آثار ایشان می‌باشند. در اواخر عمر معظم‌له، سمیناری
برای بزرگداشت شخصیت عرفانی، اخلاقی و علمی آیت‌اللَّه سیدرضا بهاءالدینی
برپا شد و در آن، از این عالم بزرگ تجلیل به عمل آمد. سرانجام این فقیه
عارف پس از 89 سال زندگی زاهدانه، در بیست و هفتم تیرماه 1376 ش برابر با
دوازدهم ربیع‌الاول 1418 ق در قم درگذشت و در مسجد بالاسر حضرت معصومه (س)
به خاک سپرده شد.
درگذشت "ابن ساعی بغدادی" ادیب و مورخ مسلمان (674 ق)
شیخ تاجُ‌الدین ابوطالب علی بن اَنجُب بن عثمان بغدادی مشهور به ابن ساعی در سال 593 ق در بغداد به دنیا آمد. او در آغاز، علوم متداول زمان را نزد اساتید فن آموخت و از بزرگان علم و دانش گردید. ابن ساعی سال‌ها کتابدار مدرسهٔ نظامیهٔ بغداد بود و پس از سقوط بغداد توسط مغولان، از سوی خواجه نصیرالدین طوسی، برای نظارت بر کتابخانه‌های بغداد منصوب شد. در روزگاری که باید آن را دورهٔ رواج تاریخ نویسی به شمار آورد، ابن ساعی از نویسندگان بسیار پرکار آن زمان به شمار می‌رفت که از این راه ظاهراً مال فراوانی به دست آورد. از ابن ساعی آثار متعددی به جای مانده که ویژگی آن‌ها، توجه مؤلف به تاریخ حاکمان عباسی است، به طوری که برخی از آثار او از منابع مهم این دوره و منبع اصلی نویسندگان پس از وی بوده است. کتاب اخبارُ الخُلَفاء که به تاریخ ابن ساعی نیز مشهوراست از جمله آثار این مورخ مسلمان می‌باشد. همچنین اَخبارُالاُدَبا در 5 جلد، اَخبار الحَلاّج و اخبارُ قضاة بغداد از اوست. ابن ساعی سرانجام در 81 سالگی در بغداد درگذشت و در همان شهر به خاک سپرده شد.
درگذشت "یاقوت حِمَوی" جغرافیدان شهیر اسلام (626 ق)
عبداللَّه یاقوت بن عبداللَّه رومی معروف به یاقوت حِمَوی از ادبای شهیر قرن هفتم هجری در سال 539 ق در بغداد به دنیا آمد. او سفرهای بسیار کرد و ضمن این سفرها به مطالعه نیز می‌پرداخت، تا این که در جریان حملهٔ چنگیز خان مغول به ماوراءالنهر، او به موصل و سپس به حلب در سوریه گریخت و سرانجام در همان شهر نیز درگذشت. از آثار برجسته و ماندنی این ادیب می‌توان به مُعْجَمُ البُلدان و مُعْجَمُ الاُدَبا اشاره کرد.
کشف ماهیت کهکشانِ راه شیری توسط "ویلیام هرشِل" ستاره شناس انگلیسی (1782 م)
ویلیام هرشل، ستاره‌شناس برجسته انگلیسی در 25 نوامبر 1738 م به دنیا آمد. پس از آشنایی با نجوم، تحقیقات متعددی در این باره انجام داد تا اینکه تصمیم گرفت برای خودش تلسکوپی بسازد. وی پس از ساخت تلسکوپ موفق شد به رَصد ستارگان بپردازد. او ثابت کرد که کهکشانی که به آن راه شیری می‌گویند، مرکب از ستارگانی است که منظومه شمسی هم جزئی بسیار کوچک از آن محسوب می‌شود و همه اجرام این منظومه با یک‌دیگر در فضا حرکت می‌کنند. هرشل همچنین، سیاره اورانوس را نیز کشف کرد. ویلیام سرانجام در 25 اوت 1822 در 84 سالگی در گذشت.
آغاز جنگ‌های بیست و پنج ساله انگلستان و دانمارک (871 م)
پس از آن‌که تعدادی از مردم و مهاجمان دانمارکی به انگلستان حمله برده و برخی از نواحی آن را به عنوان سکونتگاه خود برگزیدند، در هجدهم ژوئیه 871 م جنگ‌های بیست و پنج ساله انگلستان و دانمارک آغاز شد. قهرمان اصلی این جنگ، آلفرد کبیر پادشاه جوان انگلیس بود که در 27 فوریه همان سال به سلطنت دست یافته بود. او توانست با مقاومت در برابر مهاجمان، آنان را شکست دهد و وادار به اطاعت نماید. همچنین اقدامات آلفرد به صلح و ثبات انگلستان کمک زیادی نمود. حملات انگلیس و دانمارک طی سالیان بعد ادامه داشت که گاهی انگلیسی‌ها و گاهی دانمارکی‌ها موفق بودند تا اینکه در نهم ژانویه 896 م، انگلستان توانست برای همیشه، بر دانمارکی‌ها غلبه کند و آنان را شکست دهد.
تصویب قانون استقلال هند در پارلمان انگلستان (1947 م)
نهضت استقلال‌طلبی در شبه قاره هند که در سال‌های دهه 1930 اوج گرفت و طی سال‌های جنگ دوم جهانی قدرت بیشتری یافت، انگلیسی‌ها را وادار کرد که بلافاصله پس از پایان جنگ، آمادگی خود را جهت اعطای استقلال به این کشور اعلام نمایند. ولی درعین حال با ایجاد اختلاف بین رهبران هندو و مسلمان از تحقق یافتن این امر جلوگیری می‌کردند. این اختلافات سرانجام با توافق درباره تقسیم هندوستان به دو کشور هند و پاکستان حل شد و قانون استقلال هند که منجر به تشکیل دو حکومت جداگانه در هندوستان شد در روز هجدهم ژوئیه 1947 م از تصویب پارلمان انگلستان گذشت. به موجب این قانون، دو حکومت جدید که دومینیون یا قلمرو حکومتی خوانده می‌شدند در عین خودمختاری، همچنان تحت سرپرستی انگلستان باقی می‌ماندند و کمیسرعالی انگلیس به نمایندگی پادشاه انگلستان بر امور این کشورها نظارت می‌کرد. قانون استقلال هند، همچنین مهاراجه‌ها و شاهزادگان بی‌شمار هندی را نیز که هر یک دارای یک قلمرو حکومتی یا امیرنشین بودند در انتخاب خودمختاری یا پیوستن به یکی از دو کشور هند و پاکستان مخیر می‌نمود. قانون استقلال هند در عمل، مشکلات زیادی به وجود آورد زیرا مسلمانان هندوستان در سراسر شبه قاره هند پراکنده بودند و بین اقلیت هندو و اکثریت مسلمان در قلمرو حکومت پاکستان برخوردهای خونین روی داد و یک جوّ خصومت و اختلاف بین دو کشور به وجود آورد. در نهایت، در 15 اوت 1947، تقسیم شبه قاره هند به دو کشور هند و پاکستان اعلام شد و دوران استعمار دویست ساله انگلستان بر شبه قاره هند، پایان پذیرفت.
قتل "زُهَیر محسن" مبارز فلسطینی توسط عوامل مشترک مصر و اسرائیل (1979 م)
زُهَیر محسن مبارز فلسطینی در سال 1936 م در کرانه باختری رود اردن به دنیا آمد. وی از 17 سالگی عضو حزب بعث سوریه شد و به مبارزه علیه اشغال‌گران صهیونیستی پرداخت. هنگامی که مقر سازمان آزادی‌بخش فلسطین در اردن قرار داشت، وی به دلیل فعالیت‌های ضدصهیونیستی چندین بار زندانی شد و دولت اردن سرانجام زهیر محسن را در سال 1957 م به دلیل نقشه‌هایی که برای مبارزه مسلحانه علیه اسرائیل از داخل خاک اردن تدارک می‌دید اخراج کرد. وی از آن پس به مدت 10 سال در سوریه به سر برد و در سال 1967 به دنبال جنگ شش روزه اعراب و اسرائیل، جنبش چریکی الصّاعِقه را با حمایت مالی سوریه به وجود آورد. او این جنبش را تحت پوشش سازمان آزادی بخش فلسطین قرار داد و خود رهبری آن را به دست گرفت. زهیر محسن در سال 1973 م افراد تحت فرمان خود را در پوشش ارتش سوریه به جنگ علیه رژیم اسرائیل فرستاد. او یکی از مخالفان سرسخت پیمان کمپ دیوید بود و در چندین نطقِ خود، آشکارا، انور سادات، حاکم مصر را به مرگ توسط نیروهای الصاعقه تهدید کرد. زهیر محسن سرانجام در شانزدهم ژوئیه 1979 در خانه خود در شهرِ کان در جنوب فرانسه توسط عوامل مشترک مصر و اسرائیل ترور شد و دو روز بعد در چهل و سه سالگی درگذشت. مقامات فلسطینی، پس از این قتل، طرفداران پیمان کمپ دیوید را بانی ترور زهیر محسن معرفی کردند.
پذیرش رسمی قطعنامه 598 شورای امنیت از سوی جمهوری اسلامی ایران (1367 ش)
یکی از دلایل واهی رژیم بعث عراق برای تجاوز به حریم نظام جمهوری اسلامی ایران، اختلاف بر سر مرزهایی است که در قرارداد 1975 الجزایر تعیین شده بود. پس از نزدیک به هشت سال جنگ نابرابر که تمام موجودیت رژیم عراق در خطر قرار گرفت، آمریکا و دیگر متحدان و یاوران رژیم بعث عملاً وارد جنگ گردیدند و حضرت امام خمینی (ره)، با در نظر گرفتن مصالح عالی نظام اسلامی و با درک توطئه گسترده آمریکا و غرب برای سرکوب انقلاب اسلامی و مردم مسلمان و انقلابی ایران، پس از مشورت با فرماندهان عالی نظامی و مسؤولان مملکتی، قطعنامه 598 شورای امنیت را پذیرفتند. شورای امنیت در این قطعنامه دو کشور ایران و عراق را به برقراری آتش‌بس و صلح دعوت کرده بود.
مرگ "محمد ولی خان سپهدار تنکابنی" از سیاستمداران مشهور دوران مشروطه (1305 ش)
محمدولی خان خلعتبری معروف به سپهدار تنکابنی در حدود سال 1225 ش به دنیا آمد و پس از فراگیری دروس ابتدایی، وارد کارهای نظامی گردید. محمد ولی خان در طی سالیان متمادی پست‌های متعددی از قبیل حکمرانی گیلان، اردبیل و مشکین شهر را به عهده گرفت و از طرف مظفرالدین شاه، لقب سپهدار اعظم را دریافت کرد. وی همچنین مدتی حاکم تهران بود و بر آزادی‌خواهان خشونت زیادی روا داشت. سپهدار هنگام مشروطه از رجال مستبد و خودکامه به شمار می‌رفت و با آزادی و مشروطیت دشمنی داشت به طوری که با شنیدن نام مشروطه، حالش دگرگون می‌شد. وی که برای سرکوبی شورش آذربایجان راهی این خطه شده بود، وقتی که نتواسنت کاری از پیش ببرد، راهی گیلان گردید و انجمن عدالت را تشکیل داد. سپهدار در حالی که در ابتدا از طرفداران محمدعلی شاه بود، پس از چندی قصد فتح تهران نمود و پس از فتح پایتخت و خلع پادشاه، شخص اول ایران شد. وی پس از مدتی صدر اعظم احمد شاه گردید و همزمان وزارت جنگ و داخله را بر عهده داشت. سپهدار پس از سه بار نخست‌وزیری و در حالی که لقب سپهسالار اعظم را هم یدک می‌کشید، مدتی والی آذربایجان بود تا اینکه در کودتای اسفند 1299 ش در زمره توقیف شدگان قرار گرفت و مدتی را در زندان گذراند. وی در سال‌های آخر عمر به عنوان یک رَجُل برجسته در مراسم‌ها حضور می‌یافت تا اینکه بابت مالیات املاک وسیع خود، مبالغ هنگفتی بدهکار شد. سپهدار که هرگز سختی ندیده و عمری زیر بار این حرف‌ها نرفته و کسی از او مطالبه مالیات نکرده بود، چون عرصه را بر خود تنگ دید در 27 تیر 1305 ش در هشتاد سالگی با اسلحه کمری‌اش خودکشی کرد و در امامزاده صالح تجریش به خاک سپرده شد. وی مردی بسیار متهوّر، تندخو، فاقد نظم و ترتیب، متعدی، مستبد، خودرأی، جاه طلب، لجوج و کینه‌توز و حریص در جمع آوری اموال به خصوص املاک، بوده است. سپهسالار، بزرگ‌ترین ملاک زمان خود بود و بیش از هزار نفر نوکر و سوار و خدمه داشت که همه از او تأمین می‌شدند.
استعفای دکتر "علی امینی" از نخست وزیری رژیم پهلوی (1341 ش)
آمریکا که می‌خواست با به اجرا گذاشتن برخی اصلاحات به اصطلاح مردمی، رفاه ملت ایران را به ظاهر تأمین کند، به دنبال مهره سرسپرده‌ای بود که اهداف آن‌ها را در ایران به اجرا درآورد. علی امینی گزینه مناسبی بود که توسط آمریکا به شاه تحمیل شد. امینی در طول صدارت 14 ماهه‌اش، حلقه به گوشی خود را به آمریکا ثابت کرده و می‌خواست نقشه‌های ارباب خود را در ایران به اجرا درآورد. شاه که یکه‌تازی امینی را در کشور بر نمی‌تافت در سفرِ غیرمتعارفِ 45 روزه‌ای که به آمریکا داشت، موافقت اربابان برای برکناری امینی و اجرای برنامه‌های آمریکا توسط خودش را خواستار شد. به این ترتیب امینی در 27 تیرماه 1341 از نخست وزیری کنار رفت و از این پس طرح لوایح شش‌گانه که آغازی برای انقلاب سفید شاه بود، مطرح گردید. پس از برکناری علی امینی، با موافقت آمریکا، مهره مطیع و سرسپرده دیگری به نام اسداللَّه علم به نخست وزیری رسید.
بهشت زهرا گورستان جدید تهران افتتاح شد. (1349 ش)
دومین شب قدر
فتح مکهٔ معظمه توسط سپاهیان اسلام به فرماندهی پیامبر اسلام بنا به روایتی (8 ق)
به دنبال نقض پیمان صلح حدیبیه توسط کفار قریش - که در سال ششم هجری میان پیامبر و قبیلهٔ قریش امضاء شده بود - سپاه ده هزار نفری اسلام به فرماندهی حضرت محمد (ص) شهر مکه را فتح کرد. پیامبر اسلام (ص) پس از فتح مکه، اهالی آن را امان دادند، در حالی که آن‌ها در مقابل گسترش اسلام مقاومت کرده و پیامبر اکرم و بسیاری از مسلمانان را آزار و شکنجه داده بودند. این رفتار محبت‌آمیز پیامبر، باعث شد تا قبیلهٔ قریش به اسلام ایمان آورد. بدین ترتیب، مکه بدون هیچ گونه درگیری و خونریزی فتح شد. سپس حضرت محمد (ص) گروهی را به اطراف مکه فرستاد تا بتخانه‌ها را ویران کنندو خود نیز به همراه امام علی (ع) بت‌های داخلِ خانهٔ کعبه را درهم شکستند. فتح مکه را در دوم ماه رمضان سال هشتم هجری نیز گفته‌اند.
ارتحال فقیه جلیل و عارف واصل آیت اللَّه "سیدرضا بهاءالدینی" (1376 ش)
آیت‌اللَّه سیدرضا بهاءالدینی در 9 فروردین 1287 ش برابر با عید غدیر 1327 ق در قم به دنیا آمد. وی از 19 سالگی در حوزه درس آیت‌اللَّه شیخ عبدالکریم حائری یزدی شرکت جست و مورد لطف استاد قرار گرفت. آیت اللَّه بهاءالدینی پس از رحلت استاد، در درس حضرات آیات: سیدصدرالدین صدر، سید محمد حجت کوه‌کمره‌ای، سید محمد تقی خوانساری و سید حسین بروجردی حاضر شد و در 25 سالگی اجازه اجتهاد گرفت. ایشان همزمان با پشت سر گذاردن دروس سطح و ورود به درس خارج، خود تدریس سطوح را آغاز کرد و پس از کسب مدارج بالاتر، حلقه درس خارج خود را تشکیل داد. ایشان از آن پس به مدت بیش از پنجاه سال، به تدریس و تربیت طلاب در حوزه علمیه قم مشغول شد و تنها در اواخر عمر به دلیل کسالت و بیماری، از آن باز ماند. آیت‌اللَّه بهاءالدینی، از نمونه‌های روحانیان زاهد و عامل بود؛ به نماز شب و رعایت جزئیات مسائل اخلاقی پایبندی بسیار داشت و از علاقمندان عالمان آزاده به شمار می‌رفت.
درگذشت "ابن ساعی بغدادی" ادیب و مورخ مسلمان (674 ق)
شیخ تاجُ‌الدین ابوطالب علی بن اَنجُب بن عثمان بغدادی مشهور به ابن ساعی در سال 593 ق در بغداد به دنیا آمد. او در آغاز، علوم متداول زمان را نزد اساتید فن آموخت و از بزرگان علم و دانش گردید. ابن ساعی سال‌ها کتابدار مدرسهٔ نظامیهٔ بغداد بود و پس از سقوط بغداد توسط مغولان، از سوی خواجه نصیرالدین طوسی، برای نظارت بر کتابخانه‌های بغداد منصوب شد. در روزگاری که باید آن را دورهٔ رواج تاریخ نویسی به شمار آورد، ابن ساعی از نویسندگان بسیار پرکار آن زمان به شمار می‌رفت که از این راه ظاهراً مال فراوانی به دست آورد. از ابن ساعی آثار متعددی به جای مانده که ویژگی آن‌ها، توجه مؤلف به تاریخ حاکمان عباسی است، به طوری که برخی از آثار او از منابع مهم این دوره و منبع اصلی نویسندگان پس از وی بوده است. کتاب اخبارُ الخُلَفاء که به تاریخ ابن ساعی نیز مشهوراست از جمله آثار این مورخ مسلمان می‌باشد. همچنین اَخبارُالاُدَبا در 5 جلد، اَخبار الحَلاّج و اخبارُ قضاة بغداد از اوست. ابن ساعی سرانجام در 81 سالگی در بغداد درگذشت و در همان شهر به خاک سپرده شد.
درگذشت "یاقوت حِمَوی" جغرافیدان شهیر اسلام (626 ق)
عبداللَّه یاقوت بن عبداللَّه رومی معروف به یاقوت حِمَوی از ادبای شهیر قرن هفتم هجری در سال 539 ق در بغداد به دنیا آمد. او سفرهای بسیار کرد و ضمن این سفرها به مطالعه نیز می‌پرداخت، تا این که در جریان حملهٔ چنگیز خان مغول به ماوراءالنهر، او به موصل و سپس به حلب در سوریه گریخت و سرانجام در همان شهر نیز درگذشت. از آثار برجسته و ماندنی این ادیب می‌توان به مُعْجَمُ البُلدان و مُعْجَمُ الاُدَبا اشاره کرد.
کشف ماهیت کهکشانِ راه شیری توسط "ویلیام هرشِل" ستاره شناس انگلیسی (1782 م)
ویلیام هرشل، ستاره‌شناس برجسته انگلیسی در 25 نوامبر 1738 م به دنیا آمد. پس از آشنایی با نجوم، تحقیقات متعددی در این باره انجام داد تا اینکه تصمیم گرفت برای خودش تلسکوپی بسازد. وی پس از ساخت تلسکوپ موفق شد به رَصد ستارگان بپردازد. او ثابت کرد که کهکشانی که به آن راه شیری می‌گویند، مرکب از ستارگانی است که منظومه شمسی هم جزئی بسیار کوچک از آن محسوب می‌شود و همه اجرام این منظومه با یک‌دیگر در فضا حرکت می‌کنند. هرشل همچنین، سیاره اورانوس را نیز کشف کرد. ویلیام سرانجام در 25 اوت 1822 در 84 سالگی در گذشت.
آغاز جنگ‌های بیست و پنج ساله انگلستان و دانمارک (871 م)
پس از آن‌که تعدادی از مردم و مهاجمان دانمارکی به انگلستان حمله برده و برخی از نواحی آن را به عنوان سکونتگاه خود برگزیدند، در هجدهم ژوئیه 871 م جنگ‌های بیست و پنج ساله انگلستان و دانمارک آغاز شد. قهرمان اصلی این جنگ، آلفرد کبیر پادشاه جوان انگلیس بود که در 27 فوریه همان سال به سلطنت دست یافته بود. او توانست با مقاومت در برابر مهاجمان، آنان را شکست دهد و وادار به اطاعت نماید. همچنین اقدامات آلفرد به صلح و ثبات انگلستان کمک زیادی نمود. حملات انگلیس و دانمارک طی سالیان بعد ادامه داشت که گاهی انگلیسی‌ها و گاهی دانمارکی‌ها موفق بودند تا اینکه در نهم ژانویه 896 م، انگلستان توانست برای همیشه، بر دانمارکی‌ها غلبه کند و آنان را شکست دهد.
تصویب قانون استقلال هند در پارلمان انگلستان (1947 م)
نهضت استقلال‌طلبی در شبه قاره هند که در سال‌های دهه 1930 اوج گرفت و طی سال‌های جنگ دوم جهانی قدرت بیشتری یافت، انگلیسی‌ها را وادار کرد که بلافاصله پس از پایان جنگ، آمادگی خود را جهت اعطای استقلال به این کشور اعلام نمایند. ولی درعین حال با ایجاد اختلاف بین رهبران هندو و مسلمان از تحقق یافتن این امر جلوگیری می‌کردند. این اختلافات سرانجام با توافق درباره تقسیم هندوستان به دو کشور هند و پاکستان حل شد و قانون استقلال هند که منجر به تشکیل دو حکومت جداگانه در هندوستان شد در روز هجدهم ژوئیه 1947 م از تصویب پارلمان انگلستان گذشت. به موجب این قانون، دو حکومت جدید که دومینیون یا قلمرو حکومتی خوانده می‌شدند در عین خودمختاری، همچنان تحت سرپرستی انگلستان باقی می‌ماندند و کمیسرعالی انگلیس به نمایندگی پادشاه انگلستان بر امور این کشورها نظارت می‌کرد. قانون استقلال هند، همچنین مهاراجه‌ها و شاهزادگان بی‌شمار هندی را نیز که هر یک دارای یک قلمرو حکومتی یا امیرنشین بودند در انتخاب خودمختاری یا پیوستن به یکی از دو کشور هند و پاکستان مخیر می‌نمود. قانون استقلال هند در عمل، مشکلات زیادی به وجود آورد زیرا مسلمانان هندوستان در سراسر شبه قاره هند پراکنده بودند و بین اقلیت هندو و اکثریت مسلمان در قلمرو حکومت پاکستان برخوردهای خونین روی داد و یک جوّ خصومت و اختلاف بین دو کشور به وجود آورد. در نهایت، در 15 اوت 1947، تقسیم شبه قاره هند به دو کشور هند و پاکستان اعلام شد و دوران استعمار دویست ساله انگلستان بر شبه قاره هند، پایان پذیرفت.
قتل "زُهَیر محسن" مبارز فلسطینی توسط عوامل مشترک مصر و اسرائیل (1979 م)
زُهَیر محسن مبارز فلسطینی در سال 1936 م در کرانه باختری رود اردن به دنیا آمد. وی از 17 سالگی عضو حزب بعث سوریه شد و به مبارزه علیه اشغال‌گران صهیونیستی پرداخت. هنگامی که مقر سازمان آزادی‌بخش فلسطین در اردن قرار داشت، وی به دلیل فعالیت‌های ضدصهیونیستی چندین بار زندانی شد و دولت اردن سرانجام زهیر محسن را در سال 1957 م به دلیل نقشه‌هایی که برای مبارزه مسلحانه علیه اسرائیل از داخل خاک اردن تدارک می‌دید اخراج کرد. وی از آن پس به مدت 10 سال در سوریه به سر برد و در سال 1967 به دنبال جنگ شش روزه اعراب و اسرائیل، جنبش چریکی الصّاعِقه را با حمایت مالی سوریه به وجود آورد. او این جنبش را تحت پوشش سازمان آزادی بخش فلسطین قرار داد و خود رهبری آن را به دست گرفت. زهیر محسن در سال 1973 م افراد تحت فرمان خود را در پوشش ارتش سوریه به جنگ علیه رژیم اسرائیل فرستاد. او یکی از مخالفان سرسخت پیمان کمپ دیوید بود و در چندین نطقِ خود، آشکارا، انور سادات، حاکم مصر را به مرگ توسط نیروهای الصاعقه تهدید کرد. زهیر محسن سرانجام در شانزدهم ژوئیه 1979 در خانه خود در شهرِ کان در جنوب فرانسه توسط عوامل مشترک مصر و اسرائیل ترور شد و دو روز بعد در چهل و سه سالگی درگذشت. مقامات فلسطینی، پس از این قتل، طرفداران پیمان کمپ دیوید را بانی ترور زهیر محسن معرفی کردند.
تأسیس نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران و آغاز هفته نیروی انتظامی (1369 ش)
مسأله
ادغام نیروهای انتظامی از طرف وزارت کشور و نمایندگان مجلس به منظور
برقراری هرچه بهتر امنیت در داخل کشور و مرزها، جلوگیری از صرف هزینه‌های
اضافی و تداخلِ وظایف، مسؤولیت‌ها و ماموریت‌ها مشابه، مطرح و به طور جدی
دنبال شد. سرانجام، قانون ادغام نیروهای انتظامی شامل شهربانی، ژاندارمری،
کمیته انقلاب اسلامی و پلیس قضایی در 27 تیرماه 1369 از تصویب مجلس شورای
اسلامی گذشت و در 2 مرداد 1369 به تصویب و تنفیذ شورای نگهبان رسید.
پس از
گذشت شش ماه، ادغام نیروهای انتظامی سابق آغاز شد و نیروی انتظامی جمهوری
اسلامی ایران، که به اختصار، ناجا نامیده می‌شود در دوازدهم فروردین سال
1370، در پی تأیید مقام معظم رهبری فرمانده کل قوا، به منصه ظهور رسید. از
آن سال به بعد، روز 27 تیرماه هر سال به عنوان روز نیروی انتظامی و آغاز
هفته نیروی انتظامی نامگذاری شده است.
برای مشاهده مجله شبانه اینجا کلیک کنید
