به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران ،در پی حمله گروهک تروریستی "داعش" به عراق و تصرف مناطقی از این کشور و بازپس گیری آنها توسط پیشمرگان کُرد، رئیس اقلیم کردستان موضوع "تجزیه عراق" را مطرح و اعلام کرد: وقت آن رسیده کُردها هویت خود را مشخص و طرح خود را برای آینده ترسیم کنند.
مسعود بارزانی همچنین با اعلام مالکیت کُردها بر مناطق آزاد شده از تصرف داعشی ها، خواستار کمک سازمان ملل برای الحاق این مناطق و دیگر مناطق مورد مناقشه با بغداد به کردستان شد که اظهارات تجزیه‌طلبانه وی مورد استقبال سردمداران رژیم صهیونیستی قرار گرفت.
این سخنان رهبر حزب دموکرات اما با واکنش مسئولان اتحادیه میهنی کردستان مواجه شد و آنها تأکید کردند که نظر بارزانی را نباید نظر همه کُردها تلقی کرد؛ جلال طالبانی رئیس جمهور کُرد تبار عراق که اکنون برای پیگیری سیر درمان خود در آلمان به‌سر می برد، همواره مخالفت خود را با جدایی کردستان و کُردها از عراق اعلام کرده است.
 
 
طالبانی در فصل شانزدهم از کتاب خاطرات شفاهی خود که به تازگی‌ با عنوان "رئیس جمهور پیشمرگه" منتشر شده، درباره «مسأله خودمختاری» می گوید: «در قاهره جمال عبدالناصر به عنوان هیئت عراق از ما استقبال کرد، اما من و فؤاد عارف [که آن زمان در دولت جدید وزیر بود]، درخواست کردیم که خصوصی او را ببنیم. او نیز موافقت و از ما استقبال کرد».
وی درباره مذاکرات خود و رهبر مصر توضیح می دهد: «... درباره مسئله کُرد و کردستان گفت‌وگو کردیم و سلام ملامصطفی بارزانی و دفتر سیاسی پارت دموکرات کردستان را به او رساندیم و به او گفتیم که ما نمی‌خواهیم از عراق جدا شویم و ضد ملت عرب نیستیم، بلکه از جنبش ملی عرب به رهبری شما حمایت می‌کنیم. این را نیز به یادش آوردیم که ما علیه جمهوری متحد عربی (که آن زمان اسمش جمهوری مصر بود)، در زمان قاسم موضع نگرفتیم؛‌ هر چند که حزبی آشکار بودیم».
طالبانی تأکید کرد: «همه‌ آرزوهای مان این بود که [عبدالناصر] نقش خود را به خوبی ایفا کند و [بتوانیم] در چارچوب عراق خودمختاری بگیریم و تأکید کردیم نه می‌خواهیم جدا شویم و نه با ملت عرب مخالفت می‌کنیم».
بر اساس آنچه رئیس اتحادیه میهنی کردستان عراق در خاطرات خود آورده، هیئت عراقی از مصر به الجزیره می‌ رود و پس از مدتی به قاهره بر می‌گردد تا نظر نهایی رهبر مصر را در این باره بشنود: «زمانی که از الجزایر برگشتیم، عبدالناصر را ملاقات کردیم و گفت مسأله را بررسی کرده است و به من گفت با خودمختاری بر اساس توضیحاتی که من ارائه داده بودم راضی است... از ما نیز خواست که جنگ را آغاز نکنیم و فرصتی به حکومت جدید عراق بدهیم».
طالبانی با تشریح سیر امضای توافقنامه با حکومت مرکزی وقت عراق برای خودمختاری منطقه کردستان در چارچوب عراق یکپارچه ادامه می‌دهد: «... این نیز به عنوان موفقیتی بزرگ و اعترافی ارزشمند به حقوق ملت کُرد به حساب می‌آمد و اینکه خودمختاری جرم یا به معنای جدایی از عراق نیست و حتی نقشه‌ای علیه ملت عرب نیست».
وی این را نیز توضیح می‌دهد که با وجود عدم صداقت حکومت وقت عراق به قول خویش به رهبر مصر پایبند ماند و می‌گوید: «بر اساس قولی که به جناب عبدالناصر داده بودیم، ما به سمت جنگ نرفتیم و تصمیم گرفتیم در موضع دفاع بمانیم و می‌دانستیم که حکومت، جنگ علیه ما را آغاز خواهد کرد.»
«متأسفانه حکومت‌های عراق همیشه فکر می‌کردند که ما از عراق جدا می‌شویم؛ گر چه ما حتی یک روز شعار جدایی سر نداده بودیم، چون عراق وطن و کشورمان است و آنها را ملت خود می‌دانستیم. همه خواست ما این بود که در عراق، سیستمی دموکرات و متعلق به همه وجود داشته باشد که بتوانیم در آن با عراقی‌های دیگر زندگی کنیم و با احقاق حقوق مان شادمان باشیم. به استقلال کردستان از عراق و تأسیس دولت مستقل کُردی نیز فکر نکرده بودیم، چون عملی نبود».
 
 
طالبانی در واکنش به تندروهایی که خواستار دولت مستقل کُردی هستند، این موضوع را امری «محال» توصیف و اعلام کرد: «... من حتی در گذشته نیز معتقد به داشتن حکومتی مستقل نبودم، بلکه برای عراقی آزاد، دموکراتیک، مترقی و با سیستمی خودمختار یا اتحادی فدرال که در آن زندگی کنیم تلاش می‌کردم؛ از ابتدای تأسیس اتحادیه میهنی کردستان نیز این خواست ما بود».
* بزرگ‌ترین آرزوی طالبانی
رئیس جمهور عراق در بخش دیگری از کتاب خاطرات 200 صفحه ای خود به این مسأله اذعان کرد که به "روزنامه‌نگاری" بیش از "سیاست" نزدیک است و در فاصله سال های 1959 و 1960 میلادی سردبیر روزنامه "کوردستان" بوده که به زبان کُردی در بغداد منتشر می شد و به صورت منظم در روزنامه "خبات" مطلب می نوشت.
طالبانی که عضویت در هیأت اجرایی اولین سندیکای روزنامه‌نگاران عراق را در کارنامه فرهنگی و مطبوعاتی خود دارد و در یکی از بزرگ‌ترین و معتبرترین جشنواره‌های روزنامه‌نگاری آن کشور مدال "الرقیم الذهبی" را دریافت کرده، گفته بود: «بزرگ‌ترین آرزویم این بود که روزنامه‌ای در عراق دموکراتیک منتشر کنیم».  
* ردای عربی به جای لباس کُردی
رئیس جمهور کُردتبار عراق درباره فرایند دستیابی اش به این منصب نیز چنین توضیح می دهد: «رهبری کُرد پیشنهاد کرد که مسعود بارزانی برای رهبری اقلیم کاندیدا شود و من نیز برای ریاست جمهوری عراق کاندیدا شوم. در دفتر سیاسی اتحادیه میهنی کردستان دو نظر وجود داشت».
طالبانی ادامه می دهد: «اولین نظر این بود که ماندن من در سلیمانیه و رهبری حزب و سرپرستی وضعیت و حکومت داخلی بهتر از رفتن من به بغداد است؛ نظر دوم نیز این بود که حضورم در بغداد به عنوان رئیس جمهور برای عراق و برای خود ما کُردها نیز بهتر است».
او که می گوید شخصاً با نظر اول موافق بوده و در نهایت پس از گفتگوهای طولانی با پذیرش رأی اکثریت راهی بغداد شد، این را هم تصریح می کند که در داخل حزبش بدون پیش شرط به نظر اکثریت گردن ننهاد: «... اول گفتم اگر به بغداد رفتم لباس کُردی را از تن به در می آورم و عبای عراقی می پوشم؛ چون نماد شخصیت عراقی خواهم شد و رئیس جمهور خواهم بود نه رهبر کُرد.»
«شرط دوم نیز این بود که کاندیداتوری من از طرف نیروهای سیاسی مهم در داخل عراق پذیرفته شود و این استقبال و حمایت را نیز به دست آوردیم... بعداً نیز این تشکیلات ریاست جمهوری که که از رئیس و دو معاون او تشکیل می شود، در پارلمان بیشتر از دو سوم آراء را کسب کرد و به قرآن کریم سوگند خوردیم که از قانون اساسی و اتحاد و آرامش عراق صیانت کنیم.»
* زندگی درون چمدان مسافرتی
هیرو ابراهیم احمد همسر رئیس جمهور عراق که می گوید کتاب زندگی مام جلال از همان ایام نوجوانی میان زندگی شخصی و زندگی حزبی و سیاسی آمیخته شده، زندگی با رئیس اتحادیه میهنی کردستان عراق را به "زندگی میان چمدان مسافرتی زوار دررفته" توصیف می کند.
منبع: تسنیم