به گزارش مجله شبانه باشگاه خبرنگاران،  زمانی که هواپیمای تیم ملی بسکتبال ایران که قهرمان رقابت‌های کاپ آسیا شده بود به زمین نشست و بازیکنان تیم ملی از پلکان سالن فرودگاه با شوق دیدار مسئولین و انداختن دسته گل به گردنشان پایین آمدند کسی را ندیدند که منتظر آنها باشد.

 بازیکنان که انتظار چنین برخوردی را نداشتند با ناراحتی از فرودگاه به سمت منازل خود حرکت کردند. در بین ملی‌پوشان بسکتبال حامد حدادی که در تیم منتخب مسابقات قرارگرفت و درنبود صمد نیکخواه بهرامی کاپیتان تیم ملی بود بیش از سایرین ناراحت بود.

با وجود اینکه تیم ملی قهرمان کاپ آسیا شده است اما در صدای حامد حدادی نشانی از خوشحالی دیده نمی‌شود.

زمانی که تیم ملی به فرودگاه رسید با توجه به اینکه دیروقت نبود و ساعت 10 شب بود انتظار داشتیم که از مسئولان ورزش کشور فردی برای استقبال از بازیکنان و کادرفنی تیم ملی بسکتبال به فرودگاه بیایند اما حتی یک نفر هم منتظر ما نبود. اگر قهرمانی برای مدیران مهم بود یکی از آنان برای خوشآمد گویی و خسته نباشید پیدایش می‌شد. روزنامه حمایت گفتگویی با این ورزشکار گله مند داشته است:

به عنوان بازیکن قدیمی تیم ملی علت کم توجهی مسئولین به بسکتبال چیست؟

ای کاش می‌دانستم که چه تقاوتی بین بسکتبالیست و فوتبالیست وجود دارد. دراین‌باره زیاد حرف زدم و گلایه کردم اما فایده‌ای نداشته است. همیشه حق امثال حامد حدادی خورده شده و کسی به صدای ما گوش نداده است. خیلی دوست داشتم که مسئولان ورزش کشور به‌ همه ورزشکاران نگاه یکسانی داشته باشند و همه را با یک چشم ببینند. متاسفانه این نگاه به دیگر قهرمانان رشته‌های ورزشی هم همین‌گونه است و تنها یک یا دو رشته هستند که مورد توجه مسئولان ورزش کشور قراردارند.

تکلیف پاداش‌های ملی‌پوشان بسکتبال چه شد؟

سال گذشته که درآسیا قهرمان شدیم قرارشد به ما حواله خودرو و 50 میلیون تومان پول نقد بدهند. اما اول پاداش فوتبالیست‌ها که به جام جهانی رفته بودند و بعد هم والیبالیست‌های موفق درلیگ جهانی را دادند و خبری از پاداشی که به ما وعده داده بودند نشد. امسال هم با این استقبالی که پس قهرمانی از  ما کردند نباید انتظار جایزه‌ای از مسئولان ورزش کشور داشته باشیم.

در تمام دنیا با بسکتبالیست‌های خود این برخورد را می‌کنند؟

باور کنید وقتی با ملی‌پوشان دیگر کشورها صحبت می‌کنم و به آنها می‌گویم که ما پاداش قهرمانی خود را هم نمی‌گیریم خیلی تعجب می‌کنند و می گویند ما از فدراسیون خود حقوق می‌گیریم و درتمام مدتی که در اردو هستیم حق‌الزحمه بیشتری به ما پرداخت می‌شود. حالا ما از مسئولان ورزش حقوق نمی‌خواهیم ولی حداقل یک خسته نباشید به ما بگویند و پاداش سال گذشته‌مان را بدهند. فکر نمی‌کنم این خواسته ما در مقایسه با سایر کشورها انتظار زیادی باشد.

با تمام این کمبودها که گفتی اما علاقه بازیکنان جوان به بسکتبال کم نشده است و شاهد درخشش آنها درمسابقات کاپ آسیا بودیم؟

بازیکنان جوان درابتدای راه هستند و آن چنان دغدغه مالی ندارند. برای همین جوانانی که در این رقابت‌ها حاضر شدند واقعاً جنگنده بودند و نشان دادند که می‌توانند پشتوانه خوبی برای تیم ملی باشند. مثل ما نیستند که 10 سال است وعده می‌گیریم و هنوز کاری برای‌مان انجام ندادند.
ان شاءالله این بلایی که مسئولان ورزش کشور سر ما آوردند سر نسل آینده بسکتبال نیاوردند.

قبلا گفته بودی که ما به مسابقات کاپ آسیا به چشم بازی‌های تدارکاتی می‌نگریم. توجه کم مسئولان نمی‌تواند به خاطر کم اهمیت بودن مسابقات بوده باشد؟

من گفتم که ما به این دیدارها نگاه تدارکاتی داشتیم اما به واسطه آنکه رقبا بسیار جدی بازی می‌کردند بازی‌ها کاملا رسمی انجام شد. بعد از مصدومیت سامان ویسی کادرفنی نگران ادامه بازی‌ها شد و اگر درخشش جوانی به نام سجاد مشایخی نبود نمی‌توانستیم قهرمان آسیا شویم.

با این روحیه‌ ضعیف چگونه پا به مسابقات جام جهانی اسپانیا می‌گذارید؟

تنها حضور مردم است که به ما امید می‌دهد و به خاطر آنهاست که تلاش می‌کنیم. ما قدم اول را درچین برداشتیم. قدم دوم را در لهستان با را بازی‌های دوستانه که برگزار می‌کنیم، برمی‌داریم. متاسفانه در جام جهانی در گروه مرگ هستیم و تیم‌هایی که چند دوره قهرمان شده‌اند با ما هم گروه هستند.

اما به خاطر نام ایران هم که شده سعی می‌کنیم بهترین عملکرد خود را در این رقابت‌ها داشته باشیم و نمی‌خواهیم دست خالی به ایران بازگردیم. هرچند در بسکتبال درگیری زیادی وجود دارد و قدرت بدنی حرف اول را می‌زند.

 شرایط بازی در اروپا با آسیا فرق می‌کند و بازیکنان در آن جا از کودکی یاد می‌گیرند که قوی و مستحکم بشوند.

 در بازی‌هایی که قرار است درجام جهانی اسپانیا برگزار کنیم قدرت بدنی می‌تواند در فاصله امتیازی ما با رقبا بسیارتاثیرگذار باشد و من نگران این موضوع هستم.

 با این حساب تیم ملی در جام جهانی امید زیادی ندارد؟

اگر این گونه بود که ما اصلا نباید وارد این مسابقات می‌شدیم. ما تمام سعی خود را می‌کنیم و اجازه نمی‌دهیم در این رقابت‌ها زنگ تفریح شویم. البته برای حضور آبرومندانه در جام جهانی باید مشکلات خود را کم کنیم. ما کلی مصدوم داریم که از آسیب دیدگی‌های کهنه رنج می‌برند و با مصدومیت در تیم ملی حاضر می‌شوند. نیاز به دکتر و فیزیوتراپ داریم که بتوانند تا شروع مسابقات بازیکنان را به شرایط مسابقه برسانند.