به گزارش خبرنگار اجتماعی باشگاه خبرنگاران، اکثر روانشناسان معتقدند بهتر است این واقعیت به کودک گفته شود چون ممکن است از جانب دیگران به این واقعیت پی ببرد و در نتیجه اعتماد خود را نسبت به والدینشان از دست دهند.

محمد مشرفی کارشناس علوم تربیتی در این‌باره به ‍ خبرنگار اجتماعی باشگاه خبرنگاران گفت: « این موضوع باید در دوران کودکی به فرزندخوانده گفته شود چراکه تبعات درک این واقعیت کمتر خواهد بود و باعث می‌شود راحتر با این موضوع کنار بیایند، زیرا کودکان کمتر در معرض افسردگی شدید خودکشی و دیگر آسیب ها هستند.

وی همچنین گفت: بهتر است در شش سالگی با ایجاد زمینه‌چینی کودک را آماده کنند، زیرا کودک شش ساله می‌خواهد بداند از کجا آمده و درباره تولدش ابراز کنجکاوی می‌کند و در نهایت واقعیت را قبل سن نوجوانی و بلوغ به فرزندخوانده خود بگویند. زیرا در سن بلوغ احتمال انجام رفتارهای پرخطر بسیار زیاد است.

وی اظهار داشت: در این تصور غلط وجود دارد کودکان فرزند خوانده وقتی بزرگ می‌شوند به دنبال والدین اصلی خود خواهند گشت ولی در عمل کودکانی که فرزند خواندگی پذیرفته می‌شوند کمتر به دنبال پدر و مادر واقعی خود خواهند گشت.

متاسفانه درباره فرزند خواندگی باورهای غلطی وجود دارد که باعث می‌شود والدین این ترس را داشته باشند که بهتر است هیچ وقت واقعیت را به فرزند خوانده خود نگویند در صورتی که پنهان کردن این موضوع به مراتب تبعات بدتری را به دنبال خواهد داشت.