پریسیما در سریال ستایش ویژگیهای منفی زیادی دارد، در حالی که در واقعیت اینطور نیست که یک آدم کاملا منفی باشد، نظر خودتان در این باره چیست؟
برخلاف نظر شما من معتقدم در واقعیت هم چنین زنانی وجود دارند و این طور نیست که مابه ازای آدمهایی مثل پریسیما وجود نداشته باشد. اتفاقا نویسنده شخصیت پریسیما را برگرفته از افراد جامعه نوشته است. بنابراین نمیتوان گفت چنین افرادی وجود ندارند. شاید شما ندیده باشید! ولی من در اطرافیانم شبیه این افراد دیدهام!
به هر حال روزی که پیشنهاد بازی در سریال ستایش به من داده شد، میدانستم قرار است یک نقش منفی بازی کنم، بنابراین تلاشی هم نکردم این شخصیت را مثبت یا تلطیف کنم. داستان سریال ستایش هم بهگونهای نوشته شده بود که قابل تغییر نبود و فیلمنامه هم چنین بازیای از من میخواست که تصویرگر زنی باشم که 20 سال عقدهای قدیمی را به دوش کشیده و حالا به دنبال انتقام گرفتن است و میخواهد نقشههایش را عملی کند.
البته در برخی صحنهها خواهید دید که پریسیما هم رگههایی از احساس زنانه دارد و در قسمتهای آخر میبینید که او هم صابر را دوست دارد، اما آنقدر عقده و کینه دارد که نمیگذارد احساسات زنانهاش بر اجرایی کردن نقشههایش غلبه کند و تحت تاثیر قرار بگیرد. در مجموع او عزمش را جزم کرده تا خانواده حشمت فردوس را نابود کند.
قبل از ایفای نقش پریسیما مابهازایی داشتید که الگو بگیرید، چون تا امروز ما شاهد نقشهای مثبت از شما بودیم.
برای ایفای نقش پریسیما بیشتر به آقای سلطانی، کارگردان سریال تلویزیونی ستایش اعتماد کردم. به هر حال ایفای این نقش کار راحتی نبود و من ایدهای نداشتم که برای منفی بودن پریسیما چقدر باید بداخلاقی کنم؟ یا داد بزنم؟ و... تمام این کدها را از کارگردان و آقای مطلبی نویسنده میگرفتم. در واقع قبل از بازی ذهنیتی درباره منفی بودن پریسیما نداشتم.
اتفاقا در سکانسهایی که بازی داشتم، نویسنده هم سر صحنه بود و راهنمایی لازم را میکرد. در مجموع حضور کارگردان و نویسنده باعث شده تا فرم بیان دیالوگهایم و جنس بازیام به شکل مشخصی برسد که برای شخصیت پریسیما لازم بود. الان که نتیجه کار را میبینم، خیلی راضی هستم.
با توجه به اینکه اشاره کردید ذهنیتی درباره ویژگیهای منفی نقش پریسیما نداشتید، برایتان سخت نبود که چنین نقشی را بازی کنید؟
اتفاقا دشوار بود، چون تا به حال نقشهای مثبت بازی کردم و ایفای نقشهای مثبت فرم دیگری میطلبد. البته ویژگی حرفه بازیگری همین است که یک روز نقش مثبت بازی میکنید و روزی دیگر نقش منفی. بنابراین آنچه اهمیت دارد این است که بازیگر نقش خود را به زیبایی خلق کند و همه جوانب را در نظر بگیرد و همه این مسائل هنر بازیگر را میرساند. بازیگر واقعی این نیست که فقط ترس از دوربین نداشته باشد، بلکه باید با تمام حس خود نقش را خلق کند، نه اینکه صرفا دیالوگهایش را بیان کند. من دوستانی دارم که ترس از دوربین ندارند، اما وقتی در لحظه لازم باشد گریه کنند، نمیتوانند این کار را انجام دهند؛ بنابراین بازیگری موفق است که بتواند در لحظات مختلف با تمام حس نقش خود را بازی کند.
فکر میکردید روزی نقشی تا این حد منفی بازی کنید؟
نه، چون همیشه نقشهای مثبت و معتدل را بازی میکردم، اصلا فکر نمیکردم این اتفاق بیفتد، اما بعد از اینکه نقش پریسیما پیشنهاد شد، خیلی استقبال کردم و فرصتی بود تا خودم را محک بزنم که آیا میتوانم از قالب نقش آدمهای مثبت دربیایم یا نه؟ من حدود هشت سال است نقشهای مثبت بازی کرده و با آنها زندگی کردهام، اما نقش منفی بازی نکرده بودم و این امتحان خوبی بود و به نوعی میخواستم کلیشه مثبت بودن را بشکنم.
آیا قبل از بازی در سری دوم سریال ستایش، سری اول آن را دیده بودید یا نه؟ و از قبل با فضای کار آشنا بودید؟
بله، هر هفته این سریال را دنبال میکردم و آن را دوست داشتم؛ به همین دلیل قبل از بازی در این سریال با فضای کار آشنا بودم و زمانی که به من پیشنهاد شد نقش دختر قربان نجفی را بازی کنم، گفتم پس به نوعی پریسیما هووی عمهاش میشود. در واقع با شناخت کامل در این سریال بازی کردم.
تجربه همکاری با سعید سلطانی چطور بود؟
خیلی بینظیر بود. البته من گلایهای از مردم
دارم و اینکه عکسالعمل بعضی از مردم با من خیلی بد است و حتی گاهی
حرفهای زشتی میزنند که واقعا اذیتم میکند. در حالی که من فقط سعی کردم
نقشم را بخوبی بازی کنم./جام جم