دکتر مهدی دوایی، روانشناس و عضو هیئت علمی پژوهشکده علوم شناختی در گفتگو با خبرنگار بهداشت و درمان باشگاه خبرنگاران گفت:‌در علم روانشناسی، قانونی داریم بنام قانون3،2،1 که طبق این اصل قانون 1: یعنی هشدار می‌دهیم به کودک که رفتارش اشتباه و نامناسب است و 5ثانیه به او مهلت می‌دهیم.
سپس قانون 2:‌ یعنی او را متوجه می‌کنیم اگر رفتارش ادامه یابد، مشمول تنبیه و نوعی محرومیت می‌شود.
و در نهایت قانون3: که 5ثانیه بعد اجرا می‌شود، تنبیه مناسب با رفتار کودک از این قبیل محرومیت از دیدن برنامه تلویزیونی، صحبت نکردن مادر با کودک و یا ماندن کودک در اتاقش و به ازای هر سال سن کودک یک دقیقه، یعنی اگر کودک 4 سال دارد، 4دقیقه در اتاقش تنها بماند.

دکتر دوایی ادامه داد: این قانون در مورد رفتارهایی مثل نق زدن، غر زدن، دعوا با خواهر یا برادر و...در صورتیکه آسیبی به خود یا دیگران وارد نکند ولی در موارد و رفتارهایی مثل ناسزاگویی، یا کتک زدن که به دیگران آسیب می‌زند، لازم است والدین بلافاصله قانون 3یعنی محرومیت و برخورد مناسب با کودک را  اعمال کنند.
والدین در این گونه موارد بهتر است عکس العمل نشان دهند و این در حالی است که والدین الگوی رفتاری درستی دارند و کودک این گونه رفتارها را از جایی خارج منزل آموزش دیده باشد و در صورتیکه والدین الگوی این گونه رفتارهای کودک باشند، نیاز به اصلاح روابط والدین وجود دارد.



انتهای پیام/