به گزارش خبرنگار علمی باشگاه خبرنگاران؛ تاکنون تصور می‌شد، دنباله دارها توده‌هایی از یخ و غبارند و به همین دلیل هم آنها را "گلوله‌های یخی" می‌خواندند.


400 کیلومتر دورتر از زمین، فضا پیمای رزتا در مدار دنباله دار p67 قرار گرفته است و قرار است تا چند ماه آینده روی این جرم آسمانی فرود بیاید.

استیفن اسمیت در یادداشت خود نوشته است: یکی از جالب توجه ترین جنبه‌های این دنباله دار، که در تصویر دیده می‌شود، این است که، این دنباله دار شبیه به توپی متشکل از یخ و غبار نیست، بلکه شبیه به گدازه‌ی آتشفشانی یا فلز نیم سوخته‌ی کوره‌ی ذوب فلز است. این ایده با نظریه‌ی غالب در مورد دنباله‌دارها مطابقت ندارد.

در مدل غیر استاندارد جهان الکتریکی، دنباله دارها به احتمال زیاد، حاصل از تخلیه ی الکتریکی کیهانی هستند که در چند هزار سال پیش باعث تخریب منظومه‌ی شمسی شد.

والاس تارنهیل، فیزیکدان می‌گوید: در مدل جهان الکتریکی، نگرش بیهوده‌ای است که از هر شی، به دنبال بقایای گاز و غبار اولیه‌ی منظومه‌ی شمسی باشیم. دنباله دارها شامل ترکیبات اولیه سحابی خوشیدی نیستند. ماهیت دنباله‌دارها در طول این مدت دستخوش تغییر شده است. یک ستاره، سپس یک سیاره‌ی غول پیکر گازی و احتمالا حتی یک سیاره سنگی، قبل از آنکه دشارژ شود.

رزتا تا چندی دیگر، به 30 کیلومتری مدار P67 و یا نزدیک تر از آن خواهد رسید و در نزدیکترین مدار ممکن، کاوشگر فیلا بر این دنباله دار فرود خواهد آمد.

فیلا متشکل از یک طیف سنج اشعه ی ایکس، چندین دوربین پانورمای کوچک، تحلیل کننده ی گاز، مغناطیس سنج و تحلیل کننده ی پلاسمایی است که از بر هم کنش بادهای خورشیدی و p67 داده هایی را به دست میدهد.
 
احتمالا ماموریت روزتا شبیه به یک پازل برای اعضای تیم تحقیقاتی است و آنها به دنباله داری دست پیدا خواهند کرد که بیش تر آز آنکه برفکی و توده ای از سنگ ریزه باشد، چگال و سنگی است.
 
پیش از این نیز در گزارش‌های ماموریت های فضایی گفته شده بود که وقتی کاوشگر Giotto دنباله دار هالی را در مارس 1986 ملاقات کرد، هالی با پوسته ی سیاهی پوشیده شده بود.

آوه کل در همان زمان گفته بود: ما کشف کردیم که دنباله دارها حقیقتا "گلوله ی برفی کثیف" نیستند چرا که ما خاک را دیدیم و نه یخ. همچنین ما دیدیم که هسته ی دنباله دار، به جای آنکه مانند یک گلوله برفی کروی باشد، شکلی کشیده دارد.


انتهای پیام/