اقدام اخیر دکتر قالیباف مبنی بر جداسازی محیط کار زنان در شهرداری تهران که در درجه اول هدفی جز تکریم شخصیت زن ندارد با هجمه ای وسیع از سوی رسانه‌های معاند و برخی از اصلاح طلبان قرار گرفته است و دلایلی در رد این طرح ارزشمند می‌آورند که نقض آن دلایل حتی در کشورهای غربی نیز سال‌ها پیش از این به وقوع پیوسته است.

 

 

رادیو فردا در مقاله‌ای با عنوان «چهار توجیه غیرمذهبی جدایی جنسیتی» به قلم مجید محمدی مدعی شد «نهادهای عمومی و دولتی جمهوری اسلامی در دور تازه‌ای از تفکیک‌های جنسیتی در جهت راضی کردن رهبر جمهوری اسلامی از خود به توجیه این موضوع با تمسک به ارزش‌های مختلف انسانی و عقلانی و سنتی می‌پردازند».

 

 

 

آزاد جنسی علیه زنان در محیط‌های کاری در کشورهای غربی در سطوح مختلفی صورت می‌پذیرد که در ذیل به تعدادی از آن‌ها اشاره می‌شود.

 

 

از جمله مشکلاتی که محیط کار برای زنان اروپایی و آمریکایی ایجاد نموده است، تجاوز و سوء استفاده جنسی از آنان را به یک اپیدمی تبدیل کرده است. «رنکن کپل» در گزارش سازمان بین المللی کار (در سال ۱۹۹۸) می‌نویسد:

 

 

اما آزار جنسی زنان در محیط‌های کاری تنها مختص جزیره نمی‌شود و به گزارش رادیو فرانسه، بر اساس یک نظرسنجی از هر ۵ زنی که در فرانسه مشغول به کار هستند یک نفر در محل کار خود  مورد آزار و اذیت جنسی قرار می‌گیرد.

 

 

 

روزنامه نیویورک تایمز در گزارشی در سال ۱۹۹۰ در این باره نوشت:

 

«کاترین بل متخصص بیماری‌های مسری در مؤسسه ملی ایمنی شغلی و تندرستی امریکا معتقد است: اگر زنی در محیط کار و بر اثر جراحات وارد شده فوت کرد، مطمئن باشید که وی را به قتل رسانده‌اند. شمار زنان سیاه پوستی که در محیط کار کشته می‌شوند، دو برابر زنان سفید پوست است. شمار زنان سیاه پوست که هر سال به قتل می‌رسند، چهار برابر زنان سفید پوست است؛ اما احتمال به قتل رسیدن زنان سفید پوست، در ارتش بیشتر است.

 

 

 

ماریسلا گازمن، از نظامیان زن ارتش آمریکاست که از سال ۱۹۹۸ تا ۲۰۰۲ به‌عنوان تکنسین رایانه در جزیره دیه گو گارسیا و سپس در ناپل ایتالیا خدمت کرد. وی در یکی از اردوگاه‌های نظامی آمریکا برای اولین بار مورد تجاوز قرار گرفت اما ترس و وحشت وی از افشای این موضوع سبب شد برای همیشه این مسئله را مخفی نگه دارد.

 

 

 

نکته عجیب تر اینجاست که حتی هنجارهای موجود در ارتش آمریکا و قوانین این کشور نیز اهمیت چندانی به این آزار جنسی زنان نمی‌دهد و «مایلا هیدر» از نظامیان آمریکایی که در ارتش مورد تجاوز جنسی قرار گرفت، در این رابطه می‌گوید:

 

 

اوضاع نا به سامان حقوقی در حمایت از زنان آسیب دیده در ارتش فرانسه هم مشابهت دارد و به نوشته "گاردین" بر اساس یافته‌های یک نظرسنجی از هر ۶ قربانی در ارتش فرانسه ۳ قربانی مربوط به جرایمی جنسی است. "رویترز" در این باره نوشته است سیستم قضایی فرانسه و قوانین این کشور در تعریف جرم و جنایت جنسی بیش از حد مبهم بوده است.

 

 

اما این پایان ماجرا نیست و آزار جنسی زنان در کشورهای عمومی و نهادهای عمومی آن سری دراز دارد و حتی محیط‌های آکادمیک نیز از این آسیب به دور نمانده‌اند.

 

 

در دو سه مطالعه مختلف توسط انجمن زنان دانشگاهی آمریکا در ایالات متحده بین ۱۰ تا ۳۸ درصد از دانشجویان حداقل یک بار تحت توجهات جنسی ناخواسته از سوی کارمندان محل آموزش خود قرار داشته‌اند. در یک بررسی در ۲۰۰۲ میلادی حدود ۶۰ درصد از زنان و مردان دانشجو مورد بررسی قرار گرفتن در معرض آزار جنسی از سوی دیگران – من‌جمله همکلاسی‌های خود – را مورد تأیید قرار دادند.

 

 

آزار دیدن زنان در محیط‌های مختلط مسئله ای است که در غرب مورد بررسی‌های فراوان قرار گرفته است و آن‌ها نیز با عبور از راهکارهایی چون آموزش، کنترل، نظارت و... دریافته‌اند که بهترین راهکار تفکیک زنان تا حد ممکن است.

 

برای نمونه بانوان در شهرهایی مانند مکزیکو سیتی (مکزیک)، توکیو (ژاپن)، نیویورک (آمریکا)، ریودوژانیرو (برزیل)، دهلی نو (هند) و چند شهر و کشور دیگر دنیا از آزار و اذیت جنسی در فضای مترو رنج می‌برند. ولی این نارضایتی معمولاً خاموش مانده است. سختی کنترل آزار جنسی در فضای مترو، برای نیروهای امنیتی کار دشواری است و به همین دلیل است که امروزه بسیاری از کشورها، مانند، برزیل، بلاروس، فیلیپین، مکزیک، هند، مصر، اندونزی، مالزی، امارات، تایوان، و ژاپن به این نتیجه رسیده‌اند که واگن مخصوص خانم‌ها راه حل خوبی برای این مشکل است.