به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران، اگر هرساله مسافر این بهشتی باشید که روزگاری نام «گمشده» را برآن نهاده بودند و امروز دیگر پیدا شده! خواهید دید صحنه‌ای که تا پارسال مملو از مرتعی سبز و درختان درهم تنیده بود، امسال آهن و آجر، سنگ وسیمان است که در مقابل چشمهایتان خودنمایی می‌کند. «کلاردشت»، دشتی بر فراز و دامنه کوه‌ها که طبیعت بعضاً بکر و آب و هوای بی‌مثالش در 170 کیلومتری تهران در استان مازندران قرار دارد، چنان  می‌درخشد که گویی بهشت در همین نزدیکی است، چراکه در گرمای بالای 40 درجه تیرومرداد ماه تهران، درست درنقطه‌ای که دیگر نفست به شماره می‌افتد، باید در نقطه‌ای دیگر، گرمایی را برای تحمل خنکای بیش از حد هوا، که گاه تبدیل به سرما می‌شود برپا کنی! بله شاید تعجب کنید، اما این واقعیت کلاردشت است و شاید به همین دلیل‌های بسیار است که چشم‌های سودجویان و طمع کاران به آن همیشه دوخته شده است.
 
زمین خواری در کلاردشت و روستاها و مراتع اطراف آن، دیگر ماجرای تازه و شگرفی نیست که بخواهد تعجب یا بعضاً واکنش مسئولی را درپی داشته باشد! این امر به پدیده‌ای رایج در این منطقه تبدیل شده است، تا جایی که «فرماندارکلاردشت» که تازه یک سال از تأسیس شهرستانش می‌گذرد، در نمازعید فطر، پرده از ماجرای غم انگیزی برمی دارد! «ما قصد داریم برای ایستگاه هواشناسی شهرستان، زمینی را تهیه کنیم اما منابع طبیعی اعلام کرده که زمینی در اطراف شهرستان برای این منظور وجود ندارد! حتی زمین برای ساخت بوستان در کلاردشت و روستاهای اطراف هم پیدا نمی‌شود!»


از بلوط تا ابر
تلخند ماجرا شاید اینجا باشد که تنها خیابان اصلی کلاردشت بلوار امام‌خمینی(ره) که از قضا ورودی شهرهم است و نگاه اول هر مسافر و توریست خارجی را به خود جلب می‌کند، هنوز از نعمت یک آسفالت معمولی هم برخوردار نیست! چرا که 3 سال است برای عملیات گازرسانی که هنوز هم ادامه دارد، خیابان آسفالته تبدیل به یک جاده خاکی شده است! و این قصه تنها مختص به خیابان اصلی این شهر نمی‌شود و هنوز در کوچه پس کوچه‌های محله و روستاهای «نشاط»، «اجابیت»، «مجل»، «رودبارک»، «ازوج»، «مکا»،  «گرگ پس» و حتی خود راه رسیدن به جنگل مازیچال یعنی روستای «طویدره»، این خاک، سنگ و کلوخ است که حرف اول را می‌زند و با هر بارانی، بارانی از گل و لای است، که امان از قدم‌های مردم محلی و ماشین‌هایشان می‌برد!
 «مازیچال» منطقه‌ای است در 17 کیلومتری کلاردشت که از جنگل‌های متراکم بلوطی آغاز می‌شود و به میان ابرها و بسی بالاتر از ابرها ختم می‌شود! صحنه‌ای که نگاه هر بینایی را محسور می‌کند و تا اواخر شهریورماه سکونتگاه ییلاقی روستاییان و دامداران منطقه است. در مازیچال این فرصت را دارید که در نبود آب لوله کشی، برق و حتی آنتن تلفن همراه، یک زندگی بسیار متفاوت از زندگی شهر را تجربه کنید.
حال در این میان دایه‌های مهربانتر از مادر پایشان را گذارده‌اند بر بیخ گردن بکرترین جنگل خزری منطقه، داد وامصیبتا سر داده‌اند و می‌خواهند وسط جنگل‌هایی که شاید به وجود آمدنشان قرن‌های متمادی زمین شناسی طول بکشد، جاده درست کنند، برق بکشند و... . و در این میان تنها چیزی که مهم نیست، این است که چند اصله درخت، قربانی خواهد شد! و دلیلشان هم آن است که منطقه گردشگری نیاز به امکانات رفاهی و زیربنایی دارد!
«طرح جاده‌سازی و برق رسانی» به منطقه «مازیچال» که در آخرین تقسیمات کشوری متعلق به عباس آباد (با فاصله 50 کیلومتری) است و به لحاظ منطقه‌ای چسبیده به کلاردشت (با فاصله 17 کیلومتری) است! طرحی است که به تأکید کارشناسان و جمعی از مسئولان، سبب از بین رفتن هکتارها جنگل بکر در منطقه می‌شود و به همین جهت اعتراض مردم محلی، متولیان وکارشناسان منابع طبیعی را در پی داشته است. براساس این طرح مقرر شده در مراتع «مازیچال»، روستایی ایجاد شود و در پی آن امکانات زیربنایی نظیر برق و جاده آسفالته نیز ساخته شود.

فاتحه‌ای که قرار است خوانده شود!
«محمد معصومی» فرماندار کلاردشت با اشاره به حفظ جنگل و منابع ملی در این خصوص می‌گوید: «جاده جنگلی منتهی به مراتع مازیچال در دل جنگل، رگ حیاتی کلاردشت است، این برای ما قابل قبول نیست که سه هکتار مستثنیات روستا اعلام شود و عده‌ای به فکر انتقال امکانات و زیرساخت به آن منطقه باشند. »
وی در گفت‌و‌گو با مهر در ادامه خاطرنشان می‌کند: «اگر امکاناتی چون برق، آسفالت ومصالح ساختمانی به منطقه بکر و جنگلی مازیچال وارد شود باید فاتحه صدها هکتار از مناطق جنگلی و مرتع خوانده شود، ضمن اینکه در خصوص همین سه هکتار هم که تبدیل به ساخت وساز شده است شبهه‌هایی وجود دارد!»
فرماندار کلاردشت با اشاره به طرح روستا‌سازی درمراتع «مازیچال» تأکید می‌کند: «هیچ طرح و ایده‌ای که بتواند با هدف سودجویی به مراتع وجنگل‌های مسیر آسیب برساند قابل قبول نیست، از نظر ما و مردم منطقه کلاردشت، «مازیچال» باید به عنوان یک منطقه حفاظت شده و پارک طبیعی باقی بماند.»

 مرتع مازیچال قابلیت ساخت روستا را ندارد
«فرشاد جعفری»، رئیس شورای شهرستان کلاردشت نیز با اشاره به مستندات موجود در دادگاه و منابع طبیعی کلاردشت می‌گوید: «جمعی برای کشاندن سودجویان به دل جنگل مازیچال، طرحی را مبنی بر جاده‌سازی و برق‌رسانی به مازیچال آغاز کرده‌اند که اگر چنین اتفاقی بیفتد متأسفانه هزاران هکتار ازعرصه‌های جنگلی و مراتع مورد تجاوز قرار خواهد گرفت که قابل جبران نخواهد بود.»
وی با اشاره به مستندات قانونی موجود در این خصوص تأکید می‌کند: «برابر اسناد معتبری که در منابع طبیعی و دادگاه داریم، مرتع مازیچال متعلق به کلاردشت است و نه تنها قابلیت روستا برای ساخت وساز را ندارد، بلکه به عنوان مرتع باقی خواهد ماند.»

 شورای شهر اجازه نمی‌دهد
«علی دراسرایی» رئیس شورای اسلامی شهرکلاردشت هم با اشاره به محوریت مازیچال به عنوان پارک طبیعت گردی می‌گوید: «مازیچال یکی ازمراتع زیبا در دل جنگل و در ارتفاع بالای 2800 متری قرار دارد که از دهها سال پیش در اختیار تعدادی از دامداران کلاردشتی و شهرستان تنکابن و عباس آباد قرار گرفته و این مرتع، زمانی مرتع باقی می‌ماند که امکانات ساخت وساز وارد آن نشود.»
وی نیز براین نکته تأکید می‌کند که شورای اسلامی شهر، درکنار خواسته مردم برای حفظ جنگل و مرتع مازیچال، اجازه نمی‌دهد امکانات ساخت و ساز و برق به این منطقه بکر جنگلی برود.

 طومار کلاردشتی‌ها به استاندار
چندی پیش نیز مردم کلاردشت با تهیه طوماری که با عنوان «آقای استاندار، در مقابل تخریب منابع ملی وجنگلی مازیچال سکوت نکنید!» خطاب به استاندار مازندران نوشته شده بود، مصرانه خواستار آن بودند تا عالی‌ترین مقام دولت در استان برایشان کاری کند.
در بخش‌هایی از این طومار آمده است: «آنچه که امروز بیش از هرچیز موجب رنجش خاطر می‌شود، اقدامات و تحرکاتی است که اگر بازداشته نشوند   بی‌شک تخریب جنگل مازیچال (به عنوان گونه‌ای بی‌نظیر از جنگل‌های بکر خزری) و همچنین مراتع بالادست آن(به عنوان منبعی ارزشمند از گیاهان کمیاب دارویی) را در پی خواهد داشت.»
اما گویا گوش موافقان جاده‌سازی و برق رسانی، چندان بدهکار حرف وحدیث‌های مخالفان و مردم نبوده است! چرا که در هفته گذشته در کمال آزادی و بدون هیچ مزاحم و مانعی، استارت ماشین‌های راه‌سازی خود را زده‌اند و ابتدای مسیر جنگل تا دوراهی دهکده مازیچال را تیغ انداخته و صاف کرده‌اند، تا حدی که به گفته خبرنگاران محلی در بعضی نقاط، زیر پای درختان خالی و سست شده است! نکته قابل تأمل هم آن است که حتی شن‌ریزی این بخش از جاده را هم انجام داده‌اند!
حال دراین میان سؤالی که پیش می‌آید این است ؛ واکنش مسئولان مربوطه در این خصوص چه بوده است؟

جاده تازه اول کار است!
نماینده مردم نوشهر، چالوس و کلاردشت در مجلس که خود از طرفداران حفظ و حراست از محیط‌زیست و میراث طبیعی کشور می‌باشد و اخیراً نیز گفته است که باید درختان و جنگل‌های کشور از طریق ثبت جهانی شناسنامه‌دار شوند، در واکنش به این اقدام می‌گوید: <من شدیداً مخالف جاده‌سازی و برق‌رسانی به مازیچال هستم و نباید این اتفاق بیفتد.>
قاسم احمدی لاشکی در گفت‌وگو با «ایران» خاطرنشان می‌کند: <تنها بحث جاده‌سازی و برق‌رسانی که مطرح نیست، جاده اول کار است! بعد از آن باید شاهد تخریب جنگل و طبیعت باشیم، چرا که ویلاسازی‌ها آغاز خواهد شد!>
وی با اشاره به اینکه مازیچال در حوزه استحفاظی کلاردشت نیست می‌گوید: <این منطقه متأسفانه در سال1381 در تقسیمات کشوری از کلاردشت گرفته و به عباس‌آباد داده شد و مجدداً در سال88 در تقسیمات کشوری به شهرستان تنکابن داده شد. با وجود آنکه قطعه‌ای جداناشدنی از شهر کلاردشت است و در حال حاضر زیر نظر عباس‌آباد قرار دارد.>
قاسمی معتقد است، متأسفانه آنجایی که باید بحث‌های زیست‌محیطی را رعایت کنیم، با هزار دلیل و اگر و اما رعایت نمی‌کنیم و آنجایی که نیازی وجود ندارد، با هزار دلیل توجیه می‌آوریم. وی به آسفالت کردن جاده‌ای (ماشلک نوشهر به سمت کجور) که وجود دارد اشاره می‌کند و می‌افزاید: <این جاده‌ای است که وزیر کلنگ آن را زده است ولی سازمان محیط زیست می‌گوید که به‌دلیل مباحث زیست‌محیطی و حیات وحشی که در اطراف آن است، این امکان وجود ندارد. در صورتی که اگر تردد بیشتر شود دیگر شکارچیان غیرقانونی، امنیتی برای شکار کردن ندارند. اما از سوی دیگر برای روستایی که اصلاً وجود خارجی ندارد و تنها دامپروران، گاو و گوسفندان خود را برای چرا به آنجا می‌برند، می‌خواهند جاده آسفالته بزنند و سازمان محیط زیست نیز هیچ عکس‌العملی‌‌نشان نمی‌دهد!>
نماینده مردم نوشهر، چالوس و کلاردشت در پاسخ به این سؤال که شما تا به حال چه اقدامی در این خصوص انجام داده‌اید، تصریح می‌کند؟ صحبت‌های لازم را با مسئولان مربوطه انجام داده‌ایم، منتهی چون به لحاظ قانونی«مازیچال» درحوزه استحفاظی کلاردشت نیست، ورود مستقیم به بحث سخت است.
قاسمی در پایان اظهار امیدواری می‌کند که هر چه زودتر منطقه مازیچال به کلاردشت که جایگاه اصلی آن است، برگردد.

جاده‌سازی و برق‌رسانی انجام خواهد شد
اما در آن سو، نماینده مردم تنکابن، رامسر و عباس‌آباد نظر متفاوتی دارد و با جاده‌سازی و برق‌رسانی به «مازیچال» کاملاً موافق است.
شمس‌الله شریعت‌نژاد، در گفت‌وگو با «ایران» تأکید می‌کند: <ییلاق مازیچال سالهاست که محل سکونت تابستانه مردم است. در حال حاضر بالای 200 خانوار در روستای مازیچال اقامت دارند که ما باید برای اقامت و سکونت مردم امکانات رفاهی را فراهم کنیم اتفاقی که در اکثر مناطق کشور می‌افتد. من نمی‌دانم چرا این طرح در مازیچال این همه حاشیه به‌وجود آورده است.>
وی در پاسخ به این سؤال که در صورت ساخت جاده آیا درختی قطع نخواهد شد، خاطرنشان می‌کند: <هیچ درختی قطع نخواهد شد. شاید تنها 10 عدد درخت در مسیر قطع شود. در آنجا روستا وجود دارد و نیازی به ایجاد روستا نیست، چرا که شورای روستا نیز دارد و در دستور کار طرح هم، ایجاد گذرگاه و برق‌رسانی آمده است، حتی ما جاده‌ای که وجود دارد را نمی‌خواهیم آسفالت کنیم بلکه تنها می‌خواهیم گذرگاه‌هایی را ایجاد کنیم تا زمانی که ماشینی از روبه‌رو می‌آید، ماشین دیگر بتواند کنار برود ، همچنین در برخی از طول راه، شیب‌های تندی وجود دارد که آن‌ها را نیز قرار است برطرف کنیم.>
نماینده مردم تنکابن، رامسر و عباس‌آباد در پاسخ به این سؤال که پس جاده‌سازی و برق‌رسانی به مازیچال انجام می‌شود؟ با قاطعیت می‌گوید بله، و می‌افزاید: <اعتبارش نیز تأمین شده است برق‌رسانی به روستاهای 10 خانواری انجام می‌شود. حال اگر ما به مردم امکانات بدهیم، ایرادی دارد؟! ما خودمان جنگلبان بوده‌ایم و دلمان برای منابع طبیعی بیش از هرکس دیگری می‌سوزد، این‌که بخواهیم مباحث حاشیه‌ای را اصل قرار دهیم، کار پسندیده‌ای نیست!>
شریعت‌نژاد در واکنش به طومار مردم کلاردشت که خطاب به استاندار مازندران نوشته شده بود نیز می‌گوید: <مردم کلاردشت برای زمین‌های خودشان نگران باشند که تمام آن‌ها را در ارتفاعات تبدیل به ویلا کرده‌اند.>

هر کار عمرانی بالاخره یکسری خسارت هم دارد!
عضو شورای3 نفره روستای «مازیچال» می‌گوید که این طبیعت هر کار عمرانی است که تعدادی درخت هم در خلال کار قطع شوند، این همه درخت در قسمت شمالی کشور برای کارهای عمرانی و غیرعمرانی قطع شده است، حالاچند درخت هم از درختان جنگل مازیچال قطع شود، چه اشکالی دارد؟!
محمدمهدی شجاع شفیعی در گفت‌وگو با «ایران» می‌افزاید: <همین جاده عباس‌آباد- کلاردشت نیز زمانی تنها یک جنگل بکر بود که در حدود30 سال پیش، جاده‌سازی در آن انجام گرفت، حالا چند درخت هم قطع شد، اما در عوض یک راه استاندارد دارد و سهل‌الوصول ساخته شد. بالاخره هر کار عمرانی یکسری خسارت هم دارد!>
وی در پاسخ به این‌که گفته می‌شود، با جاده‌سازی و برق‌رسانی به «مازیچال»، راه زمین‌خواران و ویلاسازان به آن منطقه باز می‌شود و آنجا نیز همچون هزاران جای دیگر شمال کشور، قربانی سودجویان خواهد شد تصریح می‌کند: <نمی‌توانیم با عینک بدبینی، قصاص قبل از جنایت کنیم! منطقه «مازیچال» در ردیف
50 مناطق گردشگری مازندران است. حال یک منطقه گردشگری راه، آب و برق نمی‌خواهد؟ سطل زباله و خدمات رفاهی نمی‌خواهد؟ حال این بماند که «مازیچال» با آمارگیری که در سال 90 انجام شد یک روستا با حدود 105 الی 106 خانوار! و 16 پارچه آبادی است، که اینها نیز برای زندگی نیاز به آب و برق جاده دارند!>
شجاع شفیعی در پاسخ به این سؤال که با توجه به اینکه «مازیچال» یک منطقه ییلاقی است، آیا در تمام طول سال این جمعیت ساکن است، می‌گوید: <نیمی از این جمعیت ساکن همیشگی هستند و بقیه به خاطر نبود آب و برق و راه، روستا را ترک می‌کنند.>
عضو شورای روستای مازیچال یک پیشنهاد دارد : <برای آنکه بتوانیم این منطقه را از خطر زمین‌خواران و ویلاسازان حفظ کنیم، سازمان میراث فرهنگی و گردشگری و سازمان محیط زیست باید با حضور در منطقه، اینجا را ضابطه‌مند کنند و با تقسیم‌بندی که بین روستا و منابع طبیعی موجود در آن انجام می‌دهند، از این میراث طبیعی حفاظت کنند.>
شجاع شفیعی نیز در پایان تصریح می‌کند: <کار جاده‌سازی و برق‌رسانی در مازیچال آغاز شده است!>


منبع: روزنامه ایران-زينب مراديان

انتهای پیام/