به بهانه هجران ورزشی‌‌ها در سال 93؛
ورزشی که وزنش هر روز کمتر می‌شود
ورزش در سال 93 در همین 5 ماه به اندازه کافی وزن کم کرد تا جائیکه این کاهش وزن بزودی اثرش را نشان خواهد داد.
به گزارش گروه ورزشی باشگاه خبرنگاران، امسال سال خوبی برای ورزش کشورمان نبود، گویی این‌بار اجل مانعی بر سد راه ورزش ما شده، مرگ حق است، اما آنکه می‌رود اگر وزنه‌ای در سال‌های ورزش کشور باشد فقدانش سخت باور است و جای خالیش سخت پر می‌شود.
ناصر احمد‌پور سردبیر با سابقه و فعال حوزه ورزش اولین کسی بود که از میان ما رخت بربست و جامعه ورزشی را از یک قلم بی پروا محروم کرد، تجربیات ناصر احمد‌پور در عرصه‌های مختلف رسانه‌ای یک وزنه در ورزش محسوب می‌شد و انتقاد‌های گاه و بی‌گاه وی بعضا باعث پیشرفت ورزش و شناخت مشکلات بود و چه زود از دایره ورزش رفت و البته قلمش تا همیشه می‌ماند.
پس از این شوک بزرگ به جامعه ورزشی نوبت حسین معدنی بود، مردی پر افتخار در عرصه والیبال کشور که پله‌های ترقی را خیلی زود طی کرد و البته سرعت بالای وی خیلی زود هم او را از میان ما برد، انگار حسین معدنی برای رسیدن به موفقیت‌ها و طی کردن پله‌ها تا رسیده به آینده عجله داشت، پس از بازی‌‌های درخشان تیم ملی والیبال در لیگ جهانی حسین معدنی هم بار سفر بست و یک وزنه دیگر از دایره ورزشی کم شد، آنقدر که شاید چند سالی طول بکشد تا حتی ملی‌پوشان والیبال به نبودنش عادت کنند و اما خاطرات و افتخار آفرینی حسین معدنی در رده‌های مختلف همیشه در کتاب والیبال ایران خواهد ماند.
و اما پس از آن یک جوان خوش آینده مازندرانی کشتی کشورمان در اثر یک سانحه جان خود را از دست داد.
وی پس از فراغت از اردوی تیم ملی کشتی در یک سانحه تصادف در مقابل خانه کشتی به کما رفت و پس از چند روز جان خود را از دست داد.
حسین خواجه‌وندی در اوج جوانی با تشک کشتی خداحافظی کرد تا یک استعداد و یک وزنه دیگر در کاهش وزن ورزشی بوجود بیاید.
و اما شب جمعه هفته ای که گذشت کمی با ورزش سخت بود، مهدی نفر خبرنگار محبوب، فعال و پر تلاش که زندگی پر فراز و نشیبی را تجربه کرده بود با سرعت برق و باد به سوی مرگ رفت و از آنهایی که بعد ازظهر همان روز وی را پر تلاش و خستگی ناپذیر در میادین ورزشی دیدند تا آنهایی که دورا دور وی را می‌شناختند همگی باورش سخت دانستند.
مهدی اگر چه از میان ما رفت اما یادش همیشه در قلب ما می‌ماند و قلمش خشک نخواهد شد.
امسال سال خوبی برای ورزش نبود ما هنوز هم آن را امتحانی سخت برای ورزش کشور و چراغی برای آینده می‌دانیم شاید این فقدان و هجران‌ها پلی باشد برای رسیدن به باور، باور اینکه باید قدر یکدیگر را بدانیم، این تجربه‌هایی که سال‌ها اندوخته شده و در یک شب پرپر می‌شود نباید به سادگی از کنارشان گذشت.
آنهایی که جانشان را در راه ورزش گذاشتند حق بزرگی بر گردن جامعه ورزشی دارند ای کاش بودند و ای کاش نمی‌رفتند....
حرمت قلمتان را همیشه حفظ می‌کنیم و ورزش را ارج می‌نهیم تا ارزش‌ها حفظ شود.
اکبر باقری
انتهای پیام/
ناصر احمد‌پور سردبیر با سابقه و فعال حوزه ورزش اولین کسی بود که از میان ما رخت بربست و جامعه ورزشی را از یک قلم بی پروا محروم کرد، تجربیات ناصر احمد‌پور در عرصه‌های مختلف رسانه‌ای یک وزنه در ورزش محسوب می‌شد و انتقاد‌های گاه و بی‌گاه وی بعضا باعث پیشرفت ورزش و شناخت مشکلات بود و چه زود از دایره ورزش رفت و البته قلمش تا همیشه می‌ماند.
پس از این شوک بزرگ به جامعه ورزشی نوبت حسین معدنی بود، مردی پر افتخار در عرصه والیبال کشور که پله‌های ترقی را خیلی زود طی کرد و البته سرعت بالای وی خیلی زود هم او را از میان ما برد، انگار حسین معدنی برای رسیدن به موفقیت‌ها و طی کردن پله‌ها تا رسیده به آینده عجله داشت، پس از بازی‌‌های درخشان تیم ملی والیبال در لیگ جهانی حسین معدنی هم بار سفر بست و یک وزنه دیگر از دایره ورزشی کم شد، آنقدر که شاید چند سالی طول بکشد تا حتی ملی‌پوشان والیبال به نبودنش عادت کنند و اما خاطرات و افتخار آفرینی حسین معدنی در رده‌های مختلف همیشه در کتاب والیبال ایران خواهد ماند.
و اما پس از آن یک جوان خوش آینده مازندرانی کشتی کشورمان در اثر یک سانحه جان خود را از دست داد.
وی پس از فراغت از اردوی تیم ملی کشتی در یک سانحه تصادف در مقابل خانه کشتی به کما رفت و پس از چند روز جان خود را از دست داد.
حسین خواجه‌وندی در اوج جوانی با تشک کشتی خداحافظی کرد تا یک استعداد و یک وزنه دیگر در کاهش وزن ورزشی بوجود بیاید.
و اما شب جمعه هفته ای که گذشت کمی با ورزش سخت بود، مهدی نفر خبرنگار محبوب، فعال و پر تلاش که زندگی پر فراز و نشیبی را تجربه کرده بود با سرعت برق و باد به سوی مرگ رفت و از آنهایی که بعد ازظهر همان روز وی را پر تلاش و خستگی ناپذیر در میادین ورزشی دیدند تا آنهایی که دورا دور وی را می‌شناختند همگی باورش سخت دانستند.
مهدی اگر چه از میان ما رفت اما یادش همیشه در قلب ما می‌ماند و قلمش خشک نخواهد شد.
امسال سال خوبی برای ورزش نبود ما هنوز هم آن را امتحانی سخت برای ورزش کشور و چراغی برای آینده می‌دانیم شاید این فقدان و هجران‌ها پلی باشد برای رسیدن به باور، باور اینکه باید قدر یکدیگر را بدانیم، این تجربه‌هایی که سال‌ها اندوخته شده و در یک شب پرپر می‌شود نباید به سادگی از کنارشان گذشت.
آنهایی که جانشان را در راه ورزش گذاشتند حق بزرگی بر گردن جامعه ورزشی دارند ای کاش بودند و ای کاش نمی‌رفتند....
حرمت قلمتان را همیشه حفظ می‌کنیم و ورزش را ارج می‌نهیم تا ارزش‌ها حفظ شود.
اکبر باقری
انتهای پیام/
