مصطفی فروتن، روانشناس و محقق علوم اجتماعی در گفتگو با
خبرنگار اجتماعی باشگاه خبرنگاران، گفت: به زبان خیلی ساده عدم اعتماد به نفس یعنی اینکه میدانم، اما نمیتوانم انجام بدهم و در واقع این بحث ریشه در فردیت شخص دارد.
وی اظهار داشت: به صورت کلی داشتن یا نداشتن اعتمادبهنفس دارای سه سر فصل بزرگ است که شامل دلایل شخصی یا فردی، دلایل خانوادگی و دلایل اجتماعی است.
این روانشناس تصریح کرد: عوامل فردی اعتمادبهنفس شامل مواردی است از جمله عوامل فردی درماندگی آموخته شده است، یعنی فرد فکر میکند دست به هر کاری میزند بازتاب خرابکاری در گذشته داشته باشد، شکستهای متوالی که این افراد میخورند و باعث میشود ناخودآگاه اعتمادبهنفس خود را از دست بدهند، کپیبرداری غیراصولی که متعلق به خود ما نیست به عنوان مثال تصمیم میگیریم خود را با شخص دیگری مقایسه کنیم، بحث بیماریها صرف نظر از بیماریهای جسمی و روانی که فرد را مجبور به عزلت و گوشهنشینی میکند، هنگامی که مقیاس درست از خود نداریم شروع به توقع از خود میکنیم که این توقعات نابجا سبب عدم اعتمادبهنفس میشود.
وی در ادامه افزود: گروه دوم در حوزه خانواده است که شامل موارد زیر است: فرزند پروری غلط که ناشی از نگاه والدین و مقایسه کردن فرزندان است، مصادیق طلاق اعم از عاطفی و شناسنامهای و مشاجرات و منازعات خانوادگی است.
فروتن عنوان کرد: گروه سوم حوزه اجتماعی است که شامل بحرانها است چه در حوزه سیاسی، اجتماعی و اقتصادی باشد. نظام ربا، رشوه و افزایش میزان کلاهبرداریهای اقتصادی حاکی از افزایش عدم اعتماد به نفس اجتماعی است یعنی فرد احساس میکند که نمیتواند درآمدی تولید کند و آنچه را که به هر ترتیب توشه کرده در اختیار افراد سوء استفادهگر قرار میگیرد.
فروتن نقش مطالعه و دانش اجتماعی را در کاهش عدم اعتماد به نفس بسیار مؤثر دانست و در پایان خاطرنشان کرد: خانوادهها باید الگوی مناسبی برای فرزند خود باشند و اینکه افراد باید دانش اجتماعی خود را بالا ببرند از قبیل خواندن روزنامه و ... که این اولین گام مؤثر برای درمان عدم اعتماد به نفس است و نکته دیگر اینکه فرد باید یاد بگیرد پاسخگوی مسائل خود باشد وظیفه اجتماع نیز ایجاد بسترها و فرصتهای اجتماعی است که این نیز گام مؤثری در افزایش اعتماد به نفس است.
انتهای پیام/