همچنین والدین از جملاتی نظیر «ناراحت نباش» یا «نترس» نیز نباید استفاده کنند. این خیلی طبیعی است که پدر و مادرها بخواهند از فرزندشان محافظت کنند و ناراحتی او را بر طرف کنند، اما راه آن انکار احساسات او نیست.

 گفتن «نترس» ترس کودک را از بین نمی‌برد. در عوض بهتر است برای او توضیح داده شود که چرا نباید بترسد. مثلا اگر فرزند از داخل شدن به آب دریا می‌ترسد، با گفتن جمله «عزیزم می‌دانم که موج‌های آب کمی ترسناک به نظر می‌رسند، اما آنطور که تو تصور می‌کنی هم نیستند. بیا با هم به داخل آب برویم. قول می‌دهم دستت را محکم نگه دارم.»

 با نام بردن از احساسات فرزندان، نه تنها آنها را انکار نمی‌کنید، بلکه به او نشان می‌دهید که چگونه باید احساسات خود را از طریق کلمات بروز دهد و در عین حال با او همدردی کرده‌اید. مطمئن باشید با استفاده از این روش، فرزند خیلی زود ناراحتی‌اش را فراموش می کند و سعی می‌کند از طریق کلمات مشکلش را برای والدین توضیح دهد.

 برخی والدین تصور می‌کنند اگر از خواهر یا برادر بزرگتر فرزندشان مدام تعریف و تمجید کنند، این کار باعث می‌شود فرزند کوچکتر تلاش کند مانند آنها شود. "ببین خواهرت چقدر خوب غذایش را می‌خورد" اما تجربه نشان داده است که مقایسه هیچگاه موجب بهبود رفتار کودکان نشده است. بر عکس کودک را با خواهر یا برادر خود دشمن می‌کند. کودک خواهر یا برادرش را به عنوان یک رقیب می‌بیند که باید با او مبارزه کند.

 اغلب والدین برای سنجیدن میزان توانایی‌های فرزندانشان ناخودآگاه آنها را با یکدیگر مقایسه می‌کنند و چنین امری اگر به کودکان منتقل نشود طبیعی است. والدین نباید اجازه دهند، فرزند از این مقایسه آگاه شود.

 هر کودکی ویژگی‌های خاص و منحصر به فرد خود را دارد. ممکن است یکی از فرزندان در زمینه‌ای استعداد خاصی داشته باشد که دیگری ندارد. مقایسه کردن فرزندان با دیگران، به ویژه خواهر یا برادر او و نشان دادن این مقایسه به او، به طور ضمنی به او می‌فهماند که پدر و مادر از ویژگی‌های فرزندشان راضی نیستند و دوست دارند او تغییر کند.

مقایسه به تغییر رفتار هیچ کمکی نمی‌کند

 فشار وارد کردن به کودک برای انجام کاری که هنوز برای آن آمادگی کافی ندارد یا آن را دوست ندارد، باعث نمی شود که او آن کار را خوب انجام دهد. در عوض اعتماد به نفس کودک نیز با اینکار تخریب می‌شود. همچنین کودک از کسی که با او مقایسه می‌شود و کسی که او را مقایسه می‌کند، یعنی والدین، متنفر می‌شود. به جای مقایسه کردن، موفقیت‌های کنونی او را برجسته کنید و او را تشویق کنید.

تهدید، ناشی از ناتوانی والدین در تربیت فرزندان است

تهدید که به طور معمول ناشی از ناتوانی والدین در تربیت فرزندان است، هیچگاه موثر واقع نمی‌شود. مشکل تهدید این است که والدین به هر حال باید یکبار تهدید خود را عملی کنند و گرنه تهدید قدرت خود را از دست می‌دهد.

از طرف دیگر اگر تهدید عملی شود، منجر به خشونت و آثار سوء زیادی می‌شود که والدین در تربیت فرزندان خود باید به شدت از آن پرهیز کنند. برای تربیت فرزندان باید صبور بود، به ویژه اگر سن کودک کم است. گاه لازم است حرفی را ده‌ها بار به کودک زد تا او متوجه منظور شود و از پدر و مادر تبعیت کند.

 بهتر است تا زمانی که فرزند به حدی از رشد برسد که بتواند منظور والدین را درک کند، با تغییر موقعیت از انجام کارهای ناپسند بازداشته شود. برای مثال اگر او قصد انجام کار بدی را دارد، از محیط دور شود یا به انجام کار دیگری تشویق شود.

دکترمن/ 2015