رضا صائمی منتقد سینما در گفتگو با خبرنگار سینما باشگاه خبرنگاران در خصوص وضعیت حال حاضر فیلمنامه نویسی گفت: سینمای اجتماعی یکی از تأثیرگذارترین گونه‌های سینمایی است که فراتر از سویه سرگردم کنندگی صنعت سینما به بازنمایی و آسیب شناسی اجتماعی پرداخته و می‌تواند در مقام یک رسانه به فرایند مسأله در جامعه کمک کند اما سینمای ایران علی رغم موفقیت‌هایی که در این حوزه داشته، اما شایسته و مورد نیاز جامعه به این سمت نرفته است.

وی ادامه داد: جامعه امروز ما سرشار از مشکلات اجتماعی است که تا کنون بیشتر درباره اعتیاد و طلاق فیلم ساخته شده و فیلمسازان ما کمتر به سراغ مسائل اجتماعی دیگر رفته‌اند. ضمن اینکه بسیاری از سوژه‌های اجتماعی معضل و بحران اجتماعی نیستند بلکه مسئله اجتماعی است و سینما باید به معضل و بحران اجتماعی بپردازد مانند اعتماد و امید اجتماعی که می‌تواند دستمایه ساخت فیلم شود. 

صائمی در خصوص تعدد فیلمنامه‌های مثلث عشقی و خیانت عنوان کرد: موقعیت و ظرفیت دراماتیک این شوره‌ها را هم نباید دست کم گرفت. از سوی دیگر این شوره‌ها مخاطب پسند هم بوده و می‌تواند رونق گیشه تأثیرگذار باشد. 

وی در خصوص کمبود فیلمنامه مناسب گفت: یکی از موانع شکل‌گیری فیلمنامه خوب، اعمال ممیزی‌های سلیقه‌ای و بی‌قاعده است که با سخت‌گیری‌ها و حساسیت‌های متعصبانه دست و بال نویسنده را در نگارش می‌بندد یا اساسا از ورود به برخی از سوژه‌ها باز می‌دارد و این اتفاق یکی از دلایل نپرداختن به معضلات اجتماعی این مسأله است. 

این منتقد سینما در مورد کمبود فیلمنامه‌های کارگاهی یا گروهی گفت: این یک معضل فرهنگی نه سینمایی که دلایل تاریخی ریشه داری دارد به عنوان مثال در ورزش هم ما در رشته‌های انفرادی موفق تر از رشته‌های تیمی هستیم؛ با این حال، فردیت افراطی و استقلال طلبی مفرط و رقابت حرفه‌ای هم به این مسأله دامن می‌زند. 

وی همچنین قضاوت براساس معیار شخصی و نبود معیار استاندارد را دلیل محکوم کردن فیلم‌ها به سیاه‌نمایی می‌داند. 


انتهای پیام / اس