انتقاد هاآرتص از کودک کشی رژیم صهیونیستی و بی‌عاطفگی صهیونیست‌ها
گیدئون لوی ستون نویس روزنامه صهیونیستی هاآرتص و منتقد سیاست های نژادپرستانه رژیم اشغالگر قدس در یادداشتی به انتقاد از کشتار کودکان فلسطینی توسط ارتش رژیم اسرائیل و بی احساسی شهرک نشینان در قبال این کشتارها پرداخت.
به گزارش سرويس بين‌‌الملل باشگاه خبرنگاران، این تحلیلگر و ستون نویس روزنامه هاآرتص با مقایسه واکنش مقامات رژیم کودک کش اسرائیل به کشته شدن اولین کودک اسرائیلی در جنگ غزه- که روز جمعه گذشته اتفاق افتاد- و واکنش آنها به کشته شدن صدها کودک فلسطینی نوشت :ما باید اعتراف کنیم که از نظر اسرائیل کودکان فلسطینی مانند حشرات هستند.
لوی که به دلیل نوشته های انتقادی اش در بین اسرائیلی ها به نوعی منفور است در یادداشت خود نوشته است:
وقتی اولین کودک فلسطینی کشته شد هیچ کس حتی پلک هم نزد.بعد از کشته شدن کودک پنجاهم حتی یک لرزش خفیفی هم در بال هواپیمای جنگنده احساس نشد. پس از کشته شدن 100 کودک، آنها شمارش را متوقف کردند. پس از کشته شدن 200 کودک، آنها حماس را مقصر دانستند. پس از کشته شدن300 کودک آنها پدر و مادرها را مقصر دانستند . پس از کشته شدن 400کودک ، آنها عذر و بهانه تراشیدند. پس از کشته شدن 478 کودک هیچ کس اهمیتی نمی دهد.
در ادامه این یادداشت لوی با اشاره به مرگ یک کودک 4 ساله اسرائیلی به نام "دانیل تراگرمن " می نویسد:
سپس اولین کودک ما کشته شد و اسرائیل به شوک فرو رفت. ناگهان مرگ یک پسر بچه معنا پیدا کرد، ناگهان مرگ یک کودک تکان دهنده و قابل فهم شد. این نیز طبیعی است که کشته شدن یک پسر اسرائیلی، بیشتر از مرگ از دیگر کودکان هم ذات پنداری را برانگیزد.اما چیزی که غیر قابل درک است واکنش اسرائیلی ها به کشته شدن فرزندان خود است.
در جهانی که در آن کمی خوب وجود داشته باشد، کودکان باید از این بازی بی رحمانه به نام جنگ بیرون گذاشته شوند. در جهانی که در آن کمی خوب وجود داشته باشد، درک بی احساسی در قبال کشته شدن صدها نفر از کودکان به دست ما غیر ممکن خواهد بود. تصور کنید که آنها در یک ردیف ایستاده اند: 478 کودک، در کلاسی که فارغ التحصیل مرگ هستند. اما هیچ کس به آنها نگاه نمی کند. چهره هایشان دیده نمی شود، هیچ کس از مرگ آنها شوکه نمی شود. هیچ کس در مورد آنها نمی نویسد. اسرائیل، فقط به فرزندان خود نگاه می کند.
دیوار آهنین انکار و بی رحمی، اسرائیل را از کار شرم آور خود در غزه محافظت می کند. و در واقع، هضم این اعداد و ارقام سخت است. از میان صدها مرد کشته شده، می توان گفت که فقط یکی از آنها در جنگ "دخیل" بوده است. از بین صدها زن می توان گفت فقط یک نفراز آنها "سپر انسانی" بوده، برای مرگ تعداد کمی از کودکان، می توان ادعا کرد که اخلاقی ترین ارتش جهان !!!! عمد و قصدی نداشته است. اما در مورد تقریبا 500 کودک کشته شده چه باید گفت؟ آیا باید گفت نیروهای اسرائیل قصدی نداشتند، 478 بار؟ آیا باید گفت که حماس پشت سر همه آنها مخفی شده بود ؟ آیا این به کشتن آنها مشروعیت می دهد ؟
حماس ممکن است پشت برخی از این کودکان پنهان شده باشد اما اکنون اسرائیل در پشت دانیل تراگرمن پنهان شده است. اکنون از مرگ او برای سرپوش گذاشتن بر همه گناهان ارتش اسرائیل در غزه استفاده می‌شود.
رادیو اسرائیل در مورد "قتل" صحبت می کرد.نخست وزیر هم آن را "ترور" خواند، در حالی که صدها نفر از کودکان غزه در گورهای جدید خود، قربانیان قتل یا ترور نیستند. اسرائیل مجبور بود آنها را بکشد. فاضی و علی و اسلام و رازق، محمود، احمد و حمودی - در برابر تنها دانیل ما کیستند؟
ما باید این حقیقت را بپذیریم: کودکان فلسطینی در اسرائیل مانند حشرات محسوب می شوند. این عبارت وحشتناک است، اما هیچ راه دیگری برای توصیف خوی اسرائیل در تابستان سال 2014 وجود ندارد. وقتی که به مدت شش هفته صدها نفر از کودکان کشته می شوند ، بدن آنها در زیر آوار مدفون می شود ، در سردخانه تلنبار می شوند، گاهی اوقات حتی به دلیل کمبود فضا در سردخانه های سبزیجات نگهداری می شوند ؛ هنگامی که پدر و مادرهای وحشت زده کودکان اجساد کودکان نو پا خود را حمل می کنند. مراسم خاکسپاری آنها 478 بار می آید و می رود ، - حتی بی عاطفه ترین اسرائیلی ها هم به خود اجازه نخواهد داد که تا این حد بی توجه و بی اهمیت باشد.
باید اینجا به پا خاست و فریاد زد: کافی است. همه بهانه ها و تمام توجیهات کمکی نمی کنند –چیزی وجود ندارد که کشتن یک کودک را مجاز بداند و کودک دیگر را مجاز نداند. کودکانی هستند که بخاطر هیچ کشته می شوند، صدها کودکی که مرگشان هیچ کس را در اسرائیل تحت تاثیر قرار نمی دهد، و یک کودک، فقط یک کودک، که مردم در عزاداری او متحد می شوند.
انتهای پیام./
