شهرام ناظری دربار‌ه‌ی فعالیت‌های خیریه‌ی خودگفت:‌برنامه‌های سال گذشته‌ی بنده همگی در اختیار و خدمت کارهای خیریه بود. من در دوره‌ای قرار گرفتم که احساس کردم این راه را باید تا جایی رفت که لازم است و اتفاقی که در مدرسه‌ی شین آباد افتاد، آغاز کارهای خیریه‌ام بود و سپس کارهای خیریه‌ دیگری برای "بیماری‌های جزامی"، "سرطانی‌های کُرد محروم" و "بیماری‌های کلیوی" برگزار کردم.
 

وی ادامه داد: بیشتر کارهای من معطوف شد به منطقه‌ی کُرد، که یکی از دلایل اصلی آن، اصالت اصلی من است که به کرمانشاه باز می‌گردد و اتفاق دیگر دختران شین‌آباد بود که کرد زبانند. منطقه‌ی کُرد بیش از قسمت‌های دیگر مملکت ضربه خورده و محروم مانده است، که این اتفاق برای هر هنرمندی موضوعی است که باید پیگیری شود و برای هر هنرمند، ساز زدن و آواز خواندن رسالت نیست، آن عملکرد انسانی و تفکر هنرمند برای اندیشه‌ی هنری وی مهم است.
 
ناظری افزود: هنرمندانی که این تفکر را پیش می‌گیرند، ماندگار می‌مانند و اگر از این مدار عشق و انسانیت و حس واقعی هنری خارج شوند، در انتها هنر خود را از دست می‌دهند. البته بنده کار خیلی مهمی نکرده‌ام و فکر می‌کنم راهی است که همه باید انجام دهیم و نه در مقطعی رها شود.
 
ناظری درباره‌ی نشان مهر عنوان کرد: تندیس حقوق بشر سال گذشته از طرف کانون وکلا طی محبتی که به بنده داشتند، به من هدیه شد.


ناظری درباره‌ی اجرای کنسرت خود گفت: این برنامه قرار بود توسط یک گروه خارجی و با همکاری حافظ ناظری و بنده انجام شود، هماهنگی و قراردادها بسته شد و دوستان زیادی دست‌اندار کار این برنامه بودند و قرار بود که اجرایی را با عنوان "صلح ایران" بر روی صحنه ببریم اما متاسفانه به دلیل اینکه موسیقی هیچوقت توسط واحدهای فرهنگی جدی گرفته نمی‌شود و وزارت امور خارجه نیز تعلل کرد در نتیجه  منتفی گردید و این برنامه که 6 ماه زمان برده بود، با خسارات مالی و معنوی لغو شد.
 
وی درباره‌ی اجرای حال خود در تالار وزارت کشور عنوان کرد: چون این برنامه قرار بود در سالن وزارت کشور برگزار شود و قرارداد بسته شده بود، به این دلیل که خسارات بیشتری را متحمل نشویم، مجبور به اجرا در این سالن شدیم.
 
وی در نقد عملکرد دولت تصریح کرد: در این برهه که دولت اصرار دارد ضوابط خارجی خود را افزایش دهد و خیلی هم از هنر حرف می‌زند، متاسفانه دیدیم که این برنامه خیلی راحت و با سهل انگاری لغو شد که تنها دلیل آن جدی نگرفتن موسیقی است.


ناظری درباره‌ی شیوه‌ی صدا برداری در تالار وزارت کشور گفت: ما  تلاش می کنیم ، یک صدای مطلوب را ارائه دهیم. از چند گروه برای صدابرداری در سالن وزارت کشور دعوت کردیم تا بشود نقص‌های سالن را برطرف کرد.

ناظری تصریح کرد: کار شاهنامه‌ی فردوسی و داستان ضحاک را چندین بار در تهران اجرا کردیم و در نتیجه برنامه‌ای که اجرا می‌‌کنیم، صرفا کارهای نوستالژیک نیست و بخشی از برنامه ارائه‌ی آثار تازه است.

ناظری ادامه داد: در روز ختم سیمین بهبهانی به خواسته‌ی دوستان بنده قطعه‌ی "دوباره می‌سازمت وطن" را به صورت فی‌البداهه اجرا کردم و پیشنهاد شد که این کار را برای اینکه همه‌ی مردم بشنوند، دوباره اجرا کنم تا در حقیقت یادی از سیمین بهبهانی و محمدرضا لطفی کرده باشیم.

وی درباره گروه خود گفت: گروه، همان ارکستر مولوی است که چند نفر از اعضا به این برنامه اضافه شدند.

ناظری دربا‌ره‌ اجرای حافظ ناظری در ایران گفت: حافظ ناظری حاضر است فقط تحت عنوان گروه خارجی که وی آن را تشکیل داده، در ایران اجرا کند و حاضر نیست در این نوع ساز بندی که موسیقی ایرانی دارد، شرکت کند و فقط در گونه‌ی سازبندی خود حاضر به اجرا است که متاسفانه در این اجرا با بنده همکاری ندارد.

وی درباره‌ی حاشیه‌‌هایی که درباره‌ی حافظ ناظری به وجود آمده عنوان کرد: درباره‌ی این موضوع طبیعتا موسیقی همیشه خیلی ضربه خورده و خیلی بهتر که ما نگذاریم آب گل آلود تر شود، حافظ ناظری فردی مستقل است و با من تفاوت دارد، هوشنگ کامکار هم همینطور. کامکار انتقاد‌هایی داشته و آزاد  است که انتقاد ها را ابراز کند و حافظ هم به عنوان صاحب اثر می‌تواند پاسخ این انتقاد‌ها را بدهد و بنده در این باره دخالت نمی‌کنم.

ناظری درباره‌ عملکرد دفتر موسیقی تصریح کرد: پیروز ارجمند تازه وارد میدان شده و باید به وی زمان بدهیم تا عملکرد وی را نقد کنیم. فعلا قضاوت ایشان زود است.

وی درباره‌ی موسیقی مقامی عنوان کرد: کارهایی که من انجام می‌دهم اگر در حوزه‌ی موسیقی مقامی هم نباشد، مشخص می‌شود که این شخص آوازی که می‌خواند روی ردیف موسیقی نیست و روی مقام‌های موسیقی تاکید دارد، که بخشی دست نخورده و با اصالت است. موسیقی سنتی یک موسیقی جدید است که بیش از 150 سال قدمت ندارد، اما موسیقی مقامی یک اقیانوس پهناور است که چون من به خاطر اصالتم که به بخش مقامی "یارستان" باز می‌گردد، روی موسیقی مقامی تاکید دارم.

وی ادامه داد: بنده علاوه بر موسیقی مقامی شهر خود، به مقام‌های خراسان، شمال و مقام‌های جغرافیای ایران تمرکز داشته‌ام که نوع نگاه و آواز من مشخص است که نگاه به مقام و طرز فکر من به این گونه‌ی موسیقی باز می‌گردد.

وی درباره‌ی آلبوم در حال انتشارش گفت: "شاهنامه‌ی کردی 2" آماده‌ی انتشار است که نوید الهامی بیشترین وظیفه‌ی موسیقی را در این آلبوم داشته است. خود شاهنامه‌ی فردوسی و دستان ضحاک که شعر فردوسی است، در نگاه مقامی جای می‌گیرد، زیرا آنطور که مقام می‌تواند به شاهنامه نزدیک شود، ردیف به هیچ وجه نمی‌تواند. به همین خاطر خوانندگان موسیقی سنتی هیچوقت به سراغ شاهنامه نرفتند.

ناظری درباره‌ی اجرای حافظ ناظری گفت: طرح حافظ ناظری بالاخره در طی گذر زمان اجرا خواهد شد که این معطوف می‌شود به همکاری جدی واحد‌های فرهنگی و وزارت امور خارجه تا هنرمندان را از آمریکا بتوان وارد ایران کرد، که نمی‌دانم برای آن‌ها چگونه می‌توان ویزا صادر کرد.

وی درباره‌ی سکوت خود در این چند سال گفت: بنده 5 سالی می‌شود که آلبوم منتشر نکردم، مگر عمر هنرمند چقدر است؟ البته که عملکرد رسانه‌ها و واحد‌های فرهنگی و مسائل درونی هنرمند همیشه تاثیر گذار بوده، بنده خودم خیلی متاسفم که 5 سال است نتوانستم کار کنم. برای آلبوم "سفر عسرت" چهار سال اجازه‌ی پخش ندادند و  زمانی آن را منتشر کردیم که مخارج زیادی برای یک آلبوم صرف شده بود که مسلما فروش حاصل از آلبوم، نمی‌تواند به هنرمند کمک بکند که این یعنی حمایتی از هنرمند نمی‌شود.

وی درباره‌ی فعالیت‌های آینده‌ی خود گفت: کاری برای نیما یوشیج در نظر گرفته شده که صرفا برای اشعار نیما است، که درگیر آن هستیم که بخشی از آن را اشکان رفیعی ساخته و مسئولیت بیشتر تنظیم بر عهده‌ی وی است.